Tijdens mijn wandeling op zondagavond zag ik ze staan: 1 paar schoenen. Nu zie ik weleens vaker schoenen, maar de setting maakte het bijzonder: schoenen op een bankje! Plotseling wordt de altijd sluimerende Sherlock Holmes in mij wakker. Is er sprake van een misdrijf op de Kaai van Lopik? Is de eigenares ten hemel gevaren? De schoenen staan er immers alsof ze plotseling verlaten zijn. Of heeft ze haar schoenen verwisselt voor een type dat makkelijker een avondwandeling volbrengt. Misschien zijn ook wel afgedankt, maar waarom dan op een bankje en niet gedoneerd aan de rommelmarkt van aanstaande zaterdag? Ik maak voor de zekerheid een foto met mijn telefoon en loop door. Even denk ik nog aan een grap die ik onlangs hoorde over de aankoop van schoenen. Er komt iemand in een schoenenwinkel. Laten we zeggen dat het een vrouw is. Ik kan wel zeggen dat het een man is, maar dan is het minder geloofwaardig. De vrouw zoekt en vindt een paar schoenen. Ze betaalt met haar bankpas. Wanneer ze haar pincode heeft ingevoerd, verschijnt op het display de tekst: ‘transactie afgebroken, u heeft genoeg schoenen.’ Ik glimlach, neem me voor om de volgende morgen nog even langs het bankje te lopen om te kijken of ze er nog staan. Dan vergeet ik de schoenen en geniet van de koele lucht die de warmte van de afgelopen week langzaam verdrijft. Even later zit ik weer in mijn boek met de titel ‘Waardering’.
Het is het nieuwste boek van Anselm Grün. Wanneer we anderen willen waarderen, moeten we eerst erkennen dat we zelf van waarde zijn. Zolang we ons waardeloos voelen, zijn we niet in staat om anderen te waarderen. Vanuit een gezonde zelfwaardering en dus acceptatie kunnen we geloven dat we waardevol zijn in de ogen van God en kunnen we anderen met waardering tegemoet treden. Wanneer we de ander waarderen, zien we een blijvende waarde in de ander. Wellicht een mooie oefening voor vandaag: treed mensen zonder vooroordeel tegemoet en let erop dat je ze waardering geeft. Je zal zien dat de ontmoetingen anders/bewuster zullen zijn. Waardering geven en ontvangen moet geoefend worden. In theorie weten we het wel. Maar wanneer u het niet gaat oefenen bent u het volgende week weer kwijt. Nu heb ik niet de illusie dat dit het Evangelie is, maar ‘waarderen’ is wel een mooie grondhouding om anders naar mensen te kijken. Laten we zeggen: naar mensen te kijken met ogen van geloof. Ik stel me voor dat Jezus ook zo naar mensen keek en kende waarde toe aan ieder individu, ziek of gezond, man of vrouw, arm of rijk. Soms moet je even je eerste beeld van iemand loslaten en nog eens aandachtig kijken met ogen die bewust op waarde zijn gericht.
Ik sluit graag af met de volgende gedachte:
Mezelf waarderen betekent dat ik mezelf accepteer zoals ik ben, met al mijn sterke en zwakke kanten. Ik ben waardevol zoals ik ben.
Ik wens u een fijne week onder de zegen van de Heer.
ds. Wouter
Misschien werden de schoenen op het bankje niet meer op waarde geschat door de eigenaresse. Nu jij er de aandacht op hebt gevestigd, is er vast iemand die met ze met andere ogen bekijkt en er weer waarde aan geeft Wouter!
Goed verhaal overigens.
Mooie gedachte Wouter. Ik lees in Mat 9:36 dat onze Heer “met ontferming bewogen werd, toen gij de schare zag”. Ik realiseer me dat ik vaak andere gedachten heb als ik een groep mensen zie……
En wat waardering betreft: Liefhebben mogen we “onze naaste als onszelf”. Dat veronderstelt dat we onszelf liefhebben. Dat is vaak al moeilijk genoeg. Anderen waarderen met dezelfde maat als waarmee ik mezelf waardeer lijkt me inderdaad een mooie uitdaging voor de komende week. Nogmaals bedankt voor je post.