Lieve mensen,

Voor de kinderen was het weer een spannende tijd. Een tijd van uitzien naar cadeautjes en een gezellige avond. Gisteren na de dienst probeerden een paar kinderen me te vertellen wat ze allemaal wel niet meegemaakt hadden met de Sint en de pieten en vooral wilden ze vertellen over de cadeautjes. Ze overstemden elkaar en vielen in enthousiame over hun eigen woorden. Mooi om te zien hoe enthousiast kinderen kunnen ontvangen en vertellen. Het was zaterdagavond onstuimig weer en sommige mensen zongen: ‘Hoor de Sint waait door de bomen…‘ Maar goed, nu is de Sinterklaas weer uit het land gewaaid en de storm kan gaan liggen. In rustig vaarwater zien we uit naar kerst. Neem de tijd om stil te worden en uw leven te overdenken. Het is heilzaam om de stilte te vinden. Je knapt er van op en leert dat er een innerlijk leven is. Gisteren was het de tweede Adventszondag. We hoorden over de engel van God die bij Maria kwam en haar liefdevol aansprak. In de voorbereiding op het kerstfeest stonden we erbij stil dat de geboorte Jezus ons bepaalt bij onze persoonlijke geschiedenis. Zijn geboorte heelt mijn levensloop en al de verwondingen worden genezen in de komst van Gods Zoon. Het was weer fijn om met zoveel mensen samen te zijn en in lied en woord de Heer te ontmoeten.

Ondertussen zit ik sinds een dag of vier op Facebook. Wat een heisa! Ik moet mezelf nog maar eens de vraag stellen of dit is wat ik wil. De vriendschapverzoeken vliegen me om de oren en ik vind het onaardig om mensen af te wijzen. Bovendien lijkt iedereen me ook wel aardig. Ook de Kelementelkianen hebben me gevonden en ik wil best ‘facebook-vriend’ met ze zijn, maar goed ik snap weinig van hun taal. Het lijkt me dat Facebook voordelen heeft, oude vrienden en bekenden komen digitaal langs en je kan zien waar ze mee bezig zijn en wat hun sores of ‘face’ is. Of is het slechts een ‘face’ en niet meer dan de buitenkant. Ook zou ik het willen gebruiken om mensen uit te nodigen voor lezingen, diensten, catechese en natuurlijk zinvolle artikelen en gedachten delen. In ongein heb ik geen zin. Ik geef mezelf een decembermaand lang om het ‘facebook-leven’ aan den lijve te ervaren. Dan kan ik in januari altijd met nieuwe voornemens komen. Bevalt het me niet, dan knikker ik mezelf eruit en is het basta. Wanneer de voordelen opwegen tegen…, dan blijf ik!

Nu even wat anders. Op initiatief van Paus Franciscus begint morgen 8 december het jubeljaar. Het is dan precies 50 jaar na de afsluiting van het Tweede Vaticaanse Concilie. Eens in de vijftig jaar is er een soort kroonjaar met een speciaal thema. Dit jaar dat loopt tot 20 november 2016, draagt de mooie naam ‘jaar van barmhartigheid’. Ik vind het mooi. Dit is anders dan een voorstel tot een nieuw beleidsplan, struktuurverandering of een flitsend idee voor kerkvernieuwing. Dit raakt het hart. Hier wacht de wereld op. Dit thema past ook bij de huidige paus en onze wereld wacht op barmhartigheid. Zo kan de deur van Gods vaderhart opengaan en kunnen harten van mensen geraakt en getroost worden. Het document dat hoort bij dit jubeljaar begint met de volgende woorden: ‘Jezus Christus is het gelaat van de barmhartigheid van de Vader.’ Het gaat erom dat we Gods tederheid voor ons gaan ontdekken. Laat heel de wereld het zien en deelname hebben aan de revolutie van tederheid. Eigenlijk wel iets om te delen op Facebook.

Ik sluit graag af met de volgende bijbeltekst:

“Onderzoek alle dingen en behoud het goede 

en vermijd elk kwaad, in welke vorm het zich ook voordoet.

Moge de God van de vrede zelf 

uw leven in alle opzichten heiligen….”          1 Thessalonicenzen 5

Heb een goede week onder de zegen van de Levende

Hartelijke groet ds. Wouter