Lieve mensen,

Kwaad doen en goed doen

Het kan natuurlijk niet anders of ik sta stil bij de aanslagen in Parijs. Niet alleen deze maandagmiddag om precies twaalf uur, maar ook in mijn wekelijkse blog. Wat een laffe daad. Stel je voor dat je gezellig zit te eten in een restaurant en dat er gemaskerde mannen binnenkomen die gericht op mensen beginnen te schieten. Zelfs als je ongedeerd blijft, ben je gewond. Dit is een traumatische ervaring die je nooit meer kwijt raakt. Dan ben je dus toch geraakt en beschadigd. Dat is precies ook de bedoeling: angst zaaien, mens en samenleving kapot maken. Het vertrouwen in een open samenleving wegnemen. En dat is ook goed gelukt. De spanning is om te snijden. Valt er in Parijs een lamp kapot, dan rennen mensen in wilde paniek weg, zo zagen we gisterenavond op het Journaal.

Hoe is het mogelijk dat mensen zo ver afdalen in het rijk van de duistere gedachten. Ik doel dan op de gedachte dat het goed is en dat het Allah behaagt en dat Allah het zaaien van dood en verderf zal belonen in het hiernamaals? Wat voor een leegte moet er in de levens van deze mensen zijn dat zo’n gruwelijke gedachte daar kon uitgroeien tot concrete daden? Met de volgende verklaring maakte isis (ik schrijf het bewust met kleine letters) zaterdag bekend achter de aanslagen te zitten: “De hoofdstad van prostitutie en verdorvenheid en de belangrijkste drager van het kruis in Europa is in een gezegende strijd aangevallen door acht gelovige strijders van het Kalifaat”. Wat een vreselijke verklaring. Bewust ontketenen ze een apocaliptische strijd tegen de ‘ongelovigen’. En onder de ongelovigen valt een ieder die de standpunten van isis niet als de ware leer ziet. Daar valt dus ook het Jodendom, het Christendom en de gematigde Islam onder. Ging het maar om een kleine groep van een paar honderd isis aanhangers. Het gaat om een groot potentieel en de organisatie heeft een sterk wervende kracht. Hoe is het mogelijk? Waar is die leegte die met haat gevuld kon worden ontstaan?

Het raakt ons allen en we vragen ons af wat we kunnen doen. Wat wordt er in deze situatie gevraagd van een christen? Een collega van mij vroeg in onze krant vanmorgen aandacht voor een doordenking van een woord van Paulus aan de gemeente van Rome. In het twaalfde hoofdstuk staat: ‘Laat u niet overwinnen door het kwade, maar overwin het kwade door het goede’. Dat klinkt als een dooddoener of wellicht te gemakkelijk. Alsof we niet durven en dat we maar over ons heen moeten laten lopen. En kijk eens naar de geschiedenis van het christendom. Deze heeft zeker niet de schoonheidsprijs gewonnen. Maar toch, is er een beter devies? Helpt het om nog meer bommen te gooien? Als het helpt ben ik voor. En ik vind ook dat de overheid gezag moet uitoefenen en zoals Paulus zegt in notabene het volgende hoofdstuk van de romeinenbrief ‘de overheid draagt het zwaard niet tevergeefs’. Maar toch als je kwaad met kwaad vergeldt, overwint het kwaad. Dan zijn er slechts verliezers en slachtoffers. Het kwade overwinnen door het goede te doen. Dat is een hele uitdaging en begint bij jezelf. Waar isis handelt vanuit een ideologie geworteld in geweld en dood, willen wij leven vanuit liefde.

Het is goed om te bidden voor slachtoffers van dit geweld. Het is een opdracht om te bidden voor de overheid, dat ze goed reageren en het kwaad veroordelen en bestraffen. Jezus zegt zelfs dat we moeten bidden voor onze vijanden. Dat gaat nog een stapje verder. Wat zul je dan voor ze moeten bidden? Dat hun de ogen open gaan en de zwarte gedachten die in hun hart hebben postgevat gedood zullen worden en dat er liefde voor in de plaats komt. Uiteindelijk kunnen we zelf deze situatie niet in korte tijd omkeren. Dan zouden onze invloed mateloos overschatten. Uiteindelijk is het God die moet ingrijpen. God is de bron van het goede. Dus als het gaat om het kwade overwinnen door het goede, dan mag dat geworteld zijn in God. Jezus zegt: één is slechts goed en dat is God.

Het goede doen. Ik meen dat ook wel te zien als mensen weer het gewone leven oppakken. Met een ander in gesprek gaan, samen zingen, samen stil worden, een kaarsje branden

enzovoort. Hoort dat ook niet bij ‘de goede dingen’ doen? Misschien kunt u ook zelf iets goeds bedenken om vandaag te doen.

Ik sluit af met een paar woorden uit Romeinen 12

“Stel, voorzover het in uw macht ligt, alles in het werk om met alle mensen in vrede te leven.”

Heb een goede week onder de zegen van de Levende Hartelijke groet ds. Wouter