Lieve mensen,
Vanmiddag (maandag) weer teruggekomen van een weekendje weg met de kinderen en ‘aanhang’. Het was nog voor onze dertigste trouwdag. In Cadzand hadden we een huisje gehuurd. We hebben genoten van de gezelligheid met elkaar, van het schitterende weer, wandelen aan het strand, een potje tennis en gewoon ouderwets een spelletje aan tafel. Het was ook weer even wennen. Ieder heeft ook weer zijn eigen levensritme en gewoonten dat komt dat allemaal weer bij elkaar. Maar het was goed om wat met elkaar te praten. Elk kind en trouwens ook elke volwassene heeft zijn eigen liefdestaal. Volgens Gary Chapman zijn er vijf talen van de liefde. Ik zal ze even kort noemen: positieve woorden; tijd en aandacht; cadeaus; dienstbaar zijn; lichamelijke aanraking. Nu is het niet zo dat je er maar één hebt, maar met jouw eerste liefdestaal laat je jouw liefde voor de ander vooral blijken. Let er maar eens op bij jezelf en bij de ander. Het kan helpen om jezelf en de ander beter te begrijpen. Waarom geeft mijn dochter me steeds weer cadeaus? Dat is omdat ze wil laten weten dat ze van me houdt.
Op zondagochtend stond ik al vroeg op voor een ochtendwandeling door de duinen en langs de zee. Die kans krijg ik in Lopik niet. Daar loop ik wel langs het water, ook mooi, maar toch anders. Dit was dus een uniek moment. Op een enkele vroege wandel- of hardloopvogel na was het nagenoeg stil. De zon kwam op en ik dacht aan dat prachtige lied dat begint met de woorden “De zon komt op, maakt de morgen wakker; mijn dag begint met een lied voor U. Heer wat er ook gebeurt en wat mij mag overkomen; laat mij nog zingen als de avond
valt.” Wat een voorrecht om zo de dag te beginnen.
Meteen na de wandeling werd ik gebeld. Op het scherm stond:anoniem nummer. Dat is altijd wat vreemd en zeker op een vroege zondagmorgen. De vrouwenstem aan de andere kant zei ‘met de politie, schrik niet’. Dat was al te laat, want ik schrok wel, zeker nadat ze zei ‘schrik niet’. ‘Klopt het dat ik spreek met Wouter Schraven’ zo ging de stem verder. Ik dacht ‘er is vast iets met mijn moeder, of iets ergs in de gemeente, of er is ingebroken terwijl wij op vakantie zijn’. Verbazingwekkend wat er in een seconde allemaal door je hoofd kan gaan. Ik bevestigde dat ze met Wouter Schraven aan de lijn was. ‘En klopt het ook dat u een filiaalmanager bent van een Kruitvatvestiging?’ Op dat moment was de schrik voorbij. ‘Nee, dat klopt niet’. Ze bood haar excuus aan voor het ongemak en ik was dankbaar dat ze voor mij geen moeilijke boodschap had. Misschien een ramkraak bij Kruitvat. Dat klinkt
explosief. Later vertelde ik het aan de kinderen. Ze wisten natuurlijk precies wat ik had moeten zeggen tegen deze mevrouw van de politie die volgens hen haar huiswerk niet goed had gedaan. Zo adrem was ik niet. Wel dacht ik ‘ik ben dienaar van een vestiging van de Kerk van Jezus Christus’. Dat had ik natuurlijk wel kunnen zeggen en zeker op zondagmorgen…
Toen we aan het begin van de middag weer thuiskwamen, zagen we dat de voordeur op een kier stond. De eerste vraag is dan natuurlijk ‘hoe komt dat?’ Er was geen sprake van inbraak. Alles stond nog keurig op de plek. Dat is mooi. We hebben in Andel al eens anders meegemaakt en dat is zeker niet leuk. Wat was het toen een bende op zaterdagavond en wat was er veel meegenomen. De leefregel op die zondagmorgen kwam toen heel dichtbij: heb elkaar lief…. Maar toen kwam vanmiddag wel de onvermijdelijke vraag:Wie heeft de deur opengelaten? Adam en Eva hebben elkaar waarschijnlijk lang de schuld gegeven over het eten van de verboden vrucht. Wij hebben de deur maar dichtgedaan en zullen het wellicht nooit weten of dochterlief moet nog met een bekentenis komen.
Zondag aanstaande hoop ik in de morgendienst na te denken over het eerste deel van Spreuken 25. De avonddienst zal ook vast een mooie dienst worden. Marcel en Lydia Zimmer komen voor en met ons zingen. Altijd fijn om deze twee mensen in een kerkdienst te hebben. Het thema is: Het grote geheim! Hartelijk welkom en neem gerust iemand mee.
Ik sluit graag af met een spreuk uit het genoemde hoofdstuk 25:
Het juiste woord op de juiste tijd
is als een gouden appel op een zilveren schaal.
Ik wens u allen een goede week onder de zegen van de Heer. ds. Wouter
Recente reacties