In huiselijke kring had ik al gezegd dat de houdbaarheidsdatum van Boer zoekt vrouw wel zo ongeveer bereikt is. Maar dan sta je toch weer voor een verrassing. Boer Geert Jan ontpopte zich als een clown. Hij wist niet hoe gek hij moest doen om in de belangstelling van de aanwezige vrouwen te komen. Achter zijn facade bleek toch een onzekere man schuil te gaan die het maar lastig vindt om keuzes te maken. In mijn ogen was hij een grote puber die van alles een grapje probeerde te maken. Hij stak overal de draak mee en bleef uiteindelijk met lege handen achter. Hij had het aan zichzelf te danken want hij pleegde boerenbedrog. Geert Jan belde de vrouw die hij zojuist naar huis had gestuurd en dat tijdens zijn citytrip met Carolina. Boerenbedrog! Toch nog weer een nieuw aspect in de ‘never ending story’ op zoek naar de liefde.

Boer Geert uit Oeffelt bracht het er al niet veel beter af. Niet gehinderd door enige zelfreflectie vond hij dat het formidabel was verlopen en dat het aan de ander lag dat het niets werd. Zelf was hij de beste. Ja, zo kan je ook naar jezelf kijken. De jonge boerin die op zoek was naar een boer bleek er nog niet helemaal klaar voor te zijn. Het verleden speelde haar parten en ze had niet geleerd om er over te praten en de emoties ruimte te geven. De twee andere boeren deden het beter. Zo was er toch nog een aardig resultaat van veertig procent en wellicht wat opgedane zelfkennis. Aan Yvonne heeft het zeker niet gelegen. Zij is wel de constante factor en weet goed door te vragen. Ik denk dat ze regelmatig een cursus psychologie volgt.

Er waren toch weer meer dan twee miljoen kijkers en dat is best veel. Waarom kijken mensen naar dit programma? Waarom kijk ik regelmatig? Naast dat ik me  groen en geel erger, beleef ik er blijkbaar toch wel plezier aan. En ik vind dat je er ook wat van kan leren. Ten diepste is het wel een programma waarin contextuele thema’s zoals onverwerkt verdriet, onrecht, gezin van herkomst en vergeving aan de orde komen. Ik ben benieuwd of dit de laatste jaargang was of dat er nog een jaartje aan vastgeplakt kan worden. We gaan het zien.

Vanmorgen kwam ik nog even langs het schoolplein. Wat fijn om te zien dat de kinderen er weer zijn. Het klonk zo vertrouwd en zoals een schoolplein eruit moet zien en klinken. Wat zou het geweldig zijn als het allemaal goed verloopt en de scholen weer een fijne en veilige plek kunnen zijn voor alle kinderen. Daarna was ik even bij de tandarts. Dit was ook een bijzondere ervaring. Na een soort speurtocht waarbij ik de pijlen moest volgen kwam ik in de wachtkamer. Op de bank mocht niemand gaan zitten, wel stond er eenzaam en alleen een stoel om even plaatst te nemen. Spoedig kon ik mijn tocht vervolgen tot in de behandelkamer.  Achter het spatscherm herkende ik de tandarts en de assistente was ook behoorlijk vermomd. Ik had de boel aardig heel gehouden en was nadat ik een boek had verkocht toch weer snel buiten.

We gaan richting het Pinksterfeest. Het feest van de uitstorting van de Heilige Geest. Onzichtbaar als een virus, maar een geweldige kracht tot heling van ons leven. Jezus ging terug naar zijn Vader in de hemel en de Geest van God kwam bij mensen wonen. De Geest van God wil wonen in ons hart. Dat is lekker dichtbij en goed nieuws in deze tijd van afstand houden. Goed om bewust naar dit feest toe te leven en ruimte te hebben voor de kracht en de troost die de Heilige Geest ons wil schenken.

Ik wens u allen een fijne week onder de zegen van de Heer en sluit graag af met een lied om de Geest.

Heilige Geest van God, vul opnieuw mijn hart.

Heilige Geest van God, vul opnieuw mijn hart.

Vul mij opnieuw, vul mij opnieuw.

Heilige Geest, vul opnieuw mijn hart.

Ds. Wouter