Lieve mensen
Zaterdag zijn we thuisgekomen van een week vakantie. We verbleven met twee schoonzussen en al evenzoveel zwagers in de Zwitserse Alpen. Het was heerlijk om daar te zijn. Een prachtige omgeving, soms sprookjesachtig verlicht door een dikke laag sneeuw, of door een strak blauwe lucht met stralende zon. Maar goed het kan er ook regenen en stormen. Alle soorten weer hebben we gehad. Het hoogtepunt of hoogste punt was de Gletsjer. Op drieduizend meter en boven de wolken op de ski’s is wel een bijzondere ervaring en voorrecht. Maar ook de gezelligheid samen en de vele gesprekken deden goed. Op zondagavond waren we in de Angelicaanse kerk van het dorp Chateaux D’Oex. Het is een klein maar knus kerkje. We zongen bekende liederen, zelfs het lied ‘What a friend we have in Jesus’ werd uit volle borst gezongen. Toen de dominee begon te spreken werd duidelijk dat de geluidsversterking het niet deed. Blijkbaar is dit een internationaal probleem en dat zal onze kerkrentmeesters enig respijt geven. Gelukkig waren ook daar mensen die verstand van techniek hebben. De plaatselijke koster liep driftig heen en weer en nog een paar technici kwamen naar voren. Na wat vijven en zessen was er als door een wonder weer geluid. Ondertussen sprak de dominee, door de wol gewassen, gewoon door. Het werd een mooie dienst over de betekenis van het gebed. Na de dienst werd een klein glaasje frisdrank of wijn met chips geserveerd. Een alleraardigst gebaar waarooor mensen in de kerk bleven om wat na te praten en elkaar te ontmoeten.
Vandaag is het zeven maart en dat is mijn geboortedag. Dus ik ben jarig. Hoera! Mijn moeder heeft al gebeld en schatte me een jaar jonger. Dat is dan weer mooi meegenomen. Ze wist nog te vertellen dat ik lang, mager en blauw was. Ik was haar eerste en ze dacht: is dat een kind. Gelukkig ben ik nog aardig goed opgedroogd.
Ik heb nog nooit zoveel verjaardagsfelicitaties gekregen als vandaag, en de dag is nog jong. De moderne communicatie biedt vele mogelijkheden en overbrugt eenvoudig grote afstanden. Mooi, bedankt voor de vele lieve wensen en felicitaties.
Sommige mensen zijn niet zo blij met hun verjaardag. Weer een jaar ouder en dat kan niet goed zijn, zo denken ze. Dit kan je inderdaad als een probleem ervaren en zo ijdel ben ik eigenlijk ook wel. Maar toch, toch ben ik dankbaar dat ik mijn verjaardag mag vieren. Het had ook heel anders kunnen zijn. Bovendien word ik ook niet ineens een jaar ouder, het gaat dag voor dag en elke dag draagt Hij ons.
Onlangs schreef de vrouwelijke redacteur van onze krant een aardige column over haar leeftijd. Iemand gaf haar het compliment dat ze een mooie rijpe vrouw is. Dat ben ik niet dus ik kan er makkelijk over schrijven. Maar ja, wat moet je daar nu mee? Is dat nu positief of niet. Mooi is wel positief, maar rijp? En wat is dat dan? Nu is het zo dat ik liever een rijpe kiwi heb dan zo’n zuur, groen en hard ding. Een onrijpe vrucht is zuur en slecht voor je gebit en nodigt ook niet uit om je tanden in te zetten. De bedoelde vrouw zei dat ze wel blij was met het compliment, maar dat ze zich vooral zorgen maakt over de duur van ‘mooi rijp’. Ha, ha, dat snap ik en herken ik ook wel. We weten namelijk allemaal wat er komt na rijp. Dat is overrijp, iets met rare plekken die er niet zo appetijtelijk uitzien. Hoewel gedroogd fruit ook lekker kan zijn als het maar niet te krenterig wordt.
Welnu, genoeg hierover. We worden toch nooit zoals we verwacht hadden.
Heb oog en liefde voor elkaar en leef uit genade.
Dag aan dag draagt Hij ons, die God is ons heil.
Hartelijke groet ds. Wouter
Recente reacties