Tranen

Lieve mensen,

Helaas moet ik melden dat het iets minder goed gaat met mij. Het is lastig om de pijn goed te onderdrukken zonder al teveel bijwerkingen. Voor ons hele gezin is het zwaar. De emoties gaan alle kanten op. Afgelopen week overleed het enige zoontje van de zus van onze schoondochter Sabine en dochter Laura. Wat een verdriet. Wij voelen ons zo verbonden met dit jonge gezin. Het jongetje Cas wat net 1 jaar geworden. Zo’n prachtig guitig mannetje met een stralende lach. Stoer, maar ook zo kwetsbaar. Geteisterd door een vreselijke ziekte. Zijn lieve ouders hebben alles gegeven aan liefde en aandacht en wat heeft Cas ook veel gegeven door een lachje, een tevreden gezicht, zonnetje in huis en een uniek karakter. Wat is hij kostbaar en waardevol geweest en voor altijd, elke dag van zijn korte leven. Vorige week moesten de jonge ouders hem loslaten. Hartverscheurend, anders is het niet. Nu moeten ze verder zonder hun enige kind. Ik denk aan een tekst uit de bijbel ‘Rachel weigerde zich te laten troosten omdat haar kind er niet meer is’. Onze schoondochter verwacht de baby elk moment. Wat een tegenstelling. Leven en dood. Hoe moet een mens hiermee omgaan? Ergens in de bijbel staat dat het goed is om blij te zijn met de blijden en te huilen met de verdrietige mensen. In het algemeen een mooie opdracht, maar als het zo dichtbij elkaar komt…..

In een aardig boek van wijlen professor Henri Nouwen kwam ik een mooi beeld tegen. Het gaat over trapezeartiesten uit Zuid Afrika – drie vliegers en twee vangers. De vliegers dansen en wervelen door de ruimte. Dit is niet zonder gevaar totdat ze vastgepakt worden door de sterke handen van hun partners. Bij elk optreden hebben ze het vertrouwen dat ze stevig vastgepakt worden door de handen van de vangers. Maar eerst moet je loslaten.Bereid zijn om los te laten, is een ongewone manier van leven voor ons. Je moet de lege ruimte aandurven. Voor je opgevangen wordt, moet je eerst loslaten. Wie liefheeft, is kwetsbaar. Wie niet gekwetst wil worden in de liefde en wie niet wil dat zijn hart gebroken wordt moet zijn liefde niet delen. Maar dan ben je een arm mens en kun je liefde en verdriet niet vermenigvuldigen. En dan ben je pas echt alleen.

Ik sluit af met een paar mooie woorden:

Door huilen kan droefheid verdwijnen.

Wie zijn gevoel in tranen uitdrukt, verandert dat gevoel ook.

Als droefheid niet kan worden uitgedrukt, wordt ze steeds erger en neemt ze ons in bezit.

Bovendien verbinden onze tranen ons met andere mensen.

Ik wens u alle goeds en de moed oprecht en eerlijk te zijn.

ds. Wouter