Na een fijne dienst in Harmelen ging ik gisterenmiddag naar mijn moeder. Ze was een boek aan het lezen en keek verbaast op toen ik binnenkwam. ‘Vanmorgen heb ik er nog aan gedacht, zei ze, maar nu niet meer.’ Ik vroeg haar of het een aardig boek is. ‘Ouderwets gedoe’ zo zei met een blik die elke twijfel aan deze ‘waarheid’ deed verdampen. We hebben gezellig was gekletst. Ze zat flink op de praatstoel en vertelde voor mij nieuwe verhalen over de oude tijd vroeger bij haar thuis. Over het huis waar ze opgroeide samen met veertien zussen en broers, over haar opa en oma van vaders kant. Ik vond het fijn om naar te luisteren en probeer de verhalen op te slaan. Straks kan niemand ze meer uit de eerste hand vertellen. Na nog een bezoekje aan mijn schoonouders ben ik naar de bossen van Zwaluwenburg gegaan. Toen ik een jaar of dertien was, kwam ik er veel. Het was een paar minuten lopen vanaf ons huis aan de Veenweg. We noemden het toen gewoon ‘het bos’. Samen met Henkie en nog een paar jongens uit het dorp bouwden we hutten en voerden oorlog met pijl en boog en schoten lijsterbessen door een pvc-buis. Allemaal onschuldig. Nu liep ik dezelfde routes als toen. Geen oorlog, ook geen Henkie of een van de andere kornuiten. Het zou aardig zijn om daar nog eens af te spreken, zo liep ik te fantaseren. Onder de hoge bomen die nauwelijks zonlicht doorlieten, kwamen de herinneringen boven. Voor mijn idee waren die bomen veertig jaar geleden al net zo groot en hoog. Toch kijk ik nu met andere ogen. Ik genoot gisteren van een eerste paddestoel die voorzichtig boven de grond komt kijken, de lege bosbessenstruiken en een open plek midden in het bos. Ik voelde de stilte en proefde de zuivere lucht. Vreemd dat je op een zelfde plek toch heel andere ervaringen kan hebben. Dat zal wel komen omdat ik net als de bomen, ouder word. Het viel me nu ook op dat er vooral veel beukenbomen stonden. De grond onder beukenbomen is vaak droog en kaal. Er groeit niets onder de beuken. Dat komt omdat beukenbladeren zo gerangschikt zijn dat ze allemaal wat licht krijgen. Het regenwater wordt daarom ook door ze opgevangen en bereikt zo nooit de grond. Onder beuken is het goed schuilen. Dat is ook wel een mooie metafoor. Wat is de schepping mooi gemaakt.

Vandaag is het Maria ten hemelopneming. Elk jaar op vijftien augustus viert de katholieke kerk dat we zelf- evenals Maria- in de dood met lichaam en ziel bij God zullen komen. Met lichaam en ziel opstaan, betekent dat onze unieke persoon bij God zal komen. Ook ons lichaam heeft een onaantastbare waardigheid. Het is bestemd om op te staan. Maria-Hemelvaart is volgens Anselm Grün een feest dat vriendelijk is voor het lichaam. Vanaf vijftien augustus begint ook de nazomer. De dagen kunnen nog warm zijn, maar we voelen dat we de zomer moeten loslaten. Zo is het ook met de mooie dingen in het leven: het hoogtepunt is ook een keerpunt. Toch kan ik ook ontzettend genieten van de nazomer. De zon is milder, de kleuren veranderen en de dauw is langer op de velden. Zo heeft de nazomer  zijn eigen schoonheid. Geniet ervan en trek er zo nu dan op uit om de kracht van Gods schepping te ervaren. Die schepping is de zegen van God die ons omhult en Hijzelf is onze arts.

Zo rond hemelvaart schreef ik in mijn blog dat op vijftien augustus de door mij uitgedeelde ‘hemelvaartsboontjes’ geoogst kunnen worden. Ik hoop dat uw oogst beter is dan de mijne. Mijn bonen stierven een vroegtijdige dood door slakken en regen. Ik hoef dus zeker niet met mijn bonen naar de veiling. Wellicht heeft u meer geluk met de bonen. Ik hoor het wel en hoop dat ze smaken. Verder wil is nog even melden dat onze poes bevallen is van een vierling. Vandaag zijn ze een week oud en over twee dagen zullen ze de ogen opendoen om de wijde wereld in te kijken. We wegen ze elke dag en u zult het niet geloven maar ze zijn in lichaamsgewicht al verdubbeld. Dat beloofd wat. Voor de aardigheid voeg ik twee zelfgemaakte foto’s toe.

Ik sluit graag af met een paar woorden uit Lied 905 uit het Nieuwe Liedboek

Laat dan uw stilte ook uw kracht zijn

en leef uw leven opgewekt.

Laat Gods genade u genoeg zijn,

die voor u uit zijn sporen trekt.

Hij is het zelf die ons voorziet;

wat ons ontbreekt ontgaat Hem niet.     (melodie: Wie maar de goede God laat zorgen)

Fijne week onder de zegen van de Heer

ds. Wouter