Fietsers zijn kwetsbaar in het verkeer, zeker als ze wat ouder zijn en een elektrisch windje in de rug hebben. Uit cijfers voor het CBS bleek onlangs dat er vorig jaar in het verkeer meer mensen op de fiets zijn omgekomen dan in een auto. Ik vond het een schokkend bericht en een duidelijke waarschuwing voor de snelle bikers. Voor de groep ouderen op de e-bike, zo las ik vanmorgen in de krant, organiseert de Fietsersbond een speciale e-bike-cursus. Waarschijnlijk is het een verstandige keus.

Sinds een klein jaar hebben wij ook een elektrische fiets. Ik moet zeggen dat het me wel goed bevalt. Eerst was ik kritisch en vond het allemaal niet zo nodig. Maar goed, nu is het toch wel genieten. Wanneer de fiets straks verjaart heb ik toch al zo’n slordige tweeduizend fietskilometers op de teller staan. Ik pak veel sneller de fiets ook als het iets verder weg is. Onlangs hebben we nog gefietst in de duinen bij Katwijk. Echt genieten. We hoorden en zagen de nachtegaal, afwisselend landschap en het ruisen van de zee. Genieten, dat zeker, maar ik herken ook wel de gevaren. Je gaat zomaar te snel en je gaat ook wennen aan die snelheid. Voor mezelf heb ik afgesproken om niet te hard te gaan en wat meer zelf mee te werken. Dat is natuurlijk ook beter voor de conditie.

Vandaag is het precies vijf jaar geleden dat onze koning zijn ambt aanvaardde. Persoonlijk vind ik dat hij het goed doet. Hij is nabij en benaderbaar. Samen met zijn vrouw Maxima en hun drie dochters vormen ze een mooi gezin. Het gezin houdt een koning ook dicht bij de werkelijkheid. De dochters zullen ook wel eens ongezouten zeggen wat ze er allemaal van vinden. En dat is ook goed. Dat houd je scherp en realistisch. Thuis is Willem Alexander natuurlijk geen koning, maar gewoon vader en echtgenoot. Voor de kinderen zal het ook niet altijd meevallen om ‘dochters van’ te zijn. Ze zijn ongewild zomaar object van commentaar. Op de zogenaamde ‘sociale media’ (wie heeft die term bedacht?) worden ze soms voor van alles en nog wat uitgemaakt. Laten we dankbaar zijn voor deze mensen die zich met liefde en aandacht geven aan ons land. Leve de koning en zijn gezin!

Deze week is ook de week van gedenken en vieren. Vier mei herdenken wij de Nederlandse Oorlogsslachtoffers. Altijd weer een indrukwekkend moment. De stilte, een vogel die zingt, gedachten, eigen verlies, even her-inneren en dan het gezamenlijk zingen van het volkslied. Mooi om dat ook zo in je eigen dorp mee te maken. En zaterdag 5 mei vieren we de vrijheid. Wat een groot voorrecht. De diepte daarvan kun je waarschijnlijk pas goed ervaren als je zelf weet wat het is om een oorlog mee te maken. Pas wanneer je iets kwijt bent, besef je de waarde. Laten we het voor-zijn en onze vrijheid koesteren en er dankbaar voor zijn.

Ik sluit graag af met een paar woorden uit een lied van Sela

Geef ons uw vrede, in deze stilte.

Breng onze onrust tot rust.

Geef ons uw zegen, in deze stilte.

Breng onze onrust tot rust.

Ik wens u en jou een fijne week onder de zegen van de Heer.

Ds. Wouter