Lieve mensen,

Ik was al een heel eind met mijn blog toen plotseling mijn scherm op zwart ging. Wat was er aan de hand? De bouwvakkers gebruikten even teveel stroom! Zonder boos te worden of enige vorm van irritatie begin ik maar opnieuw. Het zal vast anders worden dan wanneer dit niet gebeurde.

Zo zie ik nu naast mij de volgende tekst liggen: Uit een struik met doornen komen prachtige rozen. Vanuit een gebroken hart komt machtig proza. Uit een nauwe cocon ziet een vlinder het licht en na een moeilijke bergtocht krijg je een adembenemend vergezicht. Dat is best bemoedigend. Want, zo zegt deze dagtekst: ook al is het moeilijk, even volhouden het komt goed. Maar is dat niet te makkelijk? Heb maar eens een gebroken hart en houd het maar eens vol op die moeilijke bergtocht en in de nauwe cocon. Dan zie je het licht nog niet en weet je ook niet of het wel komt. Je moet er eerst doorheen en achteraf kun je het zeggen dat het goed komt. Maar dat geldt ook niet voor iedereen. Het kan ook anders gaan. Dan verdwaal je op je levenstocht en blijf je hangen in de doornen. En hoe zal dat zijn voor de kwetsbare mensen in Griekenland? en voor de vele bootvluchtelingen en voor hen die niet beter worden? De groep vluchtelingen maakt barre tochten. Een deel komt aan in het ‘beloofde land’, maar velen verdrinken in een zee van ellende.

Welnu ook niet te veel somberen. Ik denk nu terug aan afgelopen zaterdag op zondagnacht. Ik had al gelezen dat de zogenaam Manebrug dit weekend voor de laatste keer open zou zijn. Wij vinden het niet erg, maar hebben ook niet veel hinder gehad de afgelopen paar jaar dat we hier wonen aan de Dorpstraat. In het kader van centrumvernieuwing gaat de disco verhuizen. Vele honderden jongeren zorgden in de warme nacht voor een hoop lawaai. Ze waren nog maar net vertrokken en ik hoorde een merel in het donker haar lied zingen. Prachtig! Veel mooier dan het gelal van de groep. De merel was niet gewekt door de jongeren, maar door de verwachting van de nieuwe morgen die al in de lucht hing. Zingen als het nog donker is en de nieuwe dag verwachten. Ik dacht aan pasen en viel bij het gezang van de merel opnieuw in een vredige slaap of wat plechtiger gezegd: in de armen van Morpheus.

Na het wat frisse voorjaar is het nu dan volop zomer. De een geniet ervan en de ander puft het uit. Zo is het altijd met het weer. Maar goed de eerste hittegolf hebben we te pakken, de Tour was een hele toer en is vertrokken en wie weet wat er nog gaat komen. Er is een mooi lied getiteld ‘Eens komt de grote zomer’. Ook dit lied spreekt van verwachting. Het gaat als volgt: Eens komt de grote zomer waarin zich ’t hart verblijdt. God zal op aarde komen met groene eeuwigheid. De hemel en de aarde wordt stralende en puur. God zal zich openbaren in heel zijn creatuur. Ik vind het altijd wel stoer om dit lied te zingen op een warme zomerdag. Wij verwachten nog beter: God zal op aarde komen met groene eeuwigheid. Wat mooi gezegd en vol verwachting.

Nog even over mijn situatie. Het gaat gelukkig goed vooruit. Ik ben druk bezig met revalideren en conditie opbouwen. Heel hartelijk dank voor uw gebeden en allerlei attenties en goede woorden. Wij zijn rijk gezegend met zoveel lieve mensen om ons heen. De komende weken even geen blog. Mijn vakantie zou officieel maandag 13 juli beginnen. Voor de blog houd ik dit dan ook maar aan. De volgende blog hoop ik te schrijven op maandag 17 augustus.

Ik sluit graag af met de volgende tekst uit het eerder genoemde lied (NLB 747:4)

Ook ons zal God verlossen uit alle pijn en nood,

van ’t woeden van de boze, van ’t vrezen voor de dood, van aarzelen en klagen, verdriet en bitterheid,

van alles wat wij dragen,
van ’t lijden aan de tijd.
Heb een goede zomer en leef uit genade! Hartelijke groet ds. Wouter