Gisterenochtend ben ik voor de verandering maar eens in een geel hesje de kerk binnen gegaan. Niet om met stoelen te gaan gooien of een tafel omver te werpen en er zijn ook zeker geen gewonden gevallen, maar om te protesteren. Niet tegen iets, maar voor iets, voor vrede. Vrede in de wereld, vrede in je huis en in je hart. God heeft het immers zelf gedemonstreerd dat het mogelijk is. Hij geeft vrede door het  Kind van Alzoveer en uit den hoge. Door een profeet uit vervlogen tijden werd dit Kind al genoemd: met de namen: sterke held en vredevorst. Ik kwam op het idee toen ik zaterdag in de krant las: waar trek jij een geel hesje voor aan? Mooie vraag om zelf ook even over na te denken. Waar wil jij voor staan? Wat vind jij zo belangrijk dat je er voor wil opvallen? Na de korte actie ging het hesje uit en werden we samen stil voor God en zongen ‘Wat hou ik van uw huis, Heer van de hemelse legers… diep in mijn lijf is zo’n heimwee, zo’n blijvende schreeuw om de levende God.’

De demonstraties in Frankrijk en dan vooral in Parijs houden al drie weken aan. Bij nieuwe acties van de ‘gilets jaunes’ (gele hesjes) vielen het afgelopen weekend meer dan vijftig gewonden en de materiële schade loopt in de miljarden. Kijk, opkomen voor je rechten en je stem laten horen, is prima, maar om er zo’n bende van te maken, gaat toch echt veel te ver. De vraag is nu wel: hoe komt deze boze geest weer in de fles? Is de Franse overheid bij machte om met een goede oplossing te komen. Maar ook: wanneer zijn echte oproerkraaiers tevreden? In Nederland was zaterdag een stille optocht van mensen in groene hesjes. Het was een zwijgzaam protest voor het leven. Volgens de berichten liepen er ongeveer twaalfduizend mensen mee in de zwijgzame tocht in Den Haag. Onder hen waren veel jongeren veelal met een christelijke achtergrond. Het was een stille schreeuw voor het ongeboren kind in gevaar.

In de kerk hoorden we hoe Maria liefdevol werd aangesproken door een engel van God. Ze krijgt veel te horen en te geloven. Een wonder dat ze het allemaal kan onthouden en geloven. Een wonder dat ze niet tegen de engel zegt: Vlieg op! Maria heeft ruimte voor de boodschap van de engel en daarmee ruimte voor iets nieuws van God. Hij mag komen in haar hart en in heel haar leven. Wat een mooie houding. Geen hesje. Geen protest. En ze ergert zich niet groen of geel. Gelovig zegt ze: De Heer wil ik dienen.

Zaterdagavond zijn de lampen van de ‘grootste kerstboom ter wereld’ op de Gerbrandy toren weer ontstoken. De ‘boom’ is bijna 350 meter hoog en is bij helder weer van ver te zien. Vorig jaar was er kort voor de ontsteking een blikseminslag. Nu is er een nieuwe lampenset ontwikkeld die weer vele jaren mee kan. Het zien van deze kerstboom geeft me een blij gevoel. Het licht is ontstoken. Dat is een soort preek. Het licht wordt gedragen en is zichtbaar.

Vanmorgen werd ik notabene bijna omver gereden door een fietser die voorovergebogen op haar fiets hing en druk bezig was met haar telefoon. Ik riep hard: Hallo. Zij slingerde wat, miste me op een haar en mompelde geen excuus. Had ik ook maar een geel hesje aan moeten doen!

Ik sluit graag af met een nieuwe versie van het overbekende lied ‘Stille Nacht’. Er was een wedstrijd uitgeschreven om op de oude melodie nieuwe woorden te bedenken. Een zekere C. Rutgers heeft gewonnen. Probeert u het maar eens te zingen!

Stil is de nacht. Schitterend zacht

straalt van ver sterrenpracht.

Mensen komen, mensen gaan.

Door hun vluchtig, voorbijgaand bestaan

ademt eeuwige kracht.

Wonderlijk stil is de nacht.

Stil is de nacht, iedereen wacht

op het licht, op de kracht

die verdrijft de duisternis,

en die groeien doet al wat er is,

die verzoent en verzacht.

Wonderlijk stil is de nacht.

Kijk om je heen. Mensen bijeen

zingen zacht: stille nacht.

Wat onzegbaar is, wat je niet ziet,

houdt zich schuil in dit goddelijk lied.

Volg de stem van je hart,

zing door het nachtelijk zwart.

Heb een fijne week onder de zegen van de Heer.

Ds. Wouter