Voor wie er op let, is Nederland een mooi land. Dikwijls rijden we er met snelheid aan voorbij. De schoonheid van een hofje in een stad, een slingerende rivier door het groene landschap, een nestje jonge Putters in een heg, een ooievaar met jongen op een monumentale kerk in Jaarsveld, een authentieke haven als stille getuige van vervlogen tijden. Dichtbij is veel te zien. Traagheid is dan wel geboden en wellicht een deugd als belangrijk tegenwicht tegen het hectische tempo van onze tijd. Wie weet te vertragen, ziet en hoort het meest. Zo geef je de verwondering een kans en zie je wat je toevalt. Wellicht goed om de telefoon op ‘stil’ te zetten om met aandacht te genieten van al het moois dichtbij. Zelf heb ik ontdekt dat je vanaf het water ook weer heel anders naar het landschap kijkt. Als je dan geluk hebt, de boot fluistert en de mensen vallen stil dan overvalt het paradijs je.

In het oude kerkje waar ik opgroeide en de eerste stappen in mijn geloof zette, stond het te lezen ‘sta stil en let op Gods wonderen’. Het is een bijbelwoord uit het slot van het bijbelboek Job. Nota Bene, Job! Stilstaan is een hele uitdaging. We zijn opgegroeid met de door de economie ingegeven wijsheid ‘stilstaan is achteruitgaan’. In economisch opzicht zal het wel waar zijn. Je moet met je tijd mee, enzo. Ik begrijp ook wel het belang hiervan, maar in het vooruit bewegen kan stilstaan ook een zegen zijn. Dan onderbreek je de stroom waarin je bent opgenomen. Dat is goed voor het lichaam en voor het innerlijk. Even stil om te luisteren naar je eigen ziel of een probleem of zaak te overdenken. Het komt ten goede. En zeggen wij niet zelf, als we over een kwestie nog niet genoeg hebben nagedacht: ’Ik heb er nog niet bij stil gestaan?’”

Zondagavond maakten we in onze kerk een aangepaste dienst mee. Uit verschillende woonvormen waren de gasten gekomen. Het thema was ‘De Bouwplaats’. Er was een heuse architect, een elektricien, een schilder en een timmerman. Samen gingen ze een huis bouwen. Het plan stond op de tekening, de steiger op het liturgisch centrum en alles was bedacht door de architect. Veel mensen konden meewerken aan een mooi bouwwerk. We stonden er bij stil dat God als een architect ook een plan voor ons leven heeft. We zijn hier niet bij toeval. Ons levenshuisje krijgt kleur door dat vertrouwen. Je moet er wel op letten en even bij stilstaan. Er werd enthousiast gezongen en gemusiceerd. Toen ik vroeg waar we voor konden bidden en danken kwamen er veel verhalen los. Het werd een mooie dienst met na afloop voor iedereen iets lekkers. Een van de gasten vroeg aan mij om een handtekening. Ik voelde me even als de winnaar van Roland Garros.

In een gedicht langs het water las ik een mooie regel die nog even in mijn gedachten bleef haken ‘diep in het veranderlijke is het onveranderlijke’. Mooi gezegd. Het vraagt ons om dieper te zien. In het veranderlijke ligt iets verscholen dat onveranderlijk is. Sta er eens bij stil en let erop. Dichtbij is veel te zien van de Onveranderlijke.

Ik wens u allen een fijne en gezegende week.

Dominee Wouter