Blog deze week door Geert Hoeke.

Eerder deze maand was ik samen met Els een paar dagen in Zeeland, gehuchtje Zanddijk, vlakbij Veere. Wie eens in Veere is geweest weet dat het een alleraardigst vestingstadje is met een labyrint van prachtige straatjes. Lieflijk, schoon en vooral kleurrijk. Na de auto geparkeerd te hebben en Oma’s snoepwinkel genegeerd gingen we af op de “grote” boekenmarkt in de Onze-Lieve-Vrouwekerk, ook wel de Grote Kerk genoemd. We kwamen binnen in de “kleine kerk” waar
zondags de diensten van de Protestantse gemeente worden gehouden. Een kunstenares zat rustig te schilderen en in een uithoek was de boekenmarkt ingericht. De rijen boeken waren snel bekeken en toch vonden we weer een mooi boekje van Henri Nouwen met de titel: Hier en Nu. Op de achterzijde begint de samenvatting met de inspirerende zin: “Het geestelijk leven is geen kwestie van straks en elders maar van hier en nu. Het is een leven waarin de Geest van God wordt geopenbaard in de gewone ontmoetingen van iedere dag”. Met dit advies knoopte we een gesprekje aan met de kunstenares, kregen we achtergrond informatie over het kerkje en werden we gewezen op een cenotaaf. Dit gedenkteken was van Johannes van Miggrode, de laatste pastoor van Veere en ook wel de kerkhervormer van Veere genoemd. Het onderschrift “Vivendo Migro” (terwijl ik leef verhuis ik) hield mij de dagen daarna bezig.

We kregen nog de tip mee om te gaan lunchen bij Suster Anna en al slenterend bereikte we deze gezellige en gemoedelijke lokaliteit. We namen plaats in de fleurige oude stadstuin en genoten van de lekkernijen en elkaars gezelschap. Hoewel, Els was al snel in de ban van een klein vogeltje met vragende oogjes en pikte broodkruimels van haar hand. Een mooi tafereeltje om te zien.

Voldaan trokken we verder door de straatjes en passeerden we een kleurrijke stadstuin omgeven door oude muren. Een kranige vrouw op leeftijd zwaaide er de scepter en was druk bezig met sproeien. In een eenvoudig kratje lagen stokrooszaadjes te koop waarvan de opbrengst voor de plaatselijke muziekvereniging Veere’s Genoegen was. Omdat ik wel interesse had in deze zaadjes en advies over het zaaien wenkte ik de vrouw. Haar advies was krachtig: “Nu zaaien en mengen met havermout of zo en gebruik veul water want het is me toch droog”. En ze vervolgde: “ik snap het wel dat al die afrikanen naar Europa komen, er is niks te eten daar met al die droogte. Maar ja, de wereld draait rond, wat kan ik er aan doen?” Voor ik kon reageren draaide de vrouw zich weer om en plengde het water op de stokrozen met pasteltinten. Hier en Nu dacht ik, deed de euro’s in het bakje en ging met twee zakjes stokrooszaadjes op zak verder. Nog intenser viel ons de vele bloeiende stokrozen in de straatjes op en genoten van de intieme doorkijkjes in dit prachtige decor.
De zaadjes heb ik thuis gezaaid zonder havermout maar wel met veul water. En iedere dag denk ik bij het water geven aan de kranige vrouw, haar tuin, haar wereld, hier en nu.

Net voor dit uitstapje las ik in de krant een column over Thomas Merton en de biografie die over hem was verschenen. Aangesproken hierdoor bestelde ik het boek met de Titel: Leven met Wijsheid. Een indrukwekkende vertelling over het leven, met zijn vele verhuizingen, van deze Amerikaanse trappist die na een lange zoek- en zwerftocht zich bekeerde en kluizenaar werd. Tijdens het lezen van dit boek kwam ik erachter dat hij de geestelijk vader is van Henri Nouwen en inspirator van Paus Franciscus. Ik sluit af met een mooie uitspraak van Thomas Merton die bovenstaande ervaringen samenvat en de moeite waard is om nog eens over na te denken komende week:

We hebben wat we zoeken.
We hoeven er niet achteraan te gaan.
Het was er al de hele tijd,
en wanneer we het de tijd geven
zal het zichzelf aan ons bekend maken.

Geert Hoeke