Wat is het een geweldig voorrecht om mensen te ontmoeten. Want in de ontmoeting met het gelaat van de ander kan ik iets ontdekken van Christus. In de ander wil Hij mij ontmoeten en laten zien wie Hij is. Ach, dat klinkt wat hoog. Meestal zijn we lager bij de grond, maar toch: in de ontmoeting met de ander komt Christus mee. Letten we daarop, let ik daar op? De afgelopen week heb ik veel mensen gesproken. Nu ik dit zo schrijf, stel ik mezelf de vraag of het echte ontmoetingen zijn geweest? Of waren het vluchtige gezichten en woorden die aan mij voorbij trokken? Veel mensen gesproken, maar heb ik ook werkelijk geluisterd en gezocht naar het gelaat van Christus in de ander?
Henri Nouwen heeft mooi geschreven over het begrip luisteren. Helaas is de lieve man al vele jaren niet meer onder de levenden, maar bij de Levende. Afgelopen week werd ik weer door iemand op zijn gedachtengoed gewezen. Nouwen zegt: ‘Luisteren is veel meer dan een ander laten uitpraten, om daarna weer antwoord te kunnen geven. Luisteren betekent dat je alle aandacht voor de ander hebt en die ander opneemt in jouw bestaan. Het mooie aan luisteren is dat degene naar wie je luistert, zich erkend begint te voelen en zichzelf en zijn eigen verhaal meer serieus gaat nemen. Luisteren is een soort geestelijke gastvrijheid. Je biedt de ander vriendschap aan, dieper zelfinzicht, en het vermogen om samen stil te zijn.’ Deze woorden zijn het afgelopen weekend met me meegegaan. Voor mij zijn ze verrijkend en waar. Nadat ik in het weekend even bij mijn moeder was geweest, ging ik naar een buurvrouw van vroeger. Ach, wat ben ik er toen veel geweest. Het was er gezellig, er was vriendschap met de zoon en in zekere zin ook met de dochters. Haar man was een goede vriend van mijn vader en bezat evenals mijn vader, mooie geestelijke inzichten en een warm persoonlijk geloof. Ik bewaar daar goede herinneringen aan. Een paar weken terug is hij overleden en ik kwam er uiteindelijk niet toe om naar de begrafenis te gaan, hoewel ik het wel van plan was. Nu was ik bij mijn moeder geweest en ineens dacht ik aan haar. Ik reed naar de oude vertrouwde straat en belde aan. Even moest ze kijken en toen riep ze mijn naam. Het raakte me en herinneringen overweldigden mijn hart. Het werd een kostbare ontmoeting na meer dan vijfentwintig jaar. Ze vertelde over hoe het verder is gegaan, over een vreselijke ziekte, over diepe pijn, over aanvaarding en geloof. Samen konden we luisteren naar de Geest van God die in ons is. Want uiteindelijk is de luisterende persoon de Geest van God die in ons leven is.
De luisterende persoon is de Geest van God in ons leven. Wat een mooi inzicht. Dat helpt me weer om anders te luisteren en geestelijk gastvrij te zijn. Wellicht ook een mooie oproep voor jou als lezer. Toon je geestelijke gastvrijheid door ruimte te scheppen voor luisterende aandacht. Dat zit van nature niet zo in ons, maar wees je bewust van Geest van God die in ons woont en in ons luistert. Ik wil het hier maar bij laten. Wat Prinsjesdag ook gaat brengen. Dit geestelijk inzicht is al een juweeltje.
Ik sluit graag af met een woord uit de Schrift: “Weet u niet dat u een tempel van God bent en dat de Geest van God in uw midden woont?” 1 Korintiërs 3
Heb een goede week onder de zegen van de Heer.
ds. Wouter
Recente reacties