Lieve mensen, Gisteren was in Duitsland de herdenking van de val van de Berlijnse Muur. In ‘onze krant’ las ik vanmorgen dat 9 november ook staat voor een ander historisch feit, namelijk de Kristallnacht. In het nieuws werd deze donkere gebeurtenis niet of amper genoemd. Op de avond van negen november 1938 werden vooral in nazi-Duitsland duizenden winkels en huizen van Joden beklad met hakenkruizen, ramen werden ingegooid, winkels geplunderd en honderden synagogen werden in brand gestoken. Dit was een eerste nationaal georganiseerde geweldsuitbraak tegen het Joodse volk. Dat de politie niet ingreep en de daders niet bestraft werden werkte als een signaal: de Joden waren met bezittingen en al vogelvrij. De opmars van de haat tegen het Joodse volk was begonnen. Dit was gisteren 76 jaar geleden. Vandaag is de nationale herdenking van de vliegramp met vlucht MH17 in de Oekraïne. Bij deze ramp kwamen veel mensen om het leven. Ongeveer 1600 nabestaanden zullen vanmiddag in Amsterdam deze plechtigheid bijwonen. Met hun gedachten zullen ze zijn bij hun geliefden. Er zijn nog vele |
vragen en dat maakt het nog eens extra moeilijk. Een van de vragen waar geen antwoord op zal komen is: wat zal onze zoon, dochter, vriend, moeder, hebben gedacht en wat hebben ze er bewust van meegemaakt? Dit lijkt me razend moeilijk om mee om te gaan. Ik hoop dat het een goede herdenking mag zijn waaruit ze nieuwe kracht en geloof mogen putten om het leven weer een beetje aan te kunnen. Op overheidsgebouwen en ook op veel kerken hangt vandaag de vlag halstok als teken van nationale rouw. In het weekend ben ik begonnen met het lezen van het boek ‘Zonen van Abraham’. Het is het indringende autobiografische verhaal van de priester Elias Chacour (1939) die als kleine Palestijnse jongen de stichting van de staat Israël meemaakte. Het boek laat de andere kant van het verhaal van de stichting van de staat Israël zien. Elias krijgt de kans om te gaan studeren in Parijs. Als toegewijd priester komt hij terug naar Israël met maar één verlangen: verzoening tussen Joden, Druzen en Palestijnen. Wat ik mooi vind in dit autobiografische verhaal is de rol van vader Chacour. Hij is toegewijd aan zijn gezin, zijn dorp, zijn werk in de olijvenboomgaarden van Opper-Gallilea en bovenal toegewijd aan Christus die hij ziet als ‘De man van vrede’. Ik hoop deze week tijd te vinden om het uit te lezen. Lezen doet me goed. Soms zo maar een half uur na het eten of laat in de avond met het risico in slaap te vallen. Ergens in de bijbel staat: denk aan uw voorgangers en volg hun geloof na. Een voorganger is iemand die je voorging op jouw levensweg. Wie is dat voor u? En kun jij ook op zijn of haar spoor van geloof weer verder gaan? Bij Elias Chacour waren zijn ouders duidelijke voorgangers op een weg van geloof en vrede. Voor mij is Jezus de Man van Vrede. Graag ga ik in zijn spoor van geloof en vrede. Dat helpt mij om mijn levensweg te gaan. Zondag herdenken wij ook! Het is dan in onze gemeente weer de zondag van het heilig Avondmaal. We staan stil bij het lijden en sterven van Jezus en verbinden ons met Hem door de teken van Brood en Wijn. Tot slot nog even iets anders. Volgende week maandag 17 november starten we weer met een belijdenisgroep. Er begint zich al een mooie groep te vormen. Hartelijk welkom en het is fijn als je je even aanmeld. Verder kreeg ik de vraag om een belijdenisgroep voor ‘ouderen’ te starten. Dat lijkt me ook een goed plan. Dus als je dertigplus bent en mee wilt doen in een gespreksgroep die toewerkt op |
het doen van belijdenis, geef dat dan even aan mij door. Wellicht kunnen we een groep vormen met elkaar en samen leerling van Christus zijn. Ik sluit graag af met een woord van Jezus: Waar jullie schat is, daar zal ook jullie hart zijn. Ik wens u allen een goede week onder de zegen van de Heer. |
Recente reacties