‘Vader wat Gij doet is goed.’ Deze slotwoorden van mijn blog waren nog maar net ‘opgedroogd’ en het ‘gedoe’ begon. Diezelfde avond al lag ik al met hoge koorts in een ziekenhuis in de buurt. Complicatie van de behandeling. Niet leuk en ook nog gevaarlijk. Twee dagen later lag onze dochter Laura in het Erasmus met flinke buikproblemen. ‘Wat Gij doet is goed’, maar God, zo had ik het niet bedoeld. En dat ‘volgen zonder vragen’, werd wel lastig. Er waren immers stevige vragen in ons hart en op het puntje van de tong. Toch is mijn ervaring dat je daar niet verder mee komt. Het is toch maar weer vertrouwen en verder gaan.

Zaterdagmiddag rond half twee. We zijn in het Erasmus. In de grote passage van het ziekenhuis klinkt het ‘Ave Maria’. Een oudere man speelt dit prachtige lied, zittend achter de piano. Even later loopt hij weer verder. Rond die tijd start ergens anders in dit grote ziekenhuis de operatie van onze dochter. We voelen ons klein en kwetsbaar, maar ervaren de klanken van het ‘Ave Maria’ als een klein heilig moment. Een geschenk uit de hemel. Wie weet helpt het of heeft het ons iets te zeggen. Later die middag zit de operatie erop. Het is wonderlijk goed gegaan. Een paar flinke buikproblemen zijn in een keer opgelost. Wat zijn we dankbaar en blij. Nu pas voelen we hoe moe we zijn van spanning en zorg. Ook achteraf kunnen we dan weer zeggen: leer mij volgen…

Onlangs herlas ik nog eens het boek ‘Kun je de beker drinken? De uitdaging van het geestelijk leven’. Het is van de hand van Henri Nouwen en naar aanleiding van een woord van Jezus. Ergens in het evangelie vraagt Hij aan zijn vrienden ‘Kunnen jullie de beker drinken, die Ik zal drinken?’ Onbevangen en zonder enige schroom of zelfkennis geven de vrienden van Jezus aan dat ze dit wel kunnen. De beker is in de bijbel altijd een metafoor voor het leven. Kun je alles wat in het leven op je aan komt accepteren en aanvaarden? De beker van het leven zit vol met mooi en lelijk en evenals vloeistof in een beker loopt het door elkaar heen. De kunst is om je eigen levensbeker te drinken. Deze beker is verbonden met de beker van Jezus’ leven. Hij heeft ook het kwade aanvaard en dronk de beker van het lijden tot op de bodem toe leeg. Altijd weer een mooi en bemoedigend beeld. Ergens in het genoemde boek zegt Nouwen ‘Te midden van het lijden is er troost, te midden van de duisternis is er licht, te midden van de wanhoop is er hoop, te midden van Babylon is er een glimp van Jeruzalem en te midden van de kwelling door een leger van demonen verschijnt de troostende engel.’ Ik vind dat mooi gezegd en het is waar. De beker van verdriet is tegelijk ook de beker van de vreugde. Ze zijn elkaar rakelings nabij. Voor wie er oog voor heeft is er altijd troost, licht, hoop, een vergezicht op de Godsstad en een troostende engel dartelt je leven binnen. Dat laatste beeld houd ik vandaag vast. Soms is er zomaar iemand die als een troostende engel dichtbij komt. Dat kan een oude man zijn die het ‘Ave Maria’ aanheft in een massaal en onpersoonlijk lijkend ziekenhuis, een zuster, een kaartje of een glimlach in de lift. Reken met de vreugde van het heden en dartel in Gods blijvende zonneschijn.

Een troostende engel. Misschien heb je er vandaag wel een van dichtbij gezien. Of misschien ben je wel een troostende engel geweest. Zoek het niet in de grote dingen. Heb oog en hart voor wat speelt en wat zich aandient als kleine tekenen van troost en vrede.