Koningin Maxima opende afgelopen donderdag in Enschede de week tegen eenzaamheid. Eenzaamheid is voor meer dan een miljoen Nederlanders een dagelijks gegeven. Dat betekent voor hen dat er geen gevoel van verbinding is met andere mensen. Bij eenzaamheid denken we al snel aan oudere mensen. Inderdaad is onder hen veel eenzaamheid. Wanneer ze alleen zijn komen te staan en veel mensen van hun eigen leeftijd zijn overleden dan wordt het ‘kringetje’ waarbinnen ze emotionele geborgenheid ervaren, klein. Dan spreken we van emotionele eenzaamheid. In onze krant was vorige week ook aandacht voor een grote groep alleenstaande ouders met kinderen in huis. Eén op de vijf zegt zeer eenzaam te zijn. Dit is veel en ernstig. Ze zijn alleen komen te staan door overlijden van de partner, maar meestal door scheiding. Dan valt een deel van het sociale netwerk weg, is er gebrek aan tijd en aan geld. We zouden kunnen zeggen dat er dan sprake is van sociale eenzaamheid. Ze kunnen niet zo makkelijk meer meedoen aan allerlei sociale activiteiten.
Tijdens de landelijke ‘Week tegen Eenzaamheid’ is er op radio, televisie en sociale media veel aandacht voor samen tegen eenzaamheid. Zo portretteert de EO deze week vijf mensen die eenzaam zijn. Dagelijks deelt één van de hoofdpersonen zijn of haar levensverhaal, waardoor de eenzaamheid tastbaar wordt. Hoe zijn ze eenzaam geworden? Waarom lukt het niet om mensen te ontmoeten? En, zoals iedere geportretteerde zichzelf uiteindelijk afvraagt: “Wie kent mij nog?”. Dat is een indringende vraag, zeker wanneer deze gesteld wordt door een twintiger. Er is veel eenzaamheid. Misschien ben jij wel eenzaam. Kom er mee naar buiten. Probeer contact te leggen met iemand die naar jou wil luisteren. Misschien ken je wel iemand die eenzaam is, maar leef je er makkelijk aan voorbij. Neem tijd voor die persoon. Zoek hem of haar op, niet als een gunst, maar omdat elk mens kostbaar is en bedenk dan: tijd is het mooiste geschenk dat je aan iemand kan geven.
De individualisering is doorgeslagen. We leven in een eenzame samenleving. De familiebanden zijn brozer. Minder mensen zijn verbonden aan een kerk of een gemeenschap waar zingeving en gemeenschap hoog in het vaandel staat. Ik las in dit verband een interview met Fred Beekers. Hij was een van de grondleggers van Artsen zonder Grenzen. Nu bindt hij in De Haag de strijd aan tegen eenzaamheid met zijn stichting Eén tegen eenzaamheid. Beekers zegt dat mensen liever spreken over een ernstige ziekte dan over het feit dat ze eenzaam zijn. Het is toch een soort van taboe. Je praat er niet zo makkelijk over. Mensen hebben vaak ook het gevoel dat er in eenzaamheid iets verwijtbaars zit. We leven in een samenleving waar iedereen zichzelf moet redden. En dat je dus ook je sociale leven en contacten moet regelen. En als je dat niet meer lukt? Tja, wat dan?
Hoe ga je om met eenzaamheid? Dit is nog best een spannende vraag. Het is niet zo handig om op iemand af te stappen en te zeggen ‘volgens mij ben jij eenzaam’. Dat is helpend noch slim. Je kan iemand beter aanspreken op zijn of haar kracht. Vraag iemand om mee te doen met een activiteit, maak iemand zichtbaar, probeer verbinding te zoeken en wees oprecht belangstellend en luister zonder oordeel. Doe het niet voor de bühne. Doe het niet alleen in de week tegen de eenzaamheid, maar neem het op in je mindsetting. Heb oog voor je naaste. Velen zullen je dankbaar zijn!
Afgelopen week stond in Lopik op het dorpsplein een grote circustent. Jawel, Magic Circus was afgereisd naar ons dorp. Er waren drie spectaculaire voorstellingen die menig kinderhart sneller deed kloppen. Zondag geen circus. In de middag zou Reni & Elisa komen om in de tent te zingen over een leven met Jezus. Maar raadt eens wat. Op zondagmorgen was de Magic circustent op een mysterieuze wijze verdwenen. Opgeruimd, afgebroken. Een beetje te vroeg, jammer. Waarschijnlijk een communicatiefout. Gelukkig konden ze terecht in het dorpshuis dat bijna te klein was voor een mooi optreden van dit zangduo. In de avond hadden we een geweldige jeugddienst in onze kerk. De band 4tune ging helemaal los en met toewijding wist ze velen te raken. Een mooie aftrap van de jeugddiensten van het nieuwe seizoen. Het overkoepelende thema voor de jeugddiensten is: de schijf van vijf. Elke keer een vitamine voor een gezond en evenwichtig leven in geloof en vertrouwen. De eerste vitamine was: vriendschap. Heb je deze gemist? Op Facebook (jeugddiensten Brugkerk Lopik) en Instagram kun je nog een impressie meekrijgen. En voor de volgende keer: zorg dat je erbij bent! Hieronder zie je een afbeelding van ‘de Schijf-van-Vijf’.
Ik sluit graag af met een gedicht over eenzaamheid
Altijd wel mensen om me heen,
maar toch voel ik mij alleen.
Het gevoel van liefde en geborgenheid
ben ik al jaren kwijt.
Een leven vol teleurstelling,
vol van pijn en verdriet,
maar er is niemand die het ziet…
Een onverwerkt verleden
meegedragen naar het heden.
Mijn gevoelens weggestopt en
mijn frustraties opgekropt.
Nooit iemand om mee te praten,
geen schouder om een traan te laten.
Nooit een arm om me heen…
Ik ben alleen.
Ik wens u en jou een fijne week onder de zegen van de Heer.
ds. Wouter
Recente reacties