Vorige week maandag moesten wij de kamer van mijn moeder al leeghalen. Als kinderen hebben we die taak op ons genomen en dat was goed. Wel wat vreemd om zo in moeders spullen te zitten. Nu had ze geen geheimen, maar toch voelt het een beetje vreemd. Alles in de handen, foto’s, briefjes van kinderen aan oma… lang bewaard, een mooie ketting, een stilstaand horloge, herinneringen, emoties, een lach en een traan. Eigenlijk moet dat allemaal veel te snel. Het handelen vindt plaats, maar de ziel verwijlt nog in vervlogen tijden. Tenminste, dat is mijn gevoel. We hebben gedaan wat we moesten doen en de kamer was eigenlijk al leeg toen die nog helemaal vol stond. Moeder zat niet op haar stoel en er hing een vreemde stilte. Aan het einde de dag was het meeste opgeruimd en we we waren moe, op eigenlijk en niet voldaan. Met de achterbank vol herinneringen reed ik in een lange file naar huis. In de avond hing ik de klok van thuis op. Hij hangt nu bij ons in de hal en als de klok slaat, is het in het ganse huis te horen. Een troostend en bekend geluid. Ik herinner me goed dat ik als kind al genoot van het slaan van deze klok. Zij heeft een vrolijke en vlotte slag.
Het werk in Elburg was dan wel gedaan, maar het verhaal van moeder en ons ouderlijk huis is niet afgesloten. Het zal ons vergezellen als een dierbare vriend op de reis door het leven. Dat was het begin van een gekke week. Alles gaat weer door, diensten voorbereiden, belijdeniscatechisatie, op bezoek thuis en in het ziekenhuis, een barst in de voorruit. Gelukkig zijn er veel mensen die even vragen of een kaartje of ander bericht hebben gestuurd. Dat doet echt goed. We realiseren ons dat we rijk zijn in relaties. En het is waar: wie luistert, biedt de ander zijn vriendschap aan!
Zaterdag ben ik maar eens wat in de tuin aan het rommelen gegaan. Het helpt mij om mijn hoofd leeg te maken en gewoon buiten aan de slag te gaan. En warempel het is er nog van opgeknapt ook. Uitgebloeide bloemen verwijderd, blad geharkt en uit de kluiten gewassen struiken wat terug gesnoeid. Ach, ja snoeien.
Dat doe je met het oog op de toekomst en om een plant of struik gezond te houden. Snoeien in het najaar. Dat roept ook weer een wereld aan beelden op. Mooi om zo over te mijmeren. In de middag ben ik jam gaan maken van vijgen uit de tuin en van kaki’s. Je hebt koken met Van Boven en je hebt jam maken met….. De vijgen heb ik geschild in een pan gedaan samen met een banaan, stukjes citroenschil, een klein scheutje verse citroensap en geleisuiker. Het is niet veel werk en de smaak is heerlijk, als je tenminste van vijgen houdt. Kaki’s had ik ergens in een aanbieding gekocht. Ik heb anderhalve kilo geschild en samen met wat verse citroensap en geleisuiker gekookt. Vervolgens in potjes gedaan en de smaak is werkelijk fantastisch. Probeert u het maar eens.
Vanmorgen tijdens mijn ochtendwandeling had ik nog een mooie ontmoeting met een predikant uit Nigeria. Ik had hem nooit eerder gezien, maar iemand stelde hem aan mij voor. De man straalde als een zonnetje en omhelsde me alsof we elkaar al een leven lang kennen en nu na lange tijd elkaar weer ontmoeten. Hij was very happy. Ik heb hem uitgenodigd voor de dienst aanstaande zondag. Ik ben benieuwd. De ontmoeting raakte me omdat het zo spontaan en gemeend was en het ging ook gelijk over vertrouwen en geloof. Dat doet goed en geeft de burger weer moed. Nu komt de wijkouderling over de brug. Geen Nigeriaan, maar wel een zonnig gezicht. Het gaat vast een mooie ontmoeting worden
Ik sluit graag af met een mooie uitspraak van Mahatma Gandi.
Geluk hangt af van wat men kan geven,
niet van wat men kan krijgen.
Heb een goede week onder de zegen van de Heer.
Ds. Wouter
Recente reacties