Ineens stonden we weer voor de achterdeur. De deur die vroeger om elf uur in de avond op slot ging en dan moesten we binnenzijn anders was het aankloppen op het slaapkamerraam van onze ouders….. Eén van mijn zussen begon al te huilen voordat we binnen waren. De huidige bewoonster met wie we hadden afgesproken, gaf ons de ruimte om ons ouderlijk huis nog een keer te zien. We keken in de achterkamer waar we eigenlijk altijd zaten. Sinds ik een jaar of tien was, stond daar immers een televisie en de gaskachel op levensgevaarlijk. De deur van de kast waar de chocolaatjes stonden, piepte nog even verraderlijk als toen. We keken in de kelder, gingen de trap op naar boven, nog dezelfde geschilderde planken als tussenwanden en die lichtknopjes…. We waren echt even terug in ons huis aan de Veenweg waar we twintig jaar geleden afscheid van hadden genomen. De herinneringen vochten om voorrang. Onze vader at voordat hij naar zijn werk ging, broodpap. Dat bestond uit witbrood in melk met een beetje kaneel en een laagje suiker. Wie het eerst beneden was, kreeg een beetje mee. We vochten erom. In de avond aten we soms karnemelksepap. Niemand lustte het en daarom noemde ons moeder het ‘bekpap’, omdat er dan veel commentaar kwam. Evenals de pap zijn onze herinneringen warm en overvloedig. 

Met ons vieren struinden we door het huis en vonden dat het kleiner was dan toen. In onze beleving leefden we in een groot huis, maar met de ogen van vandaag is de beleving daarvan weer anders. Ondertussen had de huidige bewoonster koffie gezet en zaten we notabene op vrijdagmiddag in de voorkamer aan de koffie. Het was fijn om daar zo met ons vieren weer te zijn. Onze ouders zijn er niet meer, maar in gedachten konden ze zo binnen komen lopen……  Na een wandeling door de tuin en over het pad achter het huis waar we vroeger eieren haalden bij Opoe P. liepen we nog een rondje door de buurt. Langs de melkboer die vroeger de melk en onze favoriete gele vla in flessen aan de voordeur zette, kwamen we langs het huis van een nicht van mijn vader. Ze zag ons en we gingen naar binnen. Het emotioneerde me meer dan ik had kunnen vermoeden. “Ach,” zei Jannetje, “de kinderen van Gerard en Truida, alle vier waar heb ik het aan te danken.” Alleen die zin deed mijn gemoed al volschieten. Meer dan twintig jaar had ik ze niet gezien. Wat waren deze mensen vroeger trouw aan onze ouders. Onze vader lag veel in het ziekenhuis in Zwolle en dan kwamen ze echt elke avond even vragen hoe het was.

We moesten binnenkomen en tot onze verbazing zat er nog een stel van rond de negentig. Nadat we kennisgemaakt hadden en waren gaan zitten, vertelde de ons onbekende man van bijna tweeënnegentig dat hij vroeger met onze vader in dezelfde klas had gezeten. Dat vond ik wel heel bizar om mee te maken. Evenals vroeger zat Jannetje op een prettige manier op de praatstoel. Ze vertelde over de oorlogstijd op ’t Harde, over onze ouders en de barre winters van veertig. Boven mijn hoofd hing een thermometer die gerust 25.5 graden aangaf terwijl het buiten donker werd. Het was de hoogste tijd om te gaan. We reden naar Elburg om samen uit te gaan eten aan de haven en de middag nog eens met elkaar door te spreken. Het heeft ons goedgedaan. Het was een geslaagde actie en toen ik laat terugreed naar huis voelde ik me een gezegend mens. 

De ViaVia weggeefwinkel is open. Dat heeft u wellicht gehoord of gelezen. Na een feestelijke opening op zaterdag 11 november waren we natuurlijk erg benieuwd of mensen de weg zouden vinden naar de winkel. Afgelopen zaterdagmorgen was de winkel open en het was druk. Heel wat moeders met kinderen en ook alleenstaanden kwamen binnen. Sommigen kozen kleding weer anderen wat speelgoed voor de kinderen. Een van hen vertelde dat ze geen geld had om iets voor het Sinterklaasfeest te kopen voor de kleine kinderen. Wat geweldig dat we zo’n mooi begin mochten meemaken.

Ik sluit graag af met een woord uit Spreuken 3: 15

Wat er is, was er al lang; wat zal komen, is er altijd al geweest.

God haalt wat voorbij is altijd weer terug.

Ik wens u en jou een fijne week onder de zegen van de Heer.

Ds. Wouter