Vrijdag was het Allerzielen. Thuis hebben we nog wat herinneringen opgehaald aan mijn vader en moeder. Ik merk dat ik dat fijn vind. Gewoon de naam nog eens noemen en dankbaar terugkijken op wat is geweest en vooral wie ze zijn geweest voor ons. Mijn moeder overleed op Allerheiligen 1 november 2016. De blog die ik toen schreef, las ik nog weer. Een fragment daaruit wil ik nog graag met u delen. Het ging als volgt: “Maandag werden we geroepen. Een paar weken daarvoor had ik het al gedroomd. En daar stonden we dan ineens in het Sint Jansdal in Harderwijk in een kleine kamer op Oost 2. Al haar glorie was verdwenen. We schrokken allemaal even hard en zetten het allemaal op een brullen. Uit haar verschijning sprak altijd kracht en waardigheid. Overal vandaan kwamen de kleinkinderen en samen waren we bij haar. Ze kreeg nog de kracht en de vrijmoedigheid te getuigen van haar geloof en goede woorden te spreken. Goede woorden als rantsoen voor ons voor onderweg. Ze liet ons nooit met lege handen gaan, nu had ze ook veel te geven aan geestelijk erfgoed. Die woorden zullen ons vergezellen op onze levensreis. De dag van 31 oktober, Hervormingsdag ging voorbij en het werd 1 november, Aller Heiligen. Het was wachten op de morgen, de nieuwe morgen, het nieuwe leven bij God. De zon kwam op en maakte de morgen wakker. Toen de wereld ontwaakte, sliep moeder vredig in. Bevorderd tot heerlijkheid. Ze stierf zoals ze leefde: waardig………..Prachtige herfstkleuren en een flauw zonnetje vergezelden ons op weg naar het graf waar vader meer dan twintig jaar terug begraven is. Terwijl wij moeder begeleiden, kwamen de zuivere klanken van een bugel ons tegemoet: ‘Eens als de bazuinen klinken’ en ‘Daar juicht een toon, daar klinkt een stem die galmt door gans Jeruzalem, een heerlijk morgenlicht breekt aan de Zoon van God is opgestaan’. Een ontroerend en mooi moment. Met dikke tranen in onze ogen, maar met dankbaarheid in ons hart voor alles wat ze voor ons heeft betekend, hebben we haar lichaam in de aarde gezaaid in de overtuiging dat ze ons is voorgegaan naar het Vaderhuis met de vele woningen.                                Dag lieve mama!

Gisterenmiddag waren we met de zussen en broers van Gerjanne bij elkaar. Schoonvader Johan gaat snel achteruit. Moeilijk om te zien dat een sterke man zo broos en kwetsbaar is geworden. Er is ondertussen een hoog-laag bed in de kamer gekomen en hij heeft veel zorg nodig. We hadden gisteren een mooie bijeenkomst waar we goede afspraken hebben gemaakt en vooral veel met elkaar gedeeld. We hebben ook afgesproken dat we de ouders niet meer alleen laten. Vanaf gisterenavond is er bij toerbeurt steeds één van ons aanwezig. Fijn dat we dit zo konden regelen en fijn dat we met een flinke groep zijn zodat het ook haalbaar is. Afgelopen zaterdag las ik het in Nederlands Dagblad een aardig interview met een longarts. Hij voert bijna dagelijks slechtnieuwsgesprekken. Die gesprekken gaan tegenwoordig anders dan vroeger. Toen meenden artsen dat het niet goed was om meteen duidelijk zijn over de ernst van de situatie. Vandaag hoor je meteen hoe het er voor staat. De passie van de genoemde longarts is zich in te zetten om de levenskwaliteit van ongeneeslijk zieke patiënten te verbeteren. Dit kan vooral door palliatieve sedatie. Dan wordt het bewustzijn van de stervende verlaagd door medicatie. De arts zegt in het interview ‘Als iemand heel veel pijn heeft, zit er grote kracht in het stillen daarvan. Eindelijk geen pijn of benauwdheid meer. Wij laten nooit iemand creperen. Echt nooit. Als de klachten niet meer op een andere manier zijn te stillen, verlagen we het bewustzijn tot een comfortabel niveau. Per jaar krijgen 32.000 mensen palliatieve sedatie. Ik vind dat een heel waardig levenseinde. Veel mensen dragen nog oude beelden met zich mee van naasten die kampten met pijn en benauwdheid in hun laatste levensfase. Er is nu gelukkig veel meer mogelijk. Dat is de verdienste van palliatieve sedatie’. De arts gaf in 2017 een bundel met vijftig columns van zijn hand uit met de titel: Slotcouplet. Ik spreek de wens uit dat het ‘slotcouplet’ van het leven van onze vader een mooie en waardige afsluiting mag zijn van zijn aardse leven.

Ik sluit graag af met een woord van Jezus.

Ik ben de opstanding en het leven 

wie in Mij gelooft zal leven, ook wanneer hij sterft.

ds. Wouter Schraven