Vanmorgen weet ik even niet zo goed wat ik moet gaan schrijven. Ik twijfel tussen nog iets meer schrijven over de nieuwe naam van onze kerk, een oproep in onze krant om iets naar de redactie van de krant in te sturen over een auto die je hebt gereden of toch maar over de rommelmarkt van onze kerk aanstaande zaterdag of een opmerkelijk stukje uit de krant. Ik begin maar met de auto.

 

De vraag in de krant is om iets te vertellen over een auto die je hebt gereden. Ik denk dan terug aan de eerste. Het was een Mazda 929 Hardtop. Dat klinkt snel, maar hij gebruikte vooral veel brandstof. Ik kocht het scheurijzer bij een handelaar bij ons in het dorp voor een slordige 2500 gulden. Voor mij was dat toen veel geld. Het was een stoere kar, maar gezien mijn lengte was het dak wel wat aan de lage kant en het ding slurpte benzine. In een opwelling ruilde ik hem in voor een royale Opel Record. De wagen was kanariegeel, foeilelijk en daarom niet al te duur. Bovendien zat er een LPG-installatie in en LPG kostte toen ongeveer twintig centen per liter. Lang heb ik niet in de gele kar gereden, er wilde niemand bij mij instappen. Er volgde een stoere BMW 2002 met spoilers, brede velgen en een speciale uitlaat met een zware brom. Mijn moeder hoorde me ’s avonds ver voordat ik de straat indraaide al aankomen. De auto was uit de begin jaren zeventig. Eerlijk gezegd was de auto niet comfortabel, maar wel super leuk om in te rijden. Toen we een gezin kregen hebben we hem, helaas, van de hand gedaan. Wat had ik er nu nog graag mee door het dorp gereden. Maar ja, het is allemaal buitenkant en nostalgie. Ik stuur het niet in naar de krant.Dat u het leest, is al gek genoeg.

 

In de krant las ik vanmorgen over een bedelaar in Beiroet. De bedelende vrouw die de naam Fatima droeg, was een bekend gezicht in de hoofdstad van Libanon. Haar handen en benen kon ze niet gebruiken, vanwege verwondingen die ze naar verluidt had opgelopen tijdens de Libanese burgeroorlog. De vrouw was 52 jaar en leefde al meer dan twintig jaar op straat. Volgens een journalist van Arab News praatte of smeekte ze nooit. Ze keek alleen met ogen vol verdriet naar mensen die haar passeerden. Velen hadden medelijden met haar en gaven haar iets te eten of te drinken of wat geld. Vorige week vond de politie de vrouw. Ze was waarschijnlijk overleden aan een hartstilstand. In haar tasje dat ze altijd bij haar had, zaten veel contanten en op een paar bankrekeningen die op haar naam stonden bleek nog eens 950.000 euro te staan. De bedelaar bleek ook nog eens twee broers en vijf zussen te hebben die naar hun eigen zeggen niets wisten van het fortuin dat de arme vrouw bezat. De vrouw heeft arm en verdrietig geleefd terwijl ze een vermogen bezat. Arm leven en rijk sterven. Wat heb je er aan? Zorg dat het niet overkomt. Ik zie er ook nog wel een wat diepere laag in. Wij hebben meerdere bronnen die we als rijkdom kunnen beschouwen: geloof, het leven, talenten, mensen om ons heen. Het is goed en heilzaam om je bewust te zijn van alles wat je al bezit. We hebben wat we zoeken.

Aanstaande zaterdag is het weer de eerste zaterdag van september en dus rommelmarkt bij de Brugkerk. Er is weer een grote hoeveelheid aan spullen ingezameld en gebracht: huishoudelijke artikelen, meubilair, verf, speelgoed, boeken en nog veel meer. Er zijn ook weer mooie boeketten bloemen te koop en van allerlei lekkers. Bovendien is het altijd reuze gezellig op de markt. Het weer lijkt goed te zijn. Heel hartelijk welkom vanaf tien uur!

Ik sluit graag af met een spreuk van Agur uit Spreuken 30

Maak me niet arm, maar ook niet rijk,

voed me slechts met wat ik nodig heb.

Ik wens u allen een fijne week onder de zegen van de Heer.

ds. Wouter