Lieve mensen,

 

Vandaag is de eerste dag van december. December vind ik elk jaar weer een bijzondere maand. Er valt veel te zien en te horen. Ook wordt de maand gekleurd door feesten. Voor de kinderen en de gezinnen is het feest van de goede Sint van groot belang. Mensen geven elkaar presentjes en vaak zijn er gedichten en surprises. Op ludieke wijze kun je iets laten zien van genegenheid maar ook een goede grap of een typering van degene voor wie je de surprise of het gedicht hebt gemaakt, is waardevol. Ik heb er goede herinneringen aan en zie al uit naar het ‘heerlijke avondje’.

Gisteren was het de eerste Adventszondag. Wat betekent de Adventstijd voor mij en wat houdt Kerstmis voor mij in? Hoe kan ik dat waar we met Advent op wachten en wat we met Kerstmis vieren nu begrijpen? Elk jaar is dat ook weer anders. Het feest is wel hetzelfde, maar ik niet. Dit jaar houden andere thema’s mij weer bezig en ben ik ervaringen en gebeurtenissen rijker. Hoe kan ik begrijpen dat God komt in een klein kind en hoe kan ik begrijpen dat Christus ook voor mij geboren is? Ik wil me er weer op toeleggen en stil worden voor God. Anselm Grün schrijft “Ook voor jou is er een nieuwe aarde en een nieuwe hemel. Ook boven jouw duisternis zal het licht van Kerstmis opgaan. Ook jouw verstarring zal verdwijnen als Christus in je wordt geboren”. Dat vind ik hoopvolle woorden. Er ligt een belofte in verscholen. Alleen door stil te worden en te wachten kun je die ontdekken.

Zaterdagmiddag zijn we nog even naar Zwolle geweest. Mijn schoonvader ligt weer in het ziekenhuis. De derde keer in een paar maanden tijd. Dat is wel zwaar, maar hij blijft opgewekt en draagt zijn ziekte gelovig en met optimisme. Daarna nog even naar Elburg naar mijn moeder. We hadden niet gezegd dat we zouden komen. Je immers nooit hoe het loopt. Toen we binnenkwamen zat ze sip en ziek te kijken in haar stoel. Grut, zei ze, wat komen jullie hier doen. Ze bedoelt het goed, maar voelde zich belabberd. Ze had net overgegeven. Toen ik vroeg wat ze dan gegeten had: antwoordde ze: boerenkool met worst! Ach, ja, daar was ze altijd al dol op, maar ze kan daar niet meer tegen. En als ze het haar voorzetten denkt ze daar bewust of onbewust niet meer aan. Toen we er even zaten, knapte ze al op. Ze had weer praatjes voor tien en vertelde lustig over hoe het vroeger was als oudste dochter met nog veertien broertjes en zusjes. We hadden er een goed gevoel over dat we even naar haar toe waren geweest. Nu is ze er immers nog…

Gisteren was het ook de eerste keer dat op zondag de plaatselijke supermarkt open was. Wij hadden niets nodig dus hoefden ook niet te gaan. Bovendien vind ik het ook geen Pluspunt. Mensen krijgen het gevoel dat ze ook de zondagsaanbieding niet mogen missen. Alle dagen gaan zo op elkaar lijken en dat is meer dan jammer. Het is eigenlijk genadig om een dag geen boodschappen te hoeven doen, zeker op de Eerste dag… De bewoners boven de Plus werden zoetgehouden met een appeltaartje als geschenk voor mogelijke overlast door winkelend publiek. Was het druk? Ik weet het niet. Ik zat in de kerk, daar was het wel druk. Maar goed de kerk is ook alleen maar open op de Eerste dag…!

Ik sluit af met een paar woorden uit Romeinen 14 “De een beschouwt bepaalde dagen als een feestdag, voor de ander zijn alle dagen gelijk. Laat iedereen zijn eigen overtuiging volgen. Wie een feestdag viert, doet dat om de Heer te eren”

Ik wens u allen een goede week onder de zegen van de Heer. ds. Wouter