Lieve mensen. Het was voor mij een druk weekend met verschillende emoties. Het is dan meer dan alleen het wisselen van overhemd en kostuum. Ik heb dan wel weer even tijd nodig om te schakelen en me de woorden van Paulus weer eigen te maken ‘wees blij met wie zich verblijdt, heb verdriet met wie verdriet heeft’. Dat betekent niet ‘Jantje lacht en Jantje huilt’, maar een basishouding waarin je probeert mee te leven met andere mensen of ze nu blij zijn of verdrietig. Dan moet ik telkens weer goed luisteren en aanvoelen wat er in de ander omgaat. We zijn zo snel gericht op onszelf. Gericht zijn op de ander is een mooie oefening in fijngevoeligheid en in de kunst van het inleven in de ander. Gisterenavond hadden we een fantastische dienst met anders begaafde mensen. Uit verschillende zorginstellingen of van thuis kwamen ze al ruim op tijd voor de dienst. Ze werden gastvrij ontvangen met allerlei lekkernijen en om half zeven begon de dienst. Sjors liep met de kerkenraad mee en wilde graag mijn bijbel dragen. Mooi hoe hij dat doet met passie en een serieus gezicht. Hij draagt immers de bijbel waaruit gelezen gaat worden in de kerkdienst. Ondanks dat het warm was, waren toch veel mensen gekomen. Het thema was ‘vriendschap’. Het verhaal van de verloren zoon werd uitgebeeld door een aantal ‘artiesten’. Ze deden het echt geweldig. Er was een vader, een verloren zoon, zogenaamde vrienden en varkentjes. Het ontroerde me hoe serieus er werd gespeeld en verteld. De vader ontving de zoon die terugkwam met open armen en huilde van blijdschap. De gezichten spraken boekdelen. Dit is echt belangrijk! De ‘Jampotjes’ hebben voor ons gezongen en muziek gemaakt. Fijn dat ze er waren. Na de dienst liep Sjors weer met de bijbel in hand mee naar de kerkenraadskamer. Hij wilde graag bidden en bad een mooie eigen versie van het ‘Onze Vader’ waarin hij bad ‘geef ons zacht brood’. Zacht brood, dat ik daar zelf niet eerder op kwam, ik houd ook niet van oud brood of harde korsten. Al met al een mooie afsluiting van een warm weekend.

Deze week bereiden we ons voor op het feest van Pinksteren. Het is de vijftigste dag na het paasfeest. Jezus heeft beloofd zijn volgelingen niet alleen achter te laten. De Geest komt. Misschien kunt u zich wat minder voorstellen bij het feest van Pinksteren. Kijk met kerst heb je een kind, de geboorte van Jezus. Daar hebben we wel een beeld bij en de commercie heeft er nog weer van alles bij verzonnen. Met Pasen vieren we dat Jezus opstond uit de dood. Dan gaat het om nieuw leven en de Levende Heer. Maar Pinksteren is toch wat abstracter. Hoe zit het met de Geest? Die kun je niet zien! Wat mij wel helpt is het volgende. Het oude Hebreeuwse woord ‘Ruach’ heeft twee betekenissen: wind en geest. Je kan de wind zelf niet zien, maar wel wat de wind doet. De takken van de bomen bewegen en het is heerlijk als het warm is en je voelt een verkoelend windje. Zo is het ook met de Geest. Je kan de Geest zelf niet zien, maar wel wat de Geest doet. De Geest zet ons in beweging en waait door de wereld. Let er maar eens op en stel je er voor open. Misschien voel je de wind van de heilige Geest van God wel door je leven waaien. Dat is dan een teken dat de eeuwige God bij je is.

Ik wens u allen een mooi Pinksterfeest en sluit graag af met een lied.

Heilige Geest van God,vul opnieuw mijn hart.

Heilige Geest van God, vul opnieuw mijn hart.

Vul mij opnieuw, vul mij opnieuw.

Heilige Geest, vul opnieuw mijn hart. 

Ds. Wouter

Volgende blog maandag 17 juni