‘Jullie zitten helemaal verkeerd. De Chinezen komen hier ook altijd terecht!’ Zonder al te veel nuances riep een luide vrouwenstem ons toe dat we verdwaald waren. Van koers op het water bij Giethoorn. Hoe is het mogelijk? We zaten met z’n achten in hetzelfde schip met een dominee achter het roer. Die genoot eigenlijk wel van de vertraging. ‘Jullie zitten in Wanneperveen’ zo klonk het nu van de kade. Konden wij er wat aan doen? Water lijkt ook zoveel op elkaar en vanaf het water lijkt alles anders. Even later gingen we weer de ‘goede’ kant op, uitgezwaaid door de Wanneperveense die zo kwaad nog niet was. De zon scheen en de temperatuur was mild voor zaterdag 14 oktober. Morgen wordt het nog warmer. Maar dan gaan we eerst ter kerke in Meppel. Het leek allemaal wat op ons gemeenschappelijke kerkje van vroeger in Oldebroek. De liederen waren bekend evenals de voorganger. Een luchtig gekleed koortje uit de omgeving van Nijkerk zong er lustig op los en samen beleefden we een mooie dienst. Toen we buiten kwamen scheen de zon uitbundig. Ik had er zin, straks fietsen in een mooie omgeving. Een gedachte uit de preek fietste mee: ‘geloven is niet leven met antwoorden, maar leren leven met vragen’. Zo is het maar net! Maar het vraagt wel om oefening en een open houding. Ik ging er steeds harder van fietsen en weer kwamen we door Wanneperveen. Opnieuw raakten we hier even aan de praat. Nu met een man. Hij vertelde niet waar we ons bevonden, maar vroeg waar we vandaan kwamen. Van de Veluwe was ons antwoord. ‘Mogen jullie dan wel fietsen op zondag’ vroeg de man. ‘Ze weten het niet’ zei mijn zwager. Toch wel een aardig dorp: Wanneperveen!

In de tuin van het hotel stonden diverse kunstwerken opgesteld. Eén daarvan trok mijn aandacht. Het was van ijzer gemaakt en had een behoorlijke omvang. Het leek op een uit de kluiten gewassen sterrenkijker. De officiële benaming luidde ‘Hemelkijker’. Een mooie naam. Ik ging door de knieën en keek omhoog door de kijker: mijn hemel. Dat is alles wat ik zag. In metaal uitgeslepen letters die samen licht doorlaten en dan is het te zien en te lezen: mijn hemel! Ach, daar kun je natuurlijk weer eindeloos over door filosoferen. Dat ga ik nu niet doen. Gisteren hebben we al wat extra tijd genomen vanwege het mooie weer en omdat we nu toch eenmaal weg waren. Nu weer snel verder aan het werk. Ik sluit graag af met een paar woorden uit een lied van afgelopen zondagmorgen.

Wij houden vast aan wat zeker is:
uw rijk komt dichterbij.
U brengt ons thuis in het hemels licht.
Daar is onze nacht voorbij.

Uw licht doorbreekt de duisternis,
schijnt in onze nacht.
Uw waarheid die voor eeuwig is,
leidt ons naar de dag.              Sela: Wees bij ons

Ik wens u en jou een fijne week onder de zegen van de Heer.

ds. Wouter