Wat heb ik genoten van de mooie verhalen van de gastschrijvers. Heel hartelijk dank! Fijn om te zien dat er zoveel talent is in de gemeente en dat mensen bereid zijn om ervaringen te delen. Delen maakt je blij en rijk. Wanneer jij of u eens ‘gastschrijver’ wil zijn, meld je dan even bij mij.
De maand juli heb ik dus geen blog geschreven. De eerste twee maandagen was dat wel even wennen. Maar daarna gaf het toch ook wel weer een vrij gevoel. Een blog schrijven vind ik leuk, maar ook elke keer weer spannend. Om steeds weer iets te ‘bedenken’ wat de moeite van het lezen waard is en waar de lezer ook nog wat aan heeft, is wel een uitdaging. Nu mag ik weer en vraag me gelijk af: waar moet het over gaan? Veel onderwerpen gaan door mijn hoofd: het drama van de kip en het ei, de dominee in Zeeland die afluisterapparatuur onder zijn auto vond (het leven van een dominee is nooit saai), de boete die je kan krijgen voor het plukken van bramen in de natuur, onze fietsdriedaagse met overnachtingen in Amersfoort en Oosterbeek of toch over de Oranjeleeuwinnen. Welnu, even kort over de fantastische prestatie van een mooi team. Het was gewoon leuk om naar te kijken en spannend ook. Er werd voluit en sportief gespeeld. Volgens mij waren er geen rellen, rookbommen of spreekkoren met beledigende teksten. Een mooi voorbeeld van hoe teamsport moet zijn. Ik heb er van genoten en wanneer ik een vrouw was (; zou ik vanavond op de fiets naar Utrecht gaan om te delen in de feestvreugde. Anderzijds moeten we het ook weer niet te gek maken. Wanneer het een afgod wordt, gaat het mis. Dan worden spelers verkocht voor een slordige 500 miljoen euro en gaan de sportieve prestaties verloren. Wat een absurd bedrag overigens. Een halfmiljard euro voor één mannelijke voetballer die luistert naar de naam Neymar. En wat moet je nou met Neymar, als je Lieke Martens hebt! Gert-Jan Segers twitterde terecht “Dit transferbedrag staat gelijk aan 14.000 modale NL’se jaarsalarissen. En kan het leven van 500.000 Afrikaanse kinderen redden.” Geef mij maar de vrouwen van Oranje. Ze hebben ons weer geleerd wat het is om te genieten van een leuk potje voetballen.
Voor ons is de vakantie al weer even voorbij. Gewoon weer fijn aan het werk en er is gelijk weer veel te doen. Veel mensen uit onze gemeente zijn ziek of hebben grote zorgen. Goed om er weer te zijn. Dat laatste woordje brengt me even bij het onderscheid tussen ‘zijn’ en ‘hebben’. Beide werkwoorden stonden vroeger op het schoolbord. De vervoegingen heb ik geleerd en die van ‘zijn’ vond ik vroeger erg lastig. Voor de liefhebbers geef ik het hele werkwoord nog in een afbeelding. Veel van onze tijd zijn we bezig met ‘hebben’. Dat is ook wat we aan elkaar vertellen. Maar ‘hebben’ glipt door de vingers en is als het drinken van zeewater, je krijgt er alleen maar meer dorst van. De strijd tussen ‘hebben’ en ‘zijn’ is een dagelijkse worsteling. Mijn gebed voor vandaag is: Leer mij om er te zijn. Om er te zijn voor U en voor mijn naaste.
Ik sluit graag af met een gedicht van Ed Hoornik. Het heet: hebben en zijn
Op school stonden ze op het bord geschreven.
Het werkwoord hebben en het werkwoord zijn;
Hiermee was tijd, was eeuwigheid gegeven,
De ene werklijkheid, de and’re schijn.
Hebben is niets. Is oorlog. Is niet leven.
Is van de wereld en haar goden zijn.
Zijn is, boven die dingen uitgeheven,
Vervuld worden van goddelijke pijn.
Hebben is hard. Is lichaam. Is twee borsten.
Is naar de aarde hongeren en dorsten.
Is enkel zinnen, enkel botte plicht.
Zijn is de ziel, is luisteren, is wijken,
Is kind worden en naar de sterren kijken,
En daarheen langzaam worden opgelicht.
Ik wens jou en u een fijne week onder de zegen van de Heer.
ds. Wouter
Recente reacties