Zeer verbaasd was ik te horen dat wanneer een huiskat onaangelijnd buiten loopt, ze de Europese regelgeving overtreedt. Wij hebben dan twee overtreders in huis. Lopen we nu het risico dat ze worden opgepakt en in de nor gaan? Het moet toch niet veel gekker worden, zegt mijn gevoel. Bij mooi en droog weer gaan ze graag naar buiten. Daar is toch niets mis mee? Ze jagen een kikker de stuipen op het lijf, rennen achter een vlinder aan en vangen wel eens een muis. Verder zijn ze braaf en doen zelfs hun behoefte bij voorkeur in het ‘kattentoilet’ in de schuur. Eigenlijk zijn ze te lui om uit de tuin te gaan en doen verder geen vlieg kwaad. Maar wat moeten we nu? Van binnenhouden worden zij niet blij en wij ook niet. Wellicht moeten we ook nog met aangelijnde katten naar het Malieveld in Den Haag!

Even heel iets anders. Onlangs vertrouwde iemand mij toe dat ze wel eens het woord ‘luisteren’ in de palm van haar hand schreef. Ik vond dat wel een mooie vondst. We zijn dikwijls zelf teveel aan het woord. Dat geldt vooral wanneer we verlegen zijn met een situatie of wanneer we ‘van binnen’ onrustig zijn. Soms hoor je jezelf dan praten. Zo’n geheugensteuntje in de palm van je hand kan dan helpen om wat beter met je aandacht bij de ander te zijn. Wie naar de ander luistert, zegt veel. Dat is wel een mooie uitspraak. Aandachtige stilte is veelzeggend en helpt de ander om te vertellen en zijn of haar hart te laten zien. Afgelopen zondag was de eerste Adventszondag. Luisteren past ook wel bij advent. Het is met verwachting uitzien naar wat komt. Maria luisterde naar de engel evenals de priester in de tempel. Advent heeft te maken met verwachtingsvol luisteren naar het komen van God in ons leven. Soms is dat door iets wat gezegd wordt door een ander of een gebaar van beschikbaar zijn voor de mens met zijn verdriet en angst. Advent is ook de tijd van het ontsteken van kaarsen. Per post kregen we van iemand vier kleine witte kaarsjes. Voor elke week van advent één. De eenvoud ontroerde me en deed me goed. Bovendien is het bij een brandend kaarsje goed luisteren naar de stilte en de stem van je hart.

Afgelopen donderdag waren we voor een intake in de Helioskliniek in Duitsland. Via via waren we aan dit adres gekomen en hadden ons aangemeld. In deze kliniek bieden ze naast chemobehandeling ook warmtetherapie aan. Door warmtetherapie worden de verkeerde cellen opgewarmd tot 45 graden. Hierdoor raken ze beschadigd of gaan ze stuk zonder dat het goede weefsel wordt aangetast. Het blijkt ook zo te zijn dat door de warmtetherapie de chemo beter werkt en minder bijwerkingen heeft. Na een reis van een kleine twee uur zaten we ineens in een soort woonkamer van de kliniek. Eerlijk gezegd was het best even wennen. Het vernieuwde Erasmus MC is supermodern met alle denkbare voorzieningen. Nu hadden we toch even het gevoel een heel eind terug te zijn in de tijd. We dachten aan het bijbelverhaal van Naaman. Hij was een gevierd krijgsheer, maar ziek. Een joods meisje dat bij hem in huis werkte, vertelde over de profeet in Israël. Naar hem moest de krijgsheer gaan en hij zou er zeker beter van worden. Uiteindelijk gaat Naaman over de grens en belandt bij het eenvoudige optrekje van de profeet. De profeet geeft hem bij monde van een dienaar de opdracht om zich zevenmaal te baden in de rivier de Jordaan. Woedend was de hoge krijgsheer. Hij riep uit: ‘Rechtsomkeer, mannen. Zijn de rivieren van mijn eigen land niet beter dan alle rivieren in Israël?’ Maar de bedienden hielpen hem over zijn angst heen en zeiden: ‘wanneer de profeet u een ingewikkelde opdracht had gegeven, had u die toch ook uitgevoerd?’ Het loopt goed af. Naaman baadt zich in de rivier en zijn aangetaste huid wordt nieuw als een Zwitsal-huidje. Helemaal gaaf. Soms is het moeilijk om een nieuwe weg te gaan. Je moet dan als het ware over een grens heen. Oude beelden loslaten en openstaan voor iets nieuws. Wij zien deze stap niet als een ‘laatste strohalm’. Een strohalm breekt altijd af. Wij zien het liever als een nieuwe weg die we in vertrouwen willen gaan. De ontmoeting met de arts was buitengewoon aangenaam en laagdrempelig. Ze zat op een kruk voor ons en keek niet op een scherm. Ze dacht in mogelijkheden en wil ons graag helpen. Geen verkeerd woord over het Erasmus, waarmee we ook in verbinding blijven staan. Maar in deze kliniek wordt mij meer geboden en wordt vooral ook gekeken naar de hele persoon. Volgende week maandag zal ik mij daar melden voor een opname van enkele dagen. Wij zijn zeer benieuwd en ook verwachtingsvol.

Ik sluit graag af met een paar regels uit een lied voor de Adventsperiode.

Onze hulp en onze verwachting is van God onze Heer.
Hij die alles maakte laat niet los wat Hij begon.
Genade & vrede van God de Vader.
door Jezus Zijn zoon Immanuel.

Een fijne week onder de zegen van de Heer.

Ds. Wouter