Dat de leiders van D66 en de ‘Denkers’ meteen met hun afschuw en mening klaarstonden, was wel te verwachten. Een warme reactie kwam van de CDA-voorzitter Ruth Peetoom. Zij stelt ‘Waar liefde en zorg is voor elkaar, daar is God. De Nashvilleverklaring staat daar voor mij en vele anderen haaks op’.
Het gaat inderdaad over de Nashvilleverklaring. Het is een uit Amerika overgewaaide paper waarin vooral orthodox-christelijke voorgangers zich keren tegen homosexuele en transgenderidentiteit. Het document dat je zo op internet kan vinden bestaat uit veertien artikelen die allemaal beginnen met ‘Wij bevestigen….’ en vervolgens ‘ Wij ontkennen…’. Het document wordt afgesloten met een pastorale handreiking en is ondertekend door meer dan tweehonderd predikanten, voorgangers, sprekers en wat politici.
De Protestantse Kerk in Nederland neemt afstand van de verklaring evenals Christen Unie. PKN-scriba René de Reuver noemt de tekst ‘theologisch eenzijdig, gesloten en pastoraal onverantwoord en zeker niet dienstbaar aan het gesprek in gemeenten over gender, seksualiteit en zegen.’ Het document houdt de gemoederen nogal bezig en dat is te begrijpen. Mensen raken hierdoor beschadigd en er ontstaat gelijk een tegenbeweging die dan ook weer doorslaat naar de andere kant. Wat jammer en onnodig. Het is ook niet meer van deze tijd om via een document stellingen te betrekken waar je nooit meer uit komt. Je graaft jezelf zover in dat je de ander niet meer ziet en dus geen oog meer hebt voor de worsteling van de medemens. In het Nederlands Dagblad las ik afgelopen week ontroerende en ingrijpende verhalen van de worsteling en de eenzaamheid van LHBT’ers. In een kerk van Gorinchem werd een predikant die het document had ondertekend voor de dienst van afgelopen zondag afgebeld. Met R. de Reuver vind ik ook dat dit absoluut niet kan. Zij die hebben ondertekend mogen net zo goed niet buitengesloten worden ongeacht of je het eens bent of niet. Allen horen bij de gemeente van Christus. Ik heb de verklaring gelezen en mis de pastorale bewogenheid, de liefde en acceptatie. Wat zou het mooi zijn wanneer een weg van verzoening en liefde kan worden ingeslagen waarbij niemand, incluis de bezwaarden, wordt buitengesloten. Daar zou ik wél voor willen tekenen!
Deze week bereiden wij ons voor op de viering van het Heilig Avondmaal aanstaande zondag. Als voorbereiding heb ik weer een leesrooster voor elke dag gemaakt om thuis te gebruiken. De mensen konden dit rooster gisteren meenemen uit de kerk en het is ook te vinden op de site van onze kerk. Ik sluit graag af met een dagfragment uit het vorige rooster. De bijbellezing is Lucas 6: 41 en 42 ‘Waarom kijk je naar de splinter in het oog van je broeder of zuster, terwijl je de balk in je eigen oog niet opmerkt? Hoe kun je dan zeggen: “Laat mij de splinter in je oog verwijderen”, terwijl je de balk in je eigen oog niet ziet? Huichelaar, verwijder eerst de balk uit je eigen oog, pas dan zul je scherp genoeg zien om de splinter in het oog van je broeder of zuster te verwijderen”.
Uitleg: Een splinter in de vinger kan al knap vervelend zijn. Ik probeer deze er uit te peuteren met een speld of zo. En wanneer het niet lukt, hak ik de vinger er niet af, maar probeer een badje Soda. Eigenlijk stop ik niet voordat de splinter eruit is. Een splinter in je oog is helemaal wat. Dan moet je naar de dokter of naar het ziekenhuis. Ik heb het nooit gehad, maar het lijkt me niet ongevaarlijk zeker niet wanneer de splinter van metaal is. Met een balk in je oog is het helemaal lastig kijken. Wanneer je er goed over nadenkt, kan het niet. Een balk past niet in het oog. Dat is zo klaar als een klontje. Jezus overdrijft hier bewust. Hij wil maar eens duidelijk zeggen dat je eerst naar jezelf moet kijken voordat je commentaar hebt op de ander. Zie jij je eigen fouten wel? Of heb je een ‘balkje voor je ogen’?
Gebed: Heer van de schepping, zegen mij met zelfinzicht. Laat me barmhartig en mild zijn in de beoordeling van mijn naaste. Amen
Heb een fijne week onder de zegen van de Heer.
Ds. Wouter
Recente reacties