Hildegard van Bingen werd geboren in een adelijk gezin in Duitsland niet ver van de Mainz. Dat was in het jaar 1098. Ze geraakte in een klooster van de Benedictijnen en bleek over bijzondere gaven te beschikken. Zo componeerde ze Gregoriaanse muziek, schreef boeken over geneeskunde, poëzie, plantkunde, kosmologie, religie en filosofie. Ze was bijzonder begaafd en beschikte ook over de gave om te profeteren en mensen van raad te voorzien. Ontelbaar veel brieven schreef ze. Uiteindelijk stierf Hildegard op 81 jarige leeftijd. In 2012 werd ze door paus Benedictus de zestiende heilig verklaard en in datzelfde jaar tot kerklerares verheven. De relieken van Hildegard van Bingen worden al eeuwen bewaard in de parochiekerk van Eibingen bij de Rijn in Duitsland.

Afgelopen zaterdag waren we afgereisd naar Houten om daar in de plaatselijke bioscoop de film ‘De beentjes van Sint-Hildegard’ te gaan zien. De film is in z’n geheel in het Twents gesproken. Wij vonden het echt briljant en hebben genoten van de mooie uitspraken, de humor en ook van de contextuele thema’s die de film rijk is. De dramafilm begint met het beeld van een oude man (Arend) die samen met zijn ezel op weg gaat naar Eibingen. Als jong persoon was hij daar geweest om de relieken van Sint Hildegard te zien. Dit had hem zoveel gedaan dat hij nog graag eens terug wilde gaan. Maar zijn vrouw een ‘strabaant wief’ in wiens ijzeren greep Arend gevangen zat, hield hem al meer dan zestig jaar tegen. Op een vroege ochtend ‘ontsnapt’ Arend in de mist aan de greep van zijn vrouw en gaat de lange weg naar Eibingen. Onderweg sneuvelt hij door een hartinfarct. De man was 93 en zijn begrafenis wordt geregeld. De voorzitter van het koor komt en er moet in de kerk gezongen worden door het plaatselijke koor. Boven het lied dat ten gehore gebracht gaat worden staat ‘pianissimo’ en dat betekent dat er zacht gespeeld of gezongen moet worden. De voorzitter van het koor zegt op z’n Twents dat dit niet mogelijk is. Het is ‘oan of oet’.

Dochter Gedda is als haar moeder. Ze is al 35 jaar getrouwd met Jan. Jan (Herman Finkers) is een man van weinig woorden en heeft niet veel te kiezen of te zeggen. Gedda ‘houdt’ net iets teveel van Jan en vult alles voor hem in. ‘Ik heb nog wel appeltaart?‘ ‘ Ik wil alleen maar een koekje’. ‘De appeltaart moet op’. Even later zit Jan met een stuk appeltaart die hij niet wil aan tafel. ‘Gewoon opeten’. Gedda bepaalt alles voor haar Jan. De beste man houdt het niet uit en bedenkt een onorthodox plan om vrij te zijn. Van haar scheiden wil hij niet. Hij verzint iets anders en komt op een gesloten afdeling terecht. Hier voelt hij zich vrij. Hier wordt niets van hem verwacht. Dit levert ontroerende beelden en scenes op en dat allemaal in onversneden Twents met ondertiteling. Uiteindelijk gaat Jan de tocht van zijn schoonvader afmaken. Met dezelfde ezel gaat hij naar Eibingen. legt bloemen op de plek waar zijn schoonvader stierf, loopt verder en ziet uiteindelijk de heilige beentjes van Sint-Hildegard.

Onze dochter Laura heeft eind vorige week goed nieuws gekregen. De randen van het weggenomen weefsel zijn schoon bevonden evenals de klier in haar oksel. De nabehandeling blijft dus beperkt tot een serie bestralingen. Dit zal over een aantal weken starten. Zelf ga ik aanstaande donderdag weer naar de kliniek voor chemo en warmte therapie. Onlangs heb ik een fijn gesprek gehad met een afvaardiging van de kerkenraad en ook met de bedrijfsarts over de voortgang van mijn werkzaamheden. We zijn tot de conclusie gekomen dat ik voorzichtig wat meer werkzaamheden kan gaan verrichten en dat ik voor een deel beter gemeld kan worden. Hier ben ik ontzettend blij mee. Niet afgeschreven dus! Ik hoop dat ik de gezondheid krijg om me weer meer voor de gemeente te kunnen inzetten. In de komende periode zal ik in overleg met het moderamen en de kerkenraad kijken hoe we dit kunnen gaan invullen. Voor nu vooral dankbaarheid.

Onlangs kreeg ik een kaart met een mooi stukje tekst van Ghandi. Hier sluit ik graag mee af.

Houd je gedachten positief, want je gedachten worden woorden.

Houd je woorden positief, want je woorden worden daden.

Houd je daden positief, want je daden worden gewoonten.

Hou je gewoonten positief, want je gewoonten worden waarden.

Houd je waarden positief, want je waarden worden je bestemming.

Heb een fijne week onder de zegen van de Heer.

ds. Wouter