En dan ineens is het lente. Morgen kan het weer anders zijn, maar gisteren en vandaag was en is het schitterend. Opnieuw zeg ik: probeer er van te genieten. De zon doet wonderen, lokt mensen naar buiten, zet ze op de fiets, even aan de wandel of gewoon buiten in de zon een boek lezen. Heerlijk! De lente is toch elk jaar weer prachtig. Wij maakten een wandeling langs de lek. De watervogels waren druk in de weer met de eerste voorbereidingen voor een nest, ik zie een bloem die er een paar dagen geleden nog niet was, mensen groeten en knopen hun jas om hun middel en kinderen spelen buiten. De wereld lijkt een stuk mooier. Toch zijn er wereldwijd veel problemen. Wanneer je al die problemen laat doordringen tot in je hart dan slaap je geen moment meer en vergaat je alle plezier van het voorjaar. Toch wil ik er wel één noemen: de enorme hongersnood in delen van Afrika. Miljoenen mensen zijn getroffen door aanhoudende droogte en geweldsconflicten. Hartverscheurend zijn de beelden van kinderen die sterven van de honger. Dat geeft een gevoel van machteloosheid en ook wel van boosheid. Iedereen kan wat doen en een klein steentje bijdragen. Dat is goed en moeten we ook doen, zeker als kerkelijke gemeenschap. We kunnen de wereldproblemen niet oplossen, maar we kunnen wel iets doen!
Gisterenavond ging ik uit preken in Haastrecht. Haastrecht is een mooi stadje (sommigen zeggen: dorp) in de provincie Zuid-Holland en behoort tot de gemeente Krimpenerwaard. Onder het stadje vallen ook de buurtschappen Beneden-Haastrecht, Boven-Haastrecht, Hoenkoop, Rozendaal en Stein. Via een landelijke route reed ik er naar toe en vroeg me af waar de naam Haastrecht vandaan zou komen. De weg was bochtig en het riviertje De Vlist slingert door het landschap. Ik dacht misschien komt de naam van de weg vol bochten: haast recht. Vanmorgen heb ik het thuis even nagezocht. Zoals gebruikelijk bij namen die de fantasie prikkelen worden er verschillende verklaringen genoemd. In een oud geschrift vond ik nog een aardige anekdote over de naamsoorsprong en deze 
wil ik u natuurlijk niet onthouden. Het is een lang verhaal, maar ik zal het voor u samenvatten en dan gaat het zo. Enige eeuwen geleden had een landheer in een klein buurschap nabij Gouda een boef gevangen. De misdaad van de man was zo een ernstig vergrijp dat hij wellicht de doodstraf door ophanging zou krijgen. Maar de ‘Regters’ die ook boeren waren, hadden geen tijd om recht te spreken en om het vonnis des doods over den misdadiger uit te spreken en uit te voeren. Daar de nor vol zat en er geen geld was om de crimineel in bewaring te stellen, werd hem voorgesteld om bij familie onderdak te zoeken en om zich na de hooibouw te melden voor de waarschijnlijke voltrekking van het vonnis. U begrijpt dat de man akkoord was en vervolgens nooit meer terug kwam. Nu gebeurde het dat enkele jaren later opnieuw een crimineel gevangen werd. Nu was het een vrouw en ze werd verdacht van een ernstig delict. Het toeval wilde dat het opnieuw in de tijd van de hooibouw was. Maar de ‘Regters’ wilden niet het risico lopen weer bedrogen te worden. Men besloot zonder enige vorm van proces de misdadiger onverwijld op te hangen, hetwelk dan ook geschiedde. Enkele dagen later bleek overduidelijk dat de vrouw gans onschuldig was. Men was overijld te werk gegaan en had in alle haast recht gesproken.
Het was maar goed dat ik dit gisteravond nog niet wist. Het had me misschien angstig gemaakt voor een al te haastig oordeel, ha ha! Nu was het een fijne ontmoeting en het vonnis over de preek was mild en genadig. In de consistorie zocht de ouderling van dienst enige tijd naar het gebed. Uiteindelijk vond ze het in haar tas. Het gebed uit de tas sloot wonderlijk wel aan bij de prediking en ik vroeg me even af of ze er meerderen in had zitten. Dit bleek het niet het geval. Maar goed, altijd handig om een gebed in de tas te hebben!
Ik sluit graag af met enkele woorden van een lied.
Wie maar de goede God laat zorgen en op Hem hoopt in ’t bangst gevaar,
is bij Hem veilig en geborgen, die redt Hij goddelijk, wonderbaar
wie op de hoge God vertrouwt, heeft zeker op geen zand gebouwd.
Ik wens u een fijne week onder de zegen van de Heer.
Ds. Wouter
Recente reacties