Door Judith

Het laatste gevulde hart heb ik zojuist in de oven gedaan. Vanavond ben ik druk in de weer geweest met het bakken van gevulde speculaas. Het was een spontaan idee dat ik vanmiddag bedacht.

Ik kan me niet anders herinneren dan dat oma en opa in de week van sinterklaas een gevuld hart kwamen brengen. Het was oma´s specialiteit. Niemand kon ze bakken zoals oma. Ook de vorm van de speculaas was uniek. Oma had een speciale bakvorm voor de gevulde speculaas. Twee harten in elkaar. Een mooi beeld van opa en oma.

Rond Sinterklaas had oma het er maar druk mee. Ze bakte speculaas voor alle kinderen en voor verschillende vrienden in het dorp. Soms maakte ze er wel tien. Allemaal voorzien van een bijpassende kartonnen onderzetter, gemaakt door opa. Ook zat er altijd een gedichtje bij van Sint en Piet. Oma bedacht en opa typte het uit op zijn computer. Ieder jaar keken we er naar uit.

Dit jaar is het geen spits meer in oma´s bakkerij. De bakvorm ligt in de kast en het spijs is niet in huis gehaald. Het is de eerste keer sinterklaas sinds oma is overleden.

Vanmiddag was ik even op bezoek bij opa. We dronken gezellig thee en raakten aan de praat over de heerlijke speculaas die oma altijd maakte. Zelfs vorig jaar, toen oma al heel ziek was, heeft ze nog staan bakken in haar keuken. Ze deed het zo graag. Opa vroeg me of ik de bakvorm wilde hebben.We gingen samen opzoek en vonden ook het recept in de keukenla. Ik snelde naar huis en belde gauw de bakker of hij nog 6 porties amandelspijs voor mij had. Spontaan had ik bedacht om voor alle ooms en tantes en voor opa een gevuld hart te maken. Ze worden vast niet zo lekker als die van oma, maar een poging waag ik toch. Inmiddels hebben 5 speculazen harten mijn handen gepasseerd. Morgen ochtend doe ik de laatste in de oven. De ene is wat mooier geworden dan de andere, maar ze smaken vast even goed.

Oma maakte niet alleen gevulde harten. Oma had ook zelf een rijk gevuld hart. Vol liefde voor haar naasten. Ze keek om naar de mindere en zag ze stuk voor stuk. Dikwijls bracht opa haar naar Vianen of IJsselstein. Dan ging oma iemand bezoeken en deed opa een boodschap. Ze was trouw en inspirerend. Vandaag tijdens het bakken met de bakvorm van mijn oma stond ik daar weer even extra bij stil. Ik wil niet alleen de traditie van de gevulde speculaas voortzetten, maar ook het rijk gevulde hart van oma zelf.

De wereld om ons heen wordt alsmaar individualistischer. We willen zelf groeien en bloeien en vergeten snel de ander. Soms hoef je alleen maar even te glimlachen naar iemand op straat, even een appje hoe het gaat. Als we allemaal een klein beetje onze harten vullen en het uitdelen, dan blijft in deze individualistische wereld, oma´s gevulde hart bestaan.

Fijne week toegewenst!

Judith Bijman