In het weekend zijn we bij oom G. geweest. Hij is de oudste broer van mijn moeder en woont op de Veluwe. Enkele jaren na het overlijden van zijn vrouw, verhuisde hij naar een mooi appartement in het dorp. Daar genoten we afgelopen zondagmiddag van zijn vertelkunst en het mooie uitzicht op drie hoog. Overigens weet ik me van vroeger nog goed te herinneren dat hij een fantastische verteller was. Als hij dan op een verjaardag van mijn ouders kwam, genoten we van zijn verhalen. Het maakte ons niet uit of het allemaal precies klopte, het was gewoon genieten. Eens was hij op bezoek met zijn vrouw en na enige tijd zei hij ‘kom we gaan weer verder, want ‘moe’ zit nog in de auto. En dat was echt waar. Zijn oude schoonmoeder zat het liefst in een luxe auto.  Later, toen ik begonnen was met mijn studie theologie toonde hij ook interesse in de voortgang van mijn studie. Ik gaf hem eens een kleine scriptie die ik geschreven had over de ontstaansgeschiedenis van de geloofsgemeenschap Luctor et Emergo. Hij was meteen enthousiast en meende dat ik het moest uitgeven in boekvorm. Maar ach, het was maar een klein geschrift en ik had vele bezwaren. Maar hij hield toen vol en wilde de drukkosten wel voorschieten. Zo gezegd, zo gedaan en in het vroege voorjaar van 1989 verscheen het boekje in een oplage van vijfhonderd exemplaren. Het boekje droeg de titel ‘Tussen dogmatisch en ondogmatisch christendom’. Nu zou ik het niet meer zo schrijven, maar goed voor die tijd was het al heel wat.

Afgelopen zondagmiddag zaten we dus weer te genieten van zijn vertelkunst. Regelmatig zat ik met tranen in mijn ogen van het lachen. Wat ons opviel, is dat hij nog zeer actief is in het sociaal- en kerkelijk leven. Hij zoekt mensen op, hij helpt degenen die hulp nodig hebben en begeleidt enkele vluchtelingen. Wat een zegen als je zó oud mag worden. We moesten ook wel denken aan het ‘geheime’ dagboek van Hendrik Groen getiteld ‘Pogingen iets van het leven te maken’. Dit is een hilarisch boek over de belevenissen van Hendrik Groen. Hij is met zijn 83 jaar de jongste bewoner van een bejaardenhuis in Amsterdam-Noord. Op 1 januari neemt hij zich voor om zijn belevenissen in de vorm van een dagboek op te schrijven. Samen met een vijftal rebelse bewoners richt hij de Omanido-club op: oud maar niet dood. Hendrik Groen hanteert een vlijmscherpe pen, heeft een groot gevoel voor humor en een groot empatisch vermogen. Die eigenschappen zorgen ervoor dat hij zich niet om het minste of geringste van de wijs laat brengen. Maar Groen leeft ook in een huis waar chagrijn, kleingeestigheid, ziektes en magere Hein regelmatig komen buurten, en zoiets laat sporen na. Even dachten we dat onze oom de auteur van het boek zou kunnen zijn. En inderdaad toen we het ter sprake brachten, gaf hij aan dat hij ervan baalde dat hij het niet geschreven heeft.

Toen ik zo even de gezellige kamer rondkeek, viel mijn oog op een klein prentje waar op staat ‘Aandacht is het mooiste geschenk dat je aan iemand kan geven’. In de Van Dale staat bij aandacht: opmerkzaam, belangstellend, een aandachtig gehoor. Aandacht zou je kunnen omschrijven als een selectieve concentratie voor een deel van je omgeving terwijl je andere dingen negeert. Aandacht moet volle aandacht zijn, anders is het niets. Halve aandacht frustreert de ander. Bij aandacht moet je een keus maken, je richten op die ene en het andere even laten gaan. Voor mensen die alles tegelijk willen en niets willen missen, is dit een lastige opgave. Maar echte aandacht doet goed. Je merkt het aan jezelf als iemand volle aandacht voor je heeft gehad. Dan weet je je gezien en gekend. Volledige aandacht geven is soms moeilijk. Ik voel dat ik hierin ook tekort schiet. Maar goed, er is weer een nieuwe week en jij en ik krijgen vast weer kansen om onverdeelde aandacht aan mensen te schenken.

Ik sluit af met een vers van lied 906 uit het Liedboek

Streel Gij met uw stralen, God van licht en leven,

mijn gezicht tot U geheven.

Evenals de bloemen voor het zonlicht buiten

zo gewillig zich ontsluiten,

zo laat Gij, zon van mij

in uw licht mij groeien

voor U openbloeien. 

Een fijne week onder de zegen van de Heer.

Ds. Wouter