Het is weer zover: code geel. Ik had net op het vroege journaal gezien hoe tweehonderdvijftig duizend mensen in Aleppo als ratten in de val zitten. Ze hebben geen voedsel, geen geld, geen werk en zijn hun leven niet zeker. Vrouwen worden vernederd, kinderen kijken angstig een kapotgeschoten wereld in. Ze zijn alle codes voorbij. Voor hen is er alleen de kleur zwart. Zwart is eigenlijk geen kleur, maar juist de afwezigheid van kleur. De vrouw bij Hart van Nederland vertelde met opgezwollen stem over code geel….. Ik ben maar gaan wandelen. Het was immers nog vroeg. Geen mist, geen sneeuw, geen barre kou, zelfs geen wolkje aan de lucht. Op het fietspad lag hier en daar wat strooizout te wachten op wat komen gaat. Het brugje bij Versluis de autohandelaar was wat glad, maar goed hij zal wel zijn eigen code hebben. Eigenlijk ben ik van mening dat we af moeten van dat hele systeem van codes om mensen te waarschuwen. Mensen worden er hooguit bang van en uiteindelijk helpt het niet meer. Maar dat zal wel te simpel gedacht zijn. Natuurlijk moet er een waarschuwing komen bij naderend onheil, maar het gaat er nu precies om dat we niet overdrijven. Wie overdrijft, wordt als het nodig is, niet meer geloofd. Immers het leven is vol gevaren en leven zelf is risicovol. Wie geen of weinig risico wil nemen, moet op de bank blijven zitten, maar dat is saai. Vorige week las ik in de krant ‘ISIS wil gruwelijke aanslagen’. In dat artikel stond dat de terreurgroep aanhangers oproept om kleine groepen mensen aan te vallen, of mensen die alleen ergens wandelen. Vanmorgen las ik een reactie op dit artikel met daarin een mooi citaat van C.S. Lewis: “We moeten onszelf vermannen. Als we dan toch vernietigd worden door een aanslag, laat die aanslag dan gepleegd worden terwijl we met nuttige en menselijke dingen bezig zijn – bidden, werken, lesgeven, lezen, muziek luisteren, de kinderen in bad doen, tennis spelen, praten met onze vrienden bij een drankje en een dartsspel – en niet terwijl we als een stel bange schapen bij elkaar zijn gekropen, slechts denkend aan een aanslag.”

Het beloofd vandaag een stralende dag te worden. Zo hebben we er recent al een paar gehad. Zeker ook de randen van de dag zijn dan schitterend. Juist als de zon opkomt of onderduikt om ons even alleen te laten, zijn de kleuren fantastisch. Na het schrijven van mijn blog ga ik de orde van dienst voor aanstaande zondag maken. Vervolgens wil ik het boek van collega Jos Douma bestellen. Het is afgelopen vrijdag gepresenteerd en draagt de titel ‘Verlangen naar het goede leven’. Douma, predikant in Zwolle, zoekt naar een kerk waar Jezus radicaal in het centrum staat en waar Woord en Sacramenten de belangrijkste praktijken van de kerk zijn. Om verbindend en begrijpend te zijn voor de wereld van vandaag zoekt hij naar nieuwe woorden en vormen om uitdrukking te geven aan het geloof. Het goede leven is een ander begrip dan bijvoorbeeld ‘Het Koninkrijk van God’. Hij zegt dat je beter samen kan eten, samen kan lezen en het leven delen, dan dat je samen aan het vergaderen bent en programma’s maakt. Ik ben benieuwd naar de inhoud van het boek! In de morgen komt ook nog de man van Carglass. In de voorruit van onze auto zit een flinke barst die zich steeds verder uitbreidt. Mijn aandacht wordt er steeds naar toe getrokken.Ik denk dat het een nieuwe ruit wordt. Wel belangrijk om op tijd te vervangen. Want een barst belemmert uiteindelijk het zicht.  Zo is dat ook bij mensen.

In de middag wil ik me wat bezinnen op de boodschap voor kerst 2016. Wat betekent kerst voor mij en wat zou ik daar graag van willen delen? Welke symbolen wil ik in de diensten gaan gebruiken? Vervolgens ga ik in de middag wat mensen bezoeken. Dit vind ik altijd weer fijn om te doen. En ik denk er altijd aan: luisteren naar de ander is vriendschap aanbieden. In de avond heb ik nog een overleg over het rooster voor 2018 en daarna nog een doopgesprek. Tussendoor kan er nog van alles gebeuren, dit vind ik ook weer mooi: openstaan voor dat wat komt en beschikbaar zijn voor mensen. Ik laat code geel maar achter me ga nuttige en menselijke dingen doen en zie uit naar de verrassingen van deze dag.

Ik sluit graag af met een woord uit het boek Prediker hoofdstuk elf.

Werp je brood uit over het water,

want je vindt het later weer terug.

Heb een mooie week onder de zegen van de Heer.

Dominee Wouter