Misschien heeft u iets gelezen of gehoord over de ophef die is ontstaan over de carnavalsoptocht in het Vlaamse Aalst. De carnavalvierders hadden pakken aan waardoor ze leken op insecten. Op hun hoofden droegen ze bontmutsen die doorgaans gedragen worden door Chassidische Joden. Ze duwden een ‘praalwagen’ voort waarop een soort klaagmuur stond. De teksten laat ik achterwege. Het beeld alleen is al erg genoeg. Het is totaal verwerpelijk en ook nog eens onbegrijpelijk dat dit in een mensenhart opkomt. Israël had om een verbod op de ‘praalwagens’ gevraagd, maar de burgemeester van Aalst vond dat ‘gek voor woorden’.  Kijk er is veel te doen over het coronavirus, maar dit vind ik veel erger. Het antisemistisme is blijkbaar een onuitroeibaar virus waardoor wereldwijd miljoenen slachtoffers vallen en dat telkens weer. Wat is dat toch? En waarom? Is het de haat tegen God zelf? Gek is dat je hier niet zoveel over hoort, terwijl wanneer er 1 patiënt met het coronavirus gesignaleerd is binnen de landsgrenzen dan wordt er gesproken over een uitbraak van het kwade virus. Natuurlijk is dat erg en zeker wanneer het binnen je eigen leefomgeving komt wordt je hierdoor geraakt, maar een iets bredere kijk op de boze ontwikkelingen in onze wereld kan geen kwaad.

In onze krant stond vanmorgen een mooi verhaal over een jonge man die jaren terug tijdens een bezoek aan het concentratiekamp Auschwitz het plan opvatte om een stichting op te richten met als doel om jongeren van verschillende achtergronden samen te brengen. Zijn naam luidt Samuel Grzybowski en hij woont in Parijs. De kern van zijn gedachtegoed vat hij samen wanneer hij zegt: ‘Diversiteit is een feit, je kunt er niet voor of tegen zijn. Het gaat om de manier waarop je met dit gegeven om gaat’. De kernwoorden zijn dan: respect, gezamenlijke doelen. Ondertussen hebben vele jongeren, moslims, christenen, joden en atheïsten zich aangesloten bij deze beweging. Ik vind dat een mooi initiatief. Zo kun je je verbinden en dat is het tegenovergestelde van de ander uitsluiten. Zo’n beweging zou in Aalst niet misstaan, maar ook in Lopik en zoveel andere dorpen en steden zijn dit soort initiatieven broodnodig. Misschien kun je in het klein beginnen: niet uitsluiten, maar verbinden.

Vanaf woensdag ben ik weer in de kliniek. Eerst de CT-scan. Dan de uitslag. Dat is een spannend moment. Daarna weer verder zien of de huidige behandeling voortgezet wordt of dat er iets anders gaat gebeuren.  Op dit moment voel ik me goed dus dat is al mooi.

Aanstaande zaterdag 7 maart kom ik terug uit Duitsland en dan ben ik ook jarig. In de avond zullen we met de kinderen een gezellig samenzijn hebben en op een later moment hoop ik mijn verjaardag te vieren voor een grote groep mensen. Het plan is om zaterdagmiddag 28 maart in de ontmoetingsruimte bij de kerk een ‘feestje’ te houden. Ik nodig familie, vrienden, gemeenteleden en bloglezers uit om met ons mijn verjaardag te vieren. Het kan dan een beetje druk worden, maar dat lijkt me ook wel weer gezellig. U bent dus, als u dan niet verkouden bent uitgenodigd. In mijn blog van maandag 23 maart heb ik er wat meer zicht op of het allemaal kan doorgaan. U leest het dan wel.

Ik wens u allen een fijne week onder de zegen van de Heer.

Ik sluit graag af met een bede uit het “Onze Vader”

‘En leidt ons niet in verzoeking,

maar verlos ons van het kwaad.

Want van U is het koninkrijk,

de kracht en de heerlijkheid

tot in eeuwigheid’

Ds. Wouter