In de maand november staan we extra stil bij mensen die ons zijn ontvallen. Afgelopen woensdag was het 1 november, Aller Heiligen en meteen daarop volgend de tweede november, Aller Zielen. Ieder heeft zijn eigen verlies, lang of kort geleden. De afgelegde tijd doet er minder toe. Elk mensenkind heeft zijn eigen bijzondere gedenkdagen. Het mooie is dat je daar ook op je eigen manier vorm aan kan geven. Gisterenavond kozen we er voor om terug te kijken naar een documentaire getiteld ‘Tijd om te sterven’. Filmmaakster Anne Christine Girardot werkt ook als vrijwilligster in een hospice. Ze maakte vijf intieme portretten van mensen in hun laatste levensfase. Tegen de achtergrond speelde de vraag mee: wat is een waardig levenseinde? Daardoor is deze documentaire ook een stem in het gesprek over voltooid leven en menswaardig sterven. Bemoedigend om te zien hoe liefde en aandacht voor de stervende mens verlichting geeft en een andersoortige rijkdom bij mensen boven brengt. Ik vond het een aangrijpend verslag en het kwam dichtbij. Toch voelt het ook weer goed om naar te kijken en over te denken. Rondom het levenseinde zijn trage vragen waar niet zomaar een pasklaar antwoord op gegeven kan worden. Wat is het dan belangrijk dat er mensen zijn die kunnen luisteren en invoelen. Ze zijn van levensbelang: mensen die zonder oordeel en advies naaste kunnen zijn. Zeer veel respect en lof voor al die mensen die met liefde hun werk doen in een hospice. Zij moeten ook telkens weer afscheid nemen van mensen die ze nabij zijn geweest….   Deze week verschijnt ‘Het goede levenseinde in casussen’, van Theo Boer en anderen. Aan de hand van ruim vijftig praktijkvoorbeelden gaan ze op zoek naar de waarde van palliatieve zorg. Hoewel de auteurs christen zijn, schrijven ze voor een breder publiek.

Ik voel nu wel enige twijfel om over te gaan naar een wat luchtiger onderwerp. Toch doe ik het. Vanaf aanstaande zaterdag is de middenstand van Lopik een winkel rijker. Het is wel wat een bijzondere winkel, namelijk één zonder kassa. Sinds een half jaar is een kleine stuurgroep druk bezig om deze speciale winkel te realiseren. Eerst moest er een goed plan zijn, want een winkel openen doe je niet zomaar. Natuurlijk waren we op zoek naar een toplocatie, het liefst voor niets. Honderd vragen kwamen boven drijven en zochten een antwoord. Met ontzettend veel hulp van lieve mensen is het gelukt. Aanstaande zaterdag 11 november om precies 11 uur is de openingshandeling bij het gebouw van de Stichting Schuilplaats aan de Rolafweg Noord 7 in Lopik. We hopen dat veel mensen dan een kijkje komen nemen in de winkel. Er is iets lekkers en ook voor de kinderen is er een kleine verrassing. Vanaf volgende week is de winkel elke donderdagmiddag van 14.00 uur tot 16.00 uur en zaterdagmorgen van 10.00 uur tot 12.00 uur open. De naam van de winkel is ViaVia en is vooral bedoeld voor mensen voor wie het financieel een hele toer is om kleding en speelgoed te kopen. Wij bieden hen een veilige plek waar ze door onze vrijwilligers vriendelijk geholpen worden en waar ook tijd is voor een kopje koffie en een gesprekje. Wij zien je graag bij ViaVia! Geef het door ViaVia!

Wij zijn ontzettend blij en dankbaar voor de vele mensen die goede kleding hebben gebracht. En natuurlijk ook voor al die vrijwilligers die straks in de winkel staan en blij zijn als er weer iemand met een glimlach de winkel verlaat. We zijn dankbaar dat het bestuur van de Stichting Schuilplaats de ruimte beschikbaar heeft gesteld. Ook vinden we het een spannende onderneming: gaan er mensen komen? Hoe zal dit initiatief ontvangen worden in het dorp? We zijn ook te vinden op Facebook.

Ik sluit graag af met een aardige spreuk die ik afgelopen week hoorde:  Als ongeluk in een klein hoekje zit, dan zit geluk overal.

Ik wens u en jou een fijne week onder de zegen van de Heer.

Volgende blog maandag 20 november!