In de Algarve kocht ik een hoed. Eentje waar je cowboy’s mee ziet lopen. Ik twijfelde wel. Te duur en zal ik hem dragen? ‘Doen’, hoorde ik naast me zeggen. ‘Goed tegen de branhoeddende zon op je hoofd.’ Dus kocht ik een hoed. Het was avond en ik zette hem meteen maar op, om te wennen. Daar ik die avond in de stad de kraampjes even zat was, zat ik op een bankje. Er kwam een ietwat louche figuur voorbij die fluisterde ‘hasj, hasj..’ Van schrik zette ik de hoed af reageerde bits en keek de andere kant op. Ik had al bijna spijt van de recente aankoop. Maar goed, verder heb ik er toch veel plezier van gehad. Om te lezen heb ik een leesbril nodig en als je dan in de zon zit  is dat lastig, maar met een hoed, komt alles goed.

Onder de hoed las ik een aardig boek met als titel ‘De Ierse tuin’. Een jonge vrouw, Aafke probeert na een traumatische gebeurtenis haar leven weer op te pakken. Ze ontdekt een sterk verwilderde stadstuin. De tuin is van de oude mevrouw Prendergast. Aafke krijgt van haar toestemming om de ommuurde tuin waaraan veertig jaar niets is gedaan op te knappen. Alleen kan ze deze klus niet klaren dus plaatst ze een advertentie. Twee vrijwilligers melden zich: Uri, een bejaarde kleermaker van joodse komaf. Hij overleefde als kind het concentratiekamp maar verloor heel zijn familie. Ook Emilie, een studente die in diep dal zit, biedt zich aan om in de tuin te werken. Het blijkt helend te werken.  Het wordt een prachtig verhaal over kameraadschap, liefde, verdriet en verwerking. Tijdens het lezen van het boek ontdekte ik dat de tuin een metafoor voor een mensenleven is. Het gaat in de tuin over dood en leven, over chaos en orde, over schepping en herschepping, over groei en ontwikkeling. Een tuin zegt ook iets over mensen. Ik merk dat ik het zelf ook fijn vindt om in de tuin te werken. Ik kan genieten van een paar vijgen die zich ontwikkelen, een plant die opkomt en bij mij vergeten was. Werken in de tuin helpt mij ook om te ordenen en tot rust te komen. Zo’n ruime ommuurde stadstuin is natuurlijk een paradijsje, maar het hoeft niet groot te zijn. Je eigen tuin kan ook een paradijs van rust en leven zijn. Hoe ziet jouw (levens)tuintje eruit en wat zegt die tuin over jou? Mooie vragen.

Ik las dus een boek onder de hoed in een schitterende tuin in de Algarve. De tuin behoorde aan een Nederlands echtpaar die een Bed & Breakfast begon in Portugal. Tussen de sinaasappelbomen en de vijgenstruiken ontdekte ik ook dat je van een tuin kan genieten die niet van jezelf is. Je hoeft niet alles zelf te hebben om te kunnen genieten. De bijbel begint ook met een tuin. De tuin van God. De mens mocht er aan werken en genieten van de schaduw, de geuren en de vruchten. Op de laatste bladzijde van de bijbel gaat het ook weer over een tuin met een rivier en de levensboom. Deze boom geeft elke maand haar eigen vrucht en de bladeren van die boom brachten de volken genezing. Mooie beelden over heling en herstel. God is een God van herstel, soms mag je dat zomaar ontdekken in een mooie tuin.

Ik sluit af met een tekst en wens u allen een fijne week en geniet van uw tuin.

God, de Heer, bracht de mens dus in de tuin van Eden…  Genesis 2:15

ds. Wouter