Lieve mensen,
I don’t like Mondays. Voor veel mensen is de maandag niet de favoriete dag van de week. Het weekend is weer voorbij, we staan in de file en moeten weer aan het werk of naar school. Maar helpt het als je daarover klaagt? Ik denk het niet. Het kost alleen maar energie. Nu hoorde ik gisteren dat op sociale media maandag 17 augustus is uitgeroepen tot klaagvrije maandag. Dat is wel een aardig initiatief. Probeer het maar eens om een hele dag niet te klagen, niet over het weer, over het werk, over de collega of jouw partner. Het is beter om dankbaar te zijn voor het weer, het werk, de collega, jouw partner, enzovoort. Dus als je jezelf vandaag betrapt op een klaagzang, probeer deze dan om te zetten in dankbaarheid.
Ik realiseer me dat ik dit ook zelf ter harte moet nemen. Ik klaagde over flinke haaruitval na mijn ziek zijn. Het is niet leuk, maar ik kan beter dankbaar zijn dat ik weer gezond ben en binnenkort weer mijn werkzaamheden kan hervatten. Bovendien maak ik zo minder kosten bij de kapsalon! Het is ook voor mij elke dag weer een uitdaging om niet te klagen.
Vroeger zeiden mensen: niet klagen, maar dragen en bidden om kracht. Dat klinkt dan nog wel wat zwaar en vroom. Maar goed er zit wel een kern van waarheid in. Je kan er beter mee naar de Heer gaan dan dat je wegzinkt in klagerij, Soms kan dit gezegde ook verkeerd gebruikt worden. Wanneer iemand een groot verdriet heeft, ernstig ziek is of iets anders dat niet al te fraai is dan is het ongepast om dit te zeggen. Het juiste gezegde op het juiste moment is nog een hele kunst.
Met verbijstering zien we dagelijks hoe duizenden mensen op de vlucht zijn en hun leven wagen om in Europa te komen. Natuurlijk zitten er ook mensen tussen die uitzijn op economisch gewin, maar velen zijn arme stakkers die op de vlucht zijn omdat ze anders hun leven niet zeker zijn. Onder hen zijn ook veel christenen die gevlucht zijn uit Syrië. Afgelopen zaterdag hebben veel kerken in Nederland de noodklok geluid voor de christenen in Syrië. Tweehonderdduizend christenen zijn Syrië ontvlucht voor het geweld. IS gaat daar als een beest tekeer. Op gammele bootjes komen ze aan of niet…. Wat een onderneming met veel risico’s. Tegelijk vormt de stroom van vluchtelingen, allemaal mensen met een verhaal en met gevoel, een groot probleem voor de Europese gemeenschap. In ieder geval wordt de europese gemeenschap getest op solidariteit en gastvrijheid. Hongarije bouwt een hek van 175 kilometer lang en vier meter hoog. Dat lijkt me geen sympathieke en constructieve oplossing. Het probleem is misschien wel dat we deze mensen als een probleem zien. Maar het zijn mensen met een probleem. Mensen die in grote nood hun huis en vertrouwde omgeving achterlaten, vaak getraumatiseerd door wat ze hebben gezien. Wat kunnen we doen? Ik weet het niet zo goed en heb te weinig overzicht in deze zaak. Misschien is het een goed idee om de plaats weer deze mensen vandaan komen veilig te maken zodat ze niet hoeven te vluchten. In ieder geval hebben we onze verantwoordelijkheid te nemen.
Zoals ik al even schreef, hoop ik begin september weer aan het werk te gaan. Nog wel rustig aan, maar goed een begin mag er dan weer zijn. Ik zie daar met vreugde naar uit. Het zal wel spannend zijn om weer voor te gaan, maar ik vertrouw op nieuwe kracht die ik mag ontvangen van de Heer van ons leven.
Graag sluit ik af met een korte tekst uit de bijbel. Op een of andere manier past het wel bij deze blog.
Wat u ook doet, doe het van harte, alsof het voor de Here is en niet voor mensen.
Colossenzen 3:23
Ik wens u een goede week onder de zegen van de Heer. Hartelijke groet ds. Wouter
Recente reacties