Sinds een jaar of tien wordt de derde maandag van januari Blue Monday genoemd omdat het de meest deprimerende dag van het jaar zou zijn. Maar waarom zou je nu juist op deze maandag het meest somber zijn? De bedenker van Blue Monday zegt dat mensen tot de conclusie komen dat de goede voornemens niet gelukt zijn, er weinig daglicht is, je bankrekening geplunderd en je januarisalaris nog niet binnen is en de zomervakantie is nog ver weg. En geloof het of niet, maar juist op ‘Blue Monday’ is de actie Kerkbalans ook begonnen. In deze week ontvangen leden van onze kerk een vriendelijke brief met een kleurrijke folder over onze kerk en al het werk dat wordt gedaan. Onze plaatselijke gemeente telt ruim duizend leden. Voor elk lid zijn we dankbaar en een ieder mag een veilig plekje hebben in die kerkelijke gemeenschap. Tijdens deze actie kun je aangeven wat je dit jaar aan de kerk wilt bijdragen. Fijn dat mensen geven aan- en om hun kerk. Meer en meer is de kerk een plaats midden in het dorp waar ook allerlei aanvragen om hulp en bijstand binnenkomen. Graag willen we er ook dit jaar weer zijn om in de naam van Jezus naar mensen te luisteren en mensen te bemoedigen met de goede woorden van het Evangelie. Het thema van de actie is dit jaar ‘Geef voor je kerk’. Blue Monday gaat weer voorbij, maar het woord van God blijft in ons midden en gaat open in de kerk. Geef met blijdschap en je zult zien dat het je goed doet.

Ik lees op dit moment een boek van Tish Warren. Zij is priester in de Anglicaanse Kerk in Noord-Amerika.  De titel van het boek is: ‘Liturgie van het alledaagse. Heilige gebruiken in het gewone leven’. Ik geniet van haar verrassende inzichten en herken ook veel van wat ze schrijft. Ze zegt ‘Ik houd van grote ideeën. Ik kan er geen genoeg van krijgen om te praten over rechtvaardiging, eccesiologie, pneumatologie, christologie en eschatologie. Maar die grote gedachten worden uitgedragen – geleefd, geloofd en belichaamd- in de kleine momenten van onze dag, op de plekken, in de seizoenen, huizen en gemeenschappen waaruit ons leven bestaat.’ En ik denk dat het inderdaad om het laatste gaat. Dat moet de kerk ook beter gaan begrijpen. Geloven vindt plaats in de alledaagsheid van het bestaan. Tish wijst erop dat Jezus het grootste deel van zijn leven doorbracht in de alledaagsheid en in de onbekendheid. En wellicht was Hij timmerman van beroep. Wanneer dit allemaal waar is, en het is waar, dan heeft ons onbeduidende leven ook waarde omdat het verbonden is met het leven van Jezus. Dat leven kende niet alleen wonderen, opwekking van doden, het verslaan van de boze, maar ook de ‘gewone’ uren en dagen waarop niets ‘bijzonders’ gebeurde. Ons leven is ook dikwijls saai en meer van hetzelfde. Maar het is van belang omdat het verbonden is met Christus die ook ‘gewoon’ mens is geweest. Het hele leven is een heilig leven wanneer het met liefde en aandacht geleefd wordt. Dus ook even gaan wandelen en genieten van het prachtige winterweer kan uitdrukking zijn van wat ik geloof en in wie ik geloof. Ook een maaltijd of een ontmoeting tussen mensen heeft iets te maken met die grote woorden waarmee we meestal ons geloof duiden. Geniet van het alledaagse. Hier vind je het Koninkrijk van God. En dat Rijk is nabij. Het is om je heen. Je kan erbij!

Ik wens jou en u een fijne week onder de zegen van de Heer en sluit graag af met een paar woorden van de apostel Jacobus (1:17).

Geliefden, vergis u niet: 

elke goede gave, elk volmaakt geschenk komt van boven,

van de Vader van de hemellichten;

bij Hem is nooit enige verandering of verduistering waar te nemen.

Ds. Wouter