Juni is de maand van de detectives. Zo keek ik afgelopen week naar een aflevering van de detectiveserie Vera. Ergens halverwege gingen mijn gedachten terug naar toen ik een jaar of elf was. Toen wilde ik graag detective worden. Dit verlangen was ingegeven door het lezen van de jongensboeken ‘de nieuwe Hardys’. De twee hoofdrolspelers waren de broers Frank en Joe. Op een of andere wijze kwamen ze altijd weer in een ‘zaak’ terecht en lieten ze hun speur talent naar boeven gelden. De volgende dag heb ik even op Marktplaats gekeken en ze worden aangeboden voor twee kwartjes per stuk. Ik ben geen detective geworden en dat is maar goed ook. Ik kan slecht tegen bloed en een moordzaak lijkt me ook niet alles. Bovendien ben ik bang voor boeven. Liever ga ik met mensen in gesprek om tot diepere lagen te komen en samen dichter bij God.

Gisterenmorgen gingen we samen op de fiets naar de kerk. Dit klinkt heel gewoon, maar voor ons was het toch een bijzonder moment. Buiten stonden al mensen te wachten om naar binnen te gaan. Een ouderling haalde iedereen een voor een op, stelde een paar vragen en na een klein reinigingsritueel werden we naar ‘onze’ plaats gebracht. In totaal waren er ongeveer dertig mensen in de kerk. Zingen was nog niet toegestaan en dus uitbesteed aan een klein koortje. Het werd een mooie en ontroerende dienst met prachtige liederen en een mooie en bemoedigende preek over de kracht die is in de naam van Jezus. Een naam is belangrijk. Een naam roept emoties op positief of negatief. Zeker in onze tijd is dat ook actueel. Zo roept de naam van George Floyd veel emoties op. Er komen gelijk beelden van onderdrukking en dood op ons netvlies. Mensen protesteren en sommige mensen slaan behoorlijk door wanneer ze andere namen omver werpen en veroordelen.

De naam van Jezus heeft kracht om te redden en mensen te helen. Soms wordt die naam door het stof gehaald en belachelijk gemaakt, maar voor een gelovig mens is het een kostbare naam. In een oud lied uit de bundel van Johannes de Heer zingen we ‘Geen naam is er zoeter en beter voor ’t hart, Hij balsemt de wonden en heelt alle smart. Kent gij, kent gij, die Naam nog niet? Die Naam draagt mijn Heiland, mijn lust en mijn lied! In de geloofsgemeenschap Luctor et Emergo werd het dikwijls gezongen en in gedachten hoor ik het mijn vader er nog bovenuit zingen. Prachtig, wat een mooie en rijke taal: Hij balsemt de wonden en heelt alle smart. Tijdens de preek werd ook het Jezus’ gebed genoemd. Dikwijls probeer ik dit gebed te bidden op het ritme van mijn ademhaling. Het Jezusgebed gaat als volgt: Here Jezus Christus, zoon van God; ontferm U over mij. Voor ‘mij’ kun je ook ‘ons’ invullen of een naam. In dit gebed zit veel. Het noemt de naam van Jezus en zijn identiteit. Dit gebed verbindt mij en jou met die naam. En door te zeggen ‘ontferm U over mij’ wordt ik gebracht onder de invloedssfeer van die grote naam. Wees niet bang om jezelf christen te noemen. Het is een erenaam. Draag die naam met gepaste trots en dankbaarheid.

Hierbij moest ik ook nog even denken aan bondskanselier Angela Merkel. Een vrouw vroeg aan Merkel hoe ze dacht Europa en onze cultuur tegen de islamisering te beschermen. Merkel pareerde de vraag als volgt: ‘Laten we de moed hebben om te zeggen dat we christenen zijn. Want wie bang is dat christelijke tradities verloren gaan, moet zelf het christelijke geloof serieus nemen.’ Vervolgens gaf de predikantsdochter nog drie tips en deze wil ik graag aan jou doorgeven. Eén: word weer een beetje bijbelvast. Twee: krijg meer kennis van het geloof. Drie: ga naar de kerk. Angele Merkel, ook zo’n naam die de geschiedenis in zal gaan als een sterke leider met een stevig fundament.

Ik sluit graag af met de eerste woorden van lied 512

O Jezus, hoe vertrouwd en goed

klinkt mij uw naam in ’t oor,

uw naam die mij geloven doet:

Gij gaat mij reddend voor.

Ik wens u een fijne week.

groet ds. Wouter