Op zes juli twitterde burgemeester Laurens de Graaf ‘Vliegtuig nadert Cabauw Airport! Wees erbij op 7 juli! Zoveel te beleven’. Dus ging ik zaterdagmiddag eerst op de fiets naar Polsbroek om echte boeren kaas te scoren en vervolgens over het kerkpad richting Cabauw. Het ‘kaasvrouwtje’ waarschuwde me dat het kerkpad richting Cabauw slecht begaanbaar was in verband met werkzaamheden die moeten leiden tot een breder pad. Dat wilde ik natuurlijk zelf meemaken en inderdaad het was flink mul maar met zicht op de mooie Sint Jacobuskerk van Cabauw was het goed te doen. In Cabauw was het een drukte van jewelste. Ik kwam langs een heuse ‘vliegtuigspotterszone’, langparkeren en ik volgde de bewegwijzeringsborden en kwam bij Cabauw Airport. Nadat ik mijn stalen ros op ‘kort parkeren’ had gestald, kwam ik terecht in een lange rij voor het inchecken. Dames met chique stewardessen outfit verschaften mij een paspoort, wezen me op het grenswisselkantoor en na de paspoortcontrole en de taxfreeshops kwam ik in de vertrekhal. En ik zag 
dat met mij duizenden reizigers ‘gestrand’ waren op Cabauw Airport. De polderbaan was buiten gebruik geraakt. Maar enkelen hadden het geluk dat ze de drukte konden ontstijgen door een korte vlucht per helikopter te maken. Vanuit de vertrekhal kon je onder de luchtverkeerstoren door naar 17 verschillende landen. Alles was georganiseerd door buurtschappen, vriendengroepen, koren etc. Ik keek mijn ogen uit. Waar een klein dorp groot in kan zijn. Wat een creativiteit en wat een enthousiasme. Ongeveer driehonderd vrijwilligers zijn vele maanden met de voorbereidingen van dit festival bezig geweest. Het was de laatste tijd al een feest om door Cabauw te fietsen. Bijna bij elk huis was wel iets te zien of te lezen over Cabauw Airport. Ja, ja Cabauw ziet ze vliegen.
Vrijdagavond waren we voor een inzegening van het huwelijk van een jong stel uit onze gemeente in Ottoland. De bruid kwam uit dit mooie landelijke dorp en ze trouwden in ‘haar’ kerk. Ik mocht de dienst leiden en genoot van het prachtige stel met familie en vrienden. Het heeft toch ook wel iets moois om een huwelijksdienst te vieren in zo’n monumentaal kerkje op een terp. Ik stond op een preekstoel van bijna driehonderd jaar oud en de kerk was volgestroomd met vrienden en belangstellenden uit het dorp. Een speciaal samengesteld koor zong de sterren van de hemel en eenmaal weer buiten liet het bruidspaar zich feliciteren op de stoep van de kerk. De witte vredesduiven vlogen hoog tegen de blauwe hemel en de kinderen van de zondagsschool konden al evengoed bellenblazen als zingen voor de bruid die immers hun juf was. Gisterenavond was ik voor een ruildienst uit preken in Kockengen. De stropdas had ik thuisgelaten en dat was maar goed ook. In de Consistorie met veel glas wees de digitale meter 29.5 graden aan. U zult wel begrijpen dat ik in de hal bleef staan om bij de deur mensen welkom te heten. Het werd overigens wel een fijne dienst en in de kerk stond de nooduitgang een beetje open. Fijn, zo’n open deur dienst.
Ik sluit graag af met een couplet uit een lied dat we zongen in de huwelijksdienst
De zon komt op maakt de morgen wakker;
mijn dag begint met een lied voor U.
Heer, wat er ook gebeurt
en wat mij mag overkomen,
laat mij nog zingen als de avond valt.
Heb een fijne week onder de zegen van de Heer. Het is immers ‘a beatifull day, don’t let it get away’.
Ds. Wouter
Recente reacties