Er zijn mensen die voor het vaderland wegleven. Ze doen wat op hun weg komt en kennen weinig structuur in hun leven. Wat dat betreft ben ik maar saai. Ik sta dagelijks rond dezelfde tijd op, eet evenals de oudste inwoonster van Nederland een schaaltje warme Brinta en ga dan voor mijn ochtendwandeling en dat is meestal hetzelfde rondje. Ik hecht aan gewoontes en tijden en wijk niet makkelijk af. Dus ik ben redelijk voorspelbaar in wat ik doe en laat. Voor anderen is dat makkelijk. Ze kunnen er eenvoudig om heen plannen. En daar voel ik me goed bij en moet er niet aan denken om al te veel af te wijken. Mijn grootste valkuil is dat ik te lang door ga met activiteiten zonder te onderbreken met momenten van rust. Ik kan er slecht tegen wanneer iets niet af is. Het bestaat voor mij niet om halverwege het schrijven van mijn blog iets anders te gaan doen en de preek bereid ik altijd voor op vrijdag en tijd voor koffie tussendoor heb ik dan amper. Ik kan het moeilijk loslaten en ga het liefst maar door. Vanmorgen las ik een aardig artikel in het Nederlands Dagblad over het ritme van de dag aan de hand van de Benedictijnse kloostergetijden. Mirjam van der Vegt schreef het in het kader van ’40 dagen denken, 6 maart tot 19 april’. Ze benadrukt het inzicht van Benedictus om je te verzoenen met wat niet af is. Dat is precies waar ik moeite mee heb. Daar kan ik niet tegen. Waarom zou ik me moeten verzoenen met iets wat nog niet af is?

Volgens Benedictus is een balans tussen inspanning, ontspanning en contemplatie (stil worden voor God) essentieel voor het welbevinden van een mens op alle terreinen van het leven. Wanneer de kloosterbellen klinken op vastgestelde tijden, word je geroepen tot een matig leven. Want als je de bel hoort, leg je je werk neer en ga je naar de dienst. Niet haastig, maar met kalme tred, zo heeft Benedictus gezegd. Het is een oefening om je te verzoenen met wat nog niet af is. En dat is nu precies wat wel een mooie les voor mij is. Het hoeft niet allemaal meteen af en klaar te zijn. Kijk, ergens aan beginnen is mooi, maar op tijd stoppen of onderbreken is een nog grotere kunst. Mirjam van der Vegt zegt ‘Neem gedurende je dag steeds weer de ruimte om beschikbaar te zijn voor God en voor je eigen verlangens en waarden.

Het heeft dus ook wel te maken met het stellen van grenzen. Dit is voor mij wel lastig. En ik vermoed dat dit herkenbaar is. Anselm Grün zegt: ‘Wil je leven in plaats van geleefd worden, dan moet je grenzen stellen.’ In het evangelie volgens Lucas zegt Jezus: ‘Wie van jullie een toren wil bouwen, gaat niet eerst de kosten berekenen, om te zien of hij wel genoeg heeft voor de bouw?’. Volgens Grün kun je dit zien als een waarschuwing van de Heer om je levenshuis niet groter te bouwen dan bij je eigen mogelijkheden hoort. Met andere woorden: ga niet over je grenzen heen, baken af en verzoen je met wat niet gaat of wat nog niet is voltooid. We putten vaak uit de bronnen van perfectionisme, publieke opinie, verlangen naar erkenning en nog veel meer. Het is goed om van tijd tot tijd te onderbreken en te putten uit de bron van de stilte. Dat is de bron van de Heilige Geest die ons leven verfrist en nieuwe kracht geeft. Wie uit die bron put, raakt niet snel ‘op’. Een geregeld leven is dus nog niet zo gek. Wel moet ik binnen dat geregelde leven vaker momenten van stilte in acht nemen en me verzoenen met wat nog niet af is. Een mooie oefening voor deze derde week in de 40 dagen voor Pasen.

Gisterenavond waren we in Andel voor een jeugddienst. Annemarie en Reijco zorgden voor zang en muziek. Om half vijf was er eerst een maaltijd en een inhoudelijke voorbereiding op de dienst. Het was voor mij emotioneel om weer zoveel mensen te zien en te ontmoeten. In de dienst hing een gewijde sfeer toen Annemarie zong: Holy spirit I Thirst for you
Holy spirit come fill me now….’

Ik sluit graag af met de eerste woorden van het slotlied van gisterenavond en wens jou en u een fijne week onder de zegen van de Heer.

Dank U voor het kruis, Heer, dank U dat U stierf voor mij.

U droeg al mijn schuld en pijn; nu ben ik rein; Uw liefde wast mij schoon….

ds. Wouter