Lieve mensen,
De week is opnieuw begonnen met zonnig herfstweer. De temperatuur blijft aangenaam. De tuinstoelen blijven bij ons nog even buiten staan. Het lijkt wel of de strakke scheiding tussen de seizoenen meer en meer vervaagt. Mijn ouders ruimden vroeger de tuinset eind september al op. Alles werd grondig schoongemaakt en veilig opgeslagen want de winter was in aantocht. Nu wachten we nog maar even af. Je weet nooit wat er nog komt.
Mijn moeder klaagt dat ze al jaren geen gewone sla meer heeft gehad. ‘Ze weten hier niet hoe ze dat moeten klaarmaken’ zegt ze dan. Ik snap wel wat ze bedoelt: kropsla met plakjes ei, een schijfje tomaat, een paar zilveruitjes en wat ouderwetse slasaus. We hebben het vroeger veel gegeten uit eigen tuin op de zandgrond van ’t Harde. Nu mist ze het en de rauwkost die ze krijgt, vindt ze nergens naar smaken. Dinsdag gaan we even naar haar toe. ‘Tussen de middag’ zo zeggen ze op de Veluwe, zullen we bij haar eten. We nemen stoofpeertjes mee, met een stukje draadjes vlees en natuurlijk ‘echte sla’ met alles erop en eraan. Toen ik het vertelde aan de telefoon was ze helemaal enthousiast en zei: ‘ik zeg de maaltijd dan af!’ We zullen zien of ze daar aangedacht heeft, anders komt ook dat wel op. Na de koninklijke maaltijd gaan we naar mijn schoonouders. Schoonvader Johan zal aanstaande vrijdag opnieuw geopereerd worden. Hij is goed hersteld van de leveroperatie. Nu moet hij nog een grote darmoperatie ondergaan. We hopen en bidden dat het goed mag gaan en dat hij ook van deze ingreep mag herstellen.
Zaterdagavond was ik even op het jubileumconcert van ‘De Lofstem’. Het koor werd opgericht in mei 1944. Toen waren er meteen al 100 leden. De helft daarvan was onderduiker. Na de oorlog was het koor in aantal gehalveerd. Het was zaterdag een mooi concert over het leven van Ruth. Het sfeervolle kerkje van Jaarsveld zat stampvol. Voor mij was de stoel aan de kleine en stugge kant, maar het koor zong uit volle borst en deed het ongerief vergeten. Jazeker, het koor deed zijn naam eer aan. De ingehuurde solisten en muzikanten zongen en musiceerden de sterren van de hemel. De evangelisatiedienst in onze kerk was ook bijzonder goed bezocht. We hebben genoten van het zingen met Marcel en Lydia Zimmer uit Ermelo. Lydia vertelde me na de dienst nog dat ze blij verrast was door het enthousiaste meezingen van de gemeente, en zoveel jongeren en kinderen…. geweldig.
De afgelopen week las ik ‘Kind van het water’ van Marianne Witvliet. Een kontekstueel boek over een moeder en een dochter die elkaar gaandeweg zijn kwijtgeraakt. Wanneer de moeder in nevelen gehuld haar dagen doorbrengt in een verzorgingshuis, komt de dochter weer op bezoek. Niet te laat, maar wel laat. Na moeders’ dood gaat dochter Nina opzoek naar het verhaal van haar moeder en daarmee ook naar haar wortels. Het verhaal is gesitueerd tegen het decor van het naoorlogse leven in een oude Rotterrdamse havenwijk. Het is een bijzonder boek dat maar weer eens laat zien hoe belangrijk en bepalend ons verleden is. Misschien merkt u ook wel het verlangen om meer van vroeger te weten en van het verhaal van uw ouders. Een mens leeft altijd in relaties en zeker de verticale relaties (ouders-kinderen) zijn blijvend en bepalend. Hoe je ook je eigen weg gaat en je distantieert van vroeger, er komt altijd weer een moment van verlangen naar herstel en balans.
Vrijdag is het Hervormingsdag. Deze dag staat in het teken van Maarten Luther die op 31 oktober 1517 zijn 95 stellingen tegen de situaties van de Katholieke kerk heeft gepubliceerd. Uiteindelijk leidde het verzet van Luther tot een breuk met de oude Moederkerk en ontstond de Protestantse kerken. Helaas bleef het niet bij deze breuk. Gelukkig zijn we nu in een periode waarin we als christelijke kerken zoeken naar wat we gemeenschappelijk hebben en wat ons samenbindt. Dat is ook ‘hervorming’.
Graag sluit ik af met een paar woorden uit een gezang:
En wie gelovig op Hem ziet,
Weet zeker, Hij verlaat ons niet.
Ik wens u allen een goede week onder de zegen van de Heer. ds. Wouter
Recente reacties