Zaterdag voor de eerste advent hebben we haar geplaatst. Zoals elk jaar stond ze in onze voortuin tot Driekoningen in het nieuwe jaar. Eens hebben we haar aangeschaft voor zes euro in een Kringloopwinkel. De prijs was nog net leesbaar op de doos. Maar voor ons was ze iets meer waard. Ze gaf immers licht en stond werkelijk te ‘shinen’. We hadden er over nagedacht. Zullen we haar ook dit jaar van zolder halen? Daar we wel van de lichtpuntjes zijn, haalden we haar weer te voorschijn. Ik vond haar nog mooier dan voorafgaande jaren maar dat zal wel met mijn situatie te maken hebben. Nu kwamen we zondagochtend beneden en…..foetsie was de kunstkerstboom.

Eerst dacht ik: ze is weggewaaid. Maar ik had haar stevig vastgemaakt aan een zware sokkel. Daarna dacht ik aan een kwajongensstreek. Ik ging polshoogte nemen en zag dat de ’tyraps waarmee ze was bevestigd, waren losgemaakt en het stroomdraad doorgeknipt. Foetsie is de boom met lichtjes en al. Ik heb nog een onderzoek ingesteld, maar vond haar niet.  Zal het echt zo zijn dat iemand deze boom heeft meegenomen uit economische motieven? Dan had ik liever gehad dat ze, op een ander tijdstip, hadden aangebeld en dan hadden ze de reserveboom die nog op zolder lag zo mee mogen nemen. Ik wens degene die de boom heeft ‘overgenomen’ een vredig kerstfeest en dat het licht zal schijnen tot vreugde van de nieuwe ‘eigenaar’.

Slechts in de auto luister ik wel eens naar de radio. Er werd reclame gemaakt voor een boek van P. Mercier met de titel ‘Het gewicht van de woorden’. Als een door een pijl werd ik getroffen door de korte samenvatting van het boek. Het is ondertussen in mijn bezit en ik lees het met aandacht. Het dikke boek gaat over een man van zestig. Simon is zijn naam. Hij heeft in het ziekenhuis totaal onverwacht te horen gekregen dat hij nog maar kort te leven heeft. Een scan wees uit dat hij een levensbedreigende tumor in zijn hoofd heeft. Hij verkoopt de zaak en gaat terug naar zijn geboorteplaats, Londen. Op indringende wijze wordt beschreven hoe Simon zich probeert te verzoenen met zijn levenseinde. Hij stelt zichzelf vele vragen. Wat heb ik met mijn leven gedaan? Is mijn leven zinvol geweest? Een andere vraag die hem bezighield: Wie heb ik gekend, echt gekend? En aan wie ben ik alleen maar gewend geraakt? Een vraag waar je in de situatie van Simon ook mee kan worstelen is: heb ik mijn eigen leven geleid of heb ik vooral gedaan wat andere mensen van mij verwachtten?

Dit soort vragen kun je eigenlijk niet vroeg genoeg stellen. Daar is geen tumor voor nodig. Toch schuiven we het vooruit en laten de tijd gebeuren en passeren. Soms ‘doden’ we de tijd. Of we wensen dat de tijd snel voorbij gaat omdat over een paar weken iets belangrijks te gebeuren staat. Eigenlijk pure waanzin! Elk moment is een geschenk. Elke dag is genade en het waard om met aandacht te leven. Simon stelde zich ook de vraag: hoe ga ik om met de tijd die mij nog rest? De voorraad toekomst is beperkt. Het voorraadkastje met tijd raakt in een razend tempo leeg. De bodem komt in zicht. Wat wil ik nog?

Het is diepgravend en confronterend, maar ook wel weer goed om te lezen. Dan krijgt Simon een bericht dat alles verandert. Zijn medisch dossier is verwisseld met dat van een andere man. Plotseling ligt het leven weer voor hem. Toch maakt deze plotselinge wending die overigens iedereen zou wensen, de gestelde vragen niet minder indringend of urgent. Ze blijven inspireren en hebben in het boek ook het leven van Simon ingrijpend veranderd. Niets is meer hetzelfde. Tijd is een ander begrip geworden. Toekomst is ineens vandaag. Meer heb je nooit in de hand.

Morgen vroeg uit de veren. Om acht uur moet ik me melden in de Helios kliniek. De naam is veelbelovend. Helios is Grieks voor zon.  Eerst wordt er een CT-scan gemaakt. Ik voel me goed, toch vrees ik de uitslag. Tot nu toe was het steeds weer hommeles. Ik hoop en bid dat het nu niet tegen zit. Daarna zal er gestart worden met de warmtetherapie en chemo. Eerst de warmtetherapie. Dat klinkt goed. Omgeven worden door warmte. Wie wil dat nou niet!? Ik sta ervoor open. Laat de warmte maar komen een goed werk verrichten en kwade cellen vernietigen. Dat zou mooi zijn.

Veel dank voor alle reacties, lieve berichten, kaarten en nog veel meer.

Ik sluit graag af met een krachtige boodschap voor deze nieuwe week van advent.

Juist in het donker

is God dichtbij!

Hartelijke groet

Ds. Wouter