Ieder mens heeft er wel mee te maken: een niet aflatende stroom van gedachten. Gedachten komen en gaan. Ze kunnen je onrustig maken, zorgen dat je ineens iets anders gaat doen en de aandacht voor de activiteit waarmee je bezig was doen verslappen. Gedachten komen als je op de fiets zit, net voordat je in slaap valt, aan het bidden bent, met iemand in gesprek bent en op nog veel meer momenten van de dag. Op gedachten kun je wachten!

Herkent u het? Waar komen de gedachten eigenlijk vandaan? Daar is nog niet zo eenvoudig een antwoord op te geven. Het heeft in ieder geval te maken met prikkels en activiteiten. Nieuw voor mij is dat gedachten niet samenvallen met wie je bent. Je kan gedachten waarnemen of observeren. Je kan toeschouwer zijn van je eigen gedachten. Dat moet dan ook betekenen dat je er invloed op kan uitoefenen. Je kan gedachten niet tegenhouden. Ze poppen zomaar op. Maar je kan wel even tegen de opkomende gedachte zeggen: nu even niet! Je hoeft dus niet op je gedachte in te gaan of de verhaallijn van de gedachte volgen. Dat vond ik voor mezelf wel een ontdekking.

Hoe kan je dat nu het beste doen? Elke meditatie oefening begint met bewustwording van je ademhaling. Je ademhaling is een soort ankerpunt waar je altijd naar terug kan. Achter de vele gedachten en activiteiten van een mens ligt altijd de ademhaling. Dat is een bron van rust en stilte. De ademhaling die er is sinds je geboorte en dat alle dagen en uren van je leven. Het geeft rust om van tijd tot tijd je bewust te worden van je ademhaling. Om gewoon eens te letten op het inademen en het uitademen. Want het is een wonder dat dit altijd doorgaat, je leven lang. Wat heeft de Schepper dat mooi gemaakt.

Vorige week was ik weer een paar dagen in de kliniek. Naast de chemokuren krijg ik ook warmtebehandeling. De kamer waarin ik de warmtebehandeling van een uur krijg, noem ik voor mezelf ‘kamer van rust’. Ik lig dan op een waterbed onder een apparaat dat mijn organen verwarmt tot 43 graden. Langzaam voel ik de temperatuur oplopen en ik luister naar het gelijkmatige zoemen van de apparatuur. Meestal heb ik mijn ogen dicht en dan komen de gedachten. Dat kan van alles zijn, maar juist op dat moment wil ik geen gedachten. Ik wil genieten van de stilte en de warmte. Leven uit de hoop dat dit werkt en helpt. Ik versla mijn opkomende gedachten dan door me te concentreren op de ademhaling. Het wonderlijke is dat de gedachten dan verdwijnen. In de ademhaling ligt rust en stilte. Probeer het maar eens voor uzelf. Bijvoorbeeld bij de tandarts, in de wachtkamer, op de fiets of tijdens het bidden. Je kan je gedachten op een zijspoor brengen en rust ervaren. Het is wel een oefening hoor en het gaat bij mij niet vanzelf, maar ik ervaar het wel als heilzaam.

Morgen wordt onze dochter Laura geopereerd in het Erasmus MC in Rotterdam. Het gaat een spannende dag worden voor haar en Sabine en ons hele gezin. Wij hopen en bidden dat de operatie goed mag slagen en dat de uitslagen die twee weken later volgen gunstig zullen zijn. Ze moet sowieso een serie bestralingen ondergaan en dat is ook al best heel heftig. Fijn dat zoveel mensen ook met Laura en Sabine meeleven.

Sinds het weekend ben ik weer thuis. Daar de uitslag van de CT-scan gunstig was, heb ik permissie gekregen om eens in de drie weken te komen voor behandeling. Hier ben ik erg blij mee. Het geeft wat extra tijd om te herstellen na de chemo en ook om wat werkzaamheden te doen en te genieten van de ‘goede’ dagen.

Ik sluit graag af met een bijbeltekst en een uitspraak uit het boek ‘De jongen, de mol, de vos en het paard’ van Charlie Mackesy.

Eerst de bijbeltekst uit 2 Korintiërs 5. Deze tekst gaat al jaren met ons mee.

We leven in vertrouwen op God;

wat komen gaat is nog niet zichtbaar. 

 

Uit het boek van Mackesy:

‘Wat is het moedigste dat je ooit hebt gezegd?

vroeg de jongen.

‘Help’  antwoordde het paard.

Ik wens u allen een fijne en goede week onder de zegen van de Heer.

Ds. Wouter