We schrijven maandag de eerste dag van augustus. Veel mensen zijn nog met vakantie anderen zijn al terug en weer aan het werk. In augustus kan het nog volop zomer zijn. Geniet van het mooie weer en neem tijd om te luisteren naar je ziel. Straks zal het allemaal weer drukker zijn, nieuwe projecten, nieuwe verantwoordelijkheden en veel te doen. Geniet van een mooie avond en neem tijd voor jezelf, want wie goed voor zichzelf zorgt, kan ook goed voor anderen zorgen.
In de maand juli genoten we van de gastschrijvers. Ik wil ze bedanken voor de inspirerende woorden en de persoonlijke verhalen. Het is goed om te delen. Ik hoop dat jullie ook wat bemoedigende reacties hebben gekregen. Nogmaals dank! Tijdens onze vakantie waren we nog een weekend in Zeeland. Het was mooi weer en we boekten een Bed & Breakfast in Disho
ek. Dit is werkelijk ’the place to be’. Er is niets te doen en toch zijn er veel mensen. Jonge gezinnen met kinderen trekken over een hoge duin naar de zee. De zon schijnt, de wind waait door onze haren en ik hoor een jonge moeder aftellen: drie, twee, één: de zee! De kinderen juichen mee. Mooi, het doet me denken aan onze tijd met de kinderen naar zee en ook vroeger met mijn ouders naar een huisje van het CNV in Oostkapelle. Ik vroeg mijn moeder of ze het nog wist. ‘O, ja zei ze. Was dat huisje toen niet zo vies?’. Dat weet ik natuurlijk niet meer. Ik was kind en wilde alleen maar naar zee. Daar gingen we overigens met mooi weer elke dag naar toe. Altijd van tien tot half vijf. Ze waren bij ons thuis wel van de vaste patronen en dan weet je ook waar je aan toe bent.
Maar goed we waren dus aan zee en dat kwam ook omdat we die zondag uitgenodigd waren voor de bevestiging en intrede van vriend en collega Bart in Middelburg. Na zes jaar nam hij deze zomer afscheid van hervormd Andel. Bart is fijne collega en in Andel hadden we een goede tijd samen. We hebben veel gelachen maar ook intense gesprekken gehad met elkaar. Nu was de intrede in Middelburg, vijf minuten vanaf Dishoek. We beleefden een geweldige dienst met mooie liederen, goede woorden en mooie ontmoetingen. Rond zes uur verlieten we het flink opgewarmde gebouw. Een onbekende vroeg of ik hem naar het station wilde brengen. Daar de man slecht ter been was, haalde ik de auto. In de heilige koe volgde een wonderlijk gesprek. Ik vroeg hem wat zijn relatie tot de gemeente of de predikant was. ‘Geen’, zo was zijn antwoord. Hij vertelde dat het zijn hobby is om intrede en bevestigingsdiensten te bezoeken. Hij leest het in de krant of op Teletekst en gaat er naar toe. Je kan maar een hobby hebben. Zo is de beste man de meeste zondagen onder de kerkdakpannen en voorzien van soep en broodjes. In Lopik heb ik hem niet gezien. Na een subtiele vraag hierover zei hij” gereformeerd dan zeker”. Ja, ja, daar zit het in, maar wij hebben ook soep en broodjes. Het mocht niet baten. Elke hobby heeft grenzen.
Over hobby’s gesproken. In de Dorpstraat is het sinds een paar weken opvallend druk. Mensen van alle leeftijden, maar vooral jongeren lopen met een grote telefoon te zoeken naar iets wat blijkbaar belangrijk is. Sommige zoekers zijn met auto of met een scooter. Ze zijn helemaal in beslag genomen door: Pokemons. Dit zijn figuren die je met het blote oog niet kan zien, maar wel met je telefoon. Ze kunnen overal zitten: achter een lantaarnpaal, in een struik of waar dan ook. Als je een Pokemon ‘vangt’ krijg je punten. Bij openbare gebouwen kan een zogenaamde Pokestop geplaatst zijn. Dit is een soort onzichtbaar winkeltje waar je weer extra vragen en opdrachten kunt binnenhalen. Bij onze kerk zit ook een Pokestop. Zonder dat we het weten komen mensen ‘shoppen’ bij onze kerk. Fijn dat ze zo dichtbij de kerk zijn. Binnen zijn ze ook welkom. Daar vang je geen Pokemons maar woorden van eeuwig leven.
Tot slot een paar woorden uit een mooi lied:
Wees Gij de zon van mijn bestaan, dan kan ik vrolijk verder gaan…
Tot ik U zie o eeuwig licht, van aangezicht tot aangezicht.
Ik wens u allen weer een fijne week onder de zegen van onze Heer.
Ds. Wouter
Recente reacties