In onze tuin hebben we een paar olijfbomen staan. De oudste is ongeveer zeventig jaar en draagt dit jaar veel vrucht en ook de jonge boompjes hebben goed hun best gedaan. Afgelopen week heb ik voor het eerst in heel mijn leven olijven geplukt. Eerst heb ik gelezen hoe je dat moet doen en vooral wanneer. In bijbelse tijden en in sommige streken gebeurt het nog, werden de olijven met stokken uit de boom geslagen. Aan die oude traditie heb ik me niet gehouden. Wat zouden de buren dan wel niet denken. Een dominee dit met een stok zijn kostbare olijfboom te lijf gaat…..Ergens las ik dat de vruchten geplukt kunnen worden wanneer ze makkelijk loslaten. Zo heb ik het dus maar gedaan. Het resultaat is een dikke kilo groene en donker purperachtige vruchten van de Olea-boom.  Het is niet zo dat je ze gelijk kunt eten. Zo van de boom zijn de olijven bitter en hard. Eerst moeten ze twaalf dagen onder water staan in een afgesloten emmer en elke dag moet het water vervangen worden. Dan is het goed om de olijven iets te ‘kneuzen’ en vervolgens moet je ze lange tijd, minimaal drie maanden, in pekelwater wegzetten. Daarna kunnen de vruchten afgespoeld worden met schoon water. Voor de lekkere smaak kun je dan naar behoefte nog wat ingrediënten toevoegen zoals thijm, knoflook en Oregano en hopla dan is het: eet smakelijk! Ik ben benieuwd of dit experiment gaat lukken. Het is dus vooral geduld hebben en de stappen zorgvuldig uitvoeren.

Bij olijven denk ik ook even aan Olijfje. In oude tekenfilms is Olijfje de vriendin van Popeye. Maar ze is wispelturig en weet niet welke man ze moet kiezen. Het lijkt erop of ze eerst wil weten welk cadeau ze krijgt. In de tekenfilm is de slanke Olijfje snel geïrriteerd en vraagt om een speciale aanpak. Telkens weer ontvoert de gemene Brutus de slanke den. Toch kan Popeye haar redden door zijn slimheid en kracht. Zo wint hij haar affectie en blijven ze vrienden voor het leven.

De olijfboom staat symbool voor vrede, liefde en trouw. Ze wordt nogal eens geschonken bij een geboorte of bij een huwelijk als teken van duurzame verbondenheid. In de bijbel wordt ook dikwijls gesproken over een olijfboom. De eerste keer wanneer Noach na de zondvloed een duif los laat. Eerst komt de duif terug omdat er nog geen plaats is waar de duif kan rusten. Enige tijd later gaat de duif nogmaals de wijde wereld in en komt terug bij de wachtende Noach met, jawel een jong olijfblad in haar snavel. Nieuw leven!

De olijfboom was in bijbelse tijden ongetwijfeld één van de waardevolste planten, net zo belangrijk als de wijnstok en de vijgenboom. Deze drie worden in de bijbel vaak als een soort drie-eenheid genoemd zoals in Jacobus 3: 12 waar staat ‘Of kan een vijgenboom olijven voortbrengen, of een wijnstok vijgen?’ Olijfbomen kunnen wel duizend jaar oud worden en vele eeuwen vrucht dragen. Wat een mooi symbool. Jezus was ook graag in de hof van de Olijven aan de voet van de Olijfberg. Ik denk terug aan inspirerende wandelingen in Israël met het verkwikkende uitzicht op de eeuwenoude olijfbomen tegen de heuvels rondom Jeruzalem.

Ik sluit af met een tekst uit het bijbelboek Habakuk

Al zal de vijgenboom niet bloeien,

al zal de wijnstok niets voortbrengen,

al zal de oogst van de olijfboom tegenvallen………….

toch zal ik juichen voor de Heer

jubelen voor de God die mij redt.     Habakuk 3:17

Ik wens u en jou een fijne week onder de zegen van de Heer.