De zon staat hoog aan de hemel. De tuin is geharkt, de bloemen bloeien uitbundig en ik heb al een paar zoete morellen geproefd. We zijn in de tuin van de bruid. In de verte horen we muziek. De bruidegom met zijn familie is in aantocht. Het lijkt wel een bijbelvertelling, maar het is 17 juni 2018 en we zijn over voor de bruiloft van de collega uit onze zustergemeente in Roemenië. Bij de entree van het erf van de bruid wordt de stoet tegengehouden door een zwaar ijzeren hek. Er moet eerst onderhandeld worden over de prijs voor de bruid. Het is meer een spel, maar vroeger was het menes. Wanneer een jongen uit een ander dorp om zijn meisje kwam, moest er een soort bruidsschat betaald worden. Meestal was dat een varken, wat geld of sterke drank. De bruidegom is in de hof en even later komt de bruid naar buiten. Ze straalt! De ceremoniemeester houdt een toespraak en de bruid bedankt haar ouders. Even later gaan we door hetzelfde hek achter de muziek aan naar de kerk. Nog snel wordt ons een glas zelfgemaakte wijn in de handen gedrukt. Daar we amper iets gegeten hebben, laat ik de wijn staan. Het is immers nog vroeg. De kerkdienst kan beginnen. Het werd een fijne dienst. Het bruidspaar met de getuigen stond de hele dienst. Dat is blijkbaar de gewoonte. Namens onze gemeente heb ik nog wat gezegd in de kerk en het bruidspaar een mooie bijbeltekst meegegeven. Daarna was het feest in een mooie tuin met zwarte en witte zwanen en veel eten. Het feest mocht van mij, naar goed bijbels gebruik wel zeven dagen duren. Maar dat zat er niet in. Wel was het een bijzonder voorrecht om deze bruiloft van goede vrienden zo mee te maken. Wij wensen hen ‘mazzel tof’ en de rijke zegen van de Heer.
Gisteren hebben we twee fijne diensten in de kerk gehad. We vierden het Heilig Avondmaal of ook wel genoemd de eucharistie. Ik heb wel wat met dat woord eucharistie. Het komt van ‘eucharisteo’ en dat betekent ‘dankzeggen’. Wat is het mooi als een mens dankbaar is voor alle goede gaven die de Schepper geeft. Het is niet vanzelfsprekend dat je mag leven, gezond bent, goede mensen om je heen hebt en nog veel meer. We hebben misschien niet alles, maar wel veel. Goed om te benoemen wat er is en waar je dankbaar voor kan zijn. Wij lazen uit Marcus het evangeliebericht van een vrouw die al twaalf jaar ziek was. De ziekte bracht haar in een isolement. Het verhaal raakt ze Jezus aan en ervaart nieuwe kracht. Hij ziet haar en stelt haar in de vrijheid. Net voor de dienst dacht ik ineens aan de jas die Melania Trump vorige week droeg. Het was voor een presidentsvrouw een goedkope jas van een kleine vijftig dollar, maar de tekst was op de rug was opvallend ‘het kan me niks schelen, en jou?’ Welk statement wilde ze daar nu mee maken? Het was in ieder geval niet gericht aan het adres van de vluchtelingen, misschien aan haar man? of de pers? Wie het weet mag het zeggen. De vrouw uit het bijbelverhaal heb ik even laten lopen in de ‘kan me niks schelen jas’ van Melania. Het kon haar niet schelen wat mensen van haar vonden. Ze zocht h
et om aangeraakt te worden, om gezien te worden en genezing te vinden voor haar leven. Dat vond ze bij Jezus en het kon haar niks schelen wat mensen achter haar rug om tegen elkaar vertelden. Hem wees ze aan als haar heelmeester. Ze wees vooruit, naar Jezus. De vrouw komt u misschien bekend voor. Ze staat misschien voor iemand uit uw omgeving of voor u zelf. De vrouw komt dichtbij, verbindt ons met ons eigen hart, met de wereld en brengt ons bij Jezus.
Ik sluit graag af met de tekst die ik meegaf aan het bruidspaar. Het is een woord uit Psalm 68 en het was destijds ook onze trouwtekst.
Geprezen zij de Heer, dag aan dag draagt Hij ons,
Die God is ons heil.
Ik wens u en jou een fijne week onder de zegen van de Heer.
Ds. Wouter
Recente reacties