Afgelopen zondagmorgen was ik als gastpredikant in de Hervormde Kerk van Stolwijk en wel in wijkgemeente 1. In Hervormd Stolwijk is in het recente verleden veel onrust geweest. Die onrust was ontstaan na een reeks opwekkingsbijeenkomsten die eind mei 2004 in de dorpskerk plaatsvonden. Tijdens de diensten zouden zieken na handoplegging zijn genezen. Toen eenmaal bekend werd dat er wonderen plaatsvonden in Stolwijk, werd het mooie kerkdorp overspoeld met gelovigen uit heel Nederland. Avond aan avond waren er speciale bijeenkomsten en ook evangelist Jan Zijlstra werd ingevlogen. Dit en nog veel meer heeft de gemoederen destijds flink bezig gehouden. Afgelopen zondag was het rustig. De dienst begon al om negen uur dus dat was vroeg uit bed. Ik vond het een voorrecht om in deze mooie gemeente met veel geschiedenis en in een monumentale kerk voor te gaan. Tijdens de collecte heb ik met bewondering gekeken naar de diakenen. Zij haalden de collecte gelden op met een hengelroede. Dat is een stok met het bekende zwarte fluwelen zakje aan het eind. Het was nog een hele kunst om niemand voor het hoofd te stoten. Maar de diakenen waren er bedreven in en nadat iedereen een duit in het zakje had gedaan kon de gemeente ongeschonden en staande het slotlied aanheffen. Om kwart over tien moesten we buiten staan daar wijkgemeente 2 gebruik ging maken van de kerk. Buiten heb ik eens staan kijken hoe dat allemaal in z’n werk ging. Ik vond het mooi om te zien hoe dat in goede sfeer en veelkleurig geschiedde.
Voor me ligt nog het Nederlands Dagblad van afgelopen zaterdag. Ik herlees nog een groot artikel over Syrisch-orhodoxe christenen in Nederland. In een klein plaatsje bij Enschede woont een groep Syrische christenen in een klooster. Allemaal zijn ze gevlucht voor het extreme geweld tegen hen door IS. Ze wonen nu over de hele wereld en ook in Nederland. In het artikel gaat het over de plaats van bijen in Syrisch-orthodoxe kerken en kloosters. De bisschop van deze gemeenschap is een bijentuin begonnen met een aantal bijenvolken. Zo wil hij samen met de gemeenschap een bijdrage leveren aan de strijd die bijensterfte wil tegengaan. Ik vond het interessant omdat bijen ook in de bijbel positief geduid worden. Bijen wijzen de weg naar het goede leven. Of zoals ze in het Midden-Oosten zeggen: ‘als je een vlieg vraagt waar je naartoe moet, zal hij je het slechte en vieze wijzen. Maar een bij zal zelfs op een grote vuilnisbelt nog die ene bloem weten te vinden en je daar naar toe leiden’. Ik vind het een mooi beeld. In Amerika is zelfs een jongerenbeweging die Be the bee heet: wees de bij. Dat betekent dat je altijd naar het goede zoekt. Focus je op het mooie dat God in jouw naaste en in jouw omgeving heeft gelegd. Een mooie uitdaging voor deze week: be the bee!
Ik sluit graag af met een tekst uit het apocriefe boek van Jesus Sirach.
Daar staat in hoofdstuk 11:Klein is de bij onder de gevleugelde dieren, maar wat zij voortbrengt is het puik van alwat zoet is.
Ik wens u allen een fijne week onder de zegen van de Heer.
Ds. Wouter.
Vandaag las ik het volgende over de bij, zo toepasselijk bij deze blog:
Wie is als een bij, die de zon ook door een bewolkte hemel heen voelt, die de weg naar bloesem vindt en nooit de richting verliest; voor zo iemand liggen de velden in een glans van eeuwigheid. Hoe kort zijn leven ook zou zijn, hij zou maar zelden wenen. (Hilde Domin).
Toen ik uw bijdrage las moest ik denken aan het prachtige verhaal dat Godfried Bomans beschrijft in zijn boek “Beminde Gelovigen” over de heren collectanten.
Daarin verhaalt hij hoe een collectant met een hengelstok waaraan een zilveren belletje was bevestigd dat liet rinkelen als hij bij een vrouw was aangekomen die hij in stilte beminde. Bij de overige kerkgangers haalde hij geluidloos op.