Het werd me verteld. Ik heb slecht bericht voor u. U hebt Alvleesklierkanker. Ik moet me vasthouden aan de tafel van de dokter en aan Gerjanne om niet om te vallen. De eerste week gaan steeds twee korte zinnen door heel mijn bestaan: ik heb het en jk ben ten dode opgeschreven. Dat het eerste waar is, weet ik slechts van horen zeggen. De artsen hebben het met inlevingsvermogen en kunde verteld. Ik zie de beelden op een scherm, voor ons vaag en moeilijk te lezen. Het lijkt of het over iemand anders gaat. De artsen baseren zich op beelden en weefselonderzoek. En ik begrijp aan de ernst op de gezichten dat weefselonderzoek niet liegt of zich vergist. Aan mijn lichaam merk ik het niet, nog niet. Tot de uitslag voelde ik me goed. Ik was vol plannen en energie. Ik zie er niet ziek uit maar in mijn body zit iets klein dat mijn leven bedreigt. Of het tweede waar is, weet ik niet. Ik vrees het slechts. Maar angst is een slechte raadgever. Ik moet weer terug naar het vertrouwen in God, want in zijn hand ligt heel mijn levenslot.
Ik kan het niet alleen. Ik vind het moeilijk om terug te kijken naar hoe ziek ik vier jaar geleden was. De nachten op IC en het dwalen door een delier staan als een schrikbeeld voor mijn ogen. Ik kan het niet alleen. Wij kunnen het niet alleen en dat hoeft ook niet heb ik geleerd. Samen geloven we dat God er is. Niet als schrale troost maar als een belofte. Hij gaat mee. En wat zijn er veel lieve mensen om ons als gezin heen. Ja, ons als gezin, want kanker heb je niet alleen.
Ondertussen zijn we in een andere wereld terecht gekomen. We zijn in het Erasmus-mc en staan in de lift. Met tegenzin en een draaiende maag druk ik op de knop die mij vertelt dat we naar de afdeling oncologie gaan. Het is in de eerste week van onze vakantie. Alles gaat in een sneltreinvaart. De arts had verteld dat ik bij de twintig procent van de patiënten behoor die in aanmerking komt voor behandeling en operatie. Dat is een twijfelachtige eer….. Afgelopen vrijdag was ik voor een kleine operatie om een Port a Cath te laten plaatsen waardoor morgen de eerste chemo mijn lichaam zal binnentreden.
Kort na de diagnose hebben we het grootste deel van onze vakantie geannuleerd. Wel zijn we nog voor vijf dagen naar Zwitserland gegaan. Er spookt van alles door ons hoofd en het voelt allemaal zo onwerkelijk. Komen we samen nog weer hier? We lezen de psalmen die gaan over de bergen, ‘Ik sla mijn ogen op naar de bergen, van waar komt mijn hulp? Mijn hulp komt van de Heer die hemel en aarde gemaakt heeft. Hij zal je voet niet laten wankelen, Hij zal niet sluimeren, je wachter….” Op een zonovergoten dag gaan we met de trein naar de Jongfraujoch. We stappen uit op het hoogst gelegen treinstation van Europa, 3454 meter hoog. Daarna lopen we door de sneeuw in een betoverend landschap nog eens vierhonderd meter omhoog. Het is een zware tocht. Vele malen staan we stil om op adem te komen. Ik wil het halen en we hebben het gehaald. Op de top eten we goulashsoep met brood en we drinken naar onze gewoonte in Zwitserland Rivella rood. Samen zien we parallellen met de weg die voor ons ligt. Het zal zwaar worden. Er zullen vele haltes komen, momenten dat de adem wordt afgesneden en dan weer verder op weg naar de overwinning. Ik denk veel aan Kinga Ban. Hoe zij haar weg gegaan is als jonge gelovige vrouw en moeder met kanker. Hoe ze bleef zingen en stralen. Voor mij is ze een voorbeeld. Zo wil ik ook graag deze weg gaan en blijven doen waar ik goed in ben en waar ik toe geroepen ben.
Ik sluit graag af met een woord waardoor ik de afgelopen week weer even op het goede spoor van vertrouwen werd gezet. Misschien helpt het ook jou en u.
‘Ben je onrustig en bang,
maak dan de keuze om niet gericht te zijn op je bezorgdheid’.
Ik wens u en jou een goede week onder de zegen van de Heer.
Ds. Wouter
Sterkte Wouter, samen met je gezin.
Ik bid dat het goed komt, ook al zal dat een zware weg zijn om te gaan.
Heel veel sterkte, een vrachtwagen vol kracht, je bent zeker niet alleen. En ik sluit mij aan bij de kring die biddend om je heen staan.
Wouter , Gerjanna en gezin , heel veel sterkte . Wat een heftig bericht en zo knap hoe je het beschrijft ! Sterkte .
Beste Wouter,
Wat een boodschap, wij wensen jullie heel veel kracht en sterkte toe in deze moeilijke tijd die komen gaat. Ga met God, alleen dan zal het gaan, we zullen aan jullie denken en voor je bidden. Er gebeuren nog steeds wonderen.
Heel veel kracht en sterkte toegewenst,wij bidden ook voor u en uw familie. Jo van Wijk en Dicky Schmidt
We wensen jullie ook heel veel sterkte! We bidden dat de behandelingen mogen aanslaan en dat God jullie zeer nabij mag zijn! En jullie kracht mag geven.
Lieve Wouter en gezin, wij blijven bidden voor het zelfde vertrouwen, als dat van Kinga Ban, jullie weten dat we aan jullie denken, veel liefs.
Wouter, wat staat je leven op z’n kop. Hoe nu verder? Ontredderd, proberen weer in evenwicht te komen. Woorden zijn soms zo gemakkelijk. Ook ik heb ontzettende bewondering over hoe Kinga Ban omging met haar ziekte. Maar aan de andere kant, wat moet je anders? Niemand weet hoe het verder zal gaan dan God alleen. Ik wens jou en je gezin vrede toe, vrede in je hart, het oog gericht op de toekomst, waar die zich ook bevindt. Zal voor jullie bidden.
Heel veel sterkte en kracht gewenst en inderdaad je staat hierin niet alleen. Ik heb al biddend een kaars aangestoken voor jou en je gezin in de Sacre Coeur (Parijs).
Heel veel kracht en sterkte, ook voor Gerjanne en de kinderen
Heel veel kracht en sterkte op deze moeilijke weg, ook voor Gerjanne en de kinderen
Beste Wouter en Gerjanne.
Woorden schieten tekort. Wij wensen jullie heel veel sterkte toe in deze tijd. Wij bidden je kracht en vertrouwen toe. Jan en Ida Kant.
Beste Wouter en Gerjanne.
Woorden schieten tekort. Wij wensen jullie heel veel sterkte toe voor de komende tijd. Onze gebeden en gedachten zijn bij jullie.
Hoi Wouter mijn ouwe vriend schrik hier van. Wist het niet. Vertrouw en wees sterk.
Hallo Wouter. Ik zal me eerst even voorstellen. Ik ben Cozijn van den Pol, een neef van je moeder, een zoon van tante Geertje. Jouw oma Wijm is dus mijn tante. Mijn moeder en zij waren de oudste dochters in het gezin Wulfsen. Ik heb prettige herinneringen aan haar. Zij bezocht vaak mijn moeder in haar laatste levensjaren en konden dan heel gezellig en vrolijk over hun jeugd en gezamenlijke belevenissen vertellen. Maar bovenal was ze een krachtige en gelovige vrouw. Samen met Trudy Heere-Knol zijn we een Wulfsen reünie aan het organiseren. Zij heeft je ontmoet op de 99e verjaardag van tante Ger. Zij wist niet meer precies van welke nicht je was. Ze stuurde me een foto waarop jij met tante Ger staat. Toen ik bij Jan en Gerrie Hoekert was om adressen op te vragen voor de reünie kwam die foto ter sprake. Zij vertelden mij over je ziekte. Ik heb je via google opgezocht en lees over de uitslag van je ziekte. Ik wens je veel kracht en sterkte toe samen met je vrouw en kinderen. En zoals je schrijft ‘ Je put kracht in het vertrouwen dat je stelt in God en dat je jouw levenslot in zijn hand legt ‘ is hoopvol en krachtig en zie ik hierin je oma terug.
Hartelijke groet, Cozijn en Stijn van den Pol
Hoi Wouter Gerjanne en kinderen
Heel veel kracht en sterkte in deze moeilijke periode en hopelijk slaan de behandelingen goed aan
Komen net terug uit onze kerk in Echten, Friesland. De preek ging over Wijsheid. Die proeven we in jouw verwoording van alles wat jullie nu meemaken. We wensen jou, Gerjanne en de kinderen heel veel sterkte en wijsheid, we bidden voor jullie.
Beste Ds Wouter, Gerjanne en kinderen, Ik ken jullie niet maar luisterend naar een kerkdienst van ds. vd Wetering in Kockengen hoorde ik uw naam en over een blog.
Huilend achter de pc schrijf ik u even en wat kan ik u meer wensen dan Gods nabijheid, zegen, genade, genezing etc. De grote waarom-vragen…….; ik kan er niet tegen dat “jonge” mensen zo ziek kunnen zijn en dat er dan zo veel verdriet in gezinnen zou kunnen komen. Het gaat niet om mij. Ik wens u en de uwen Alle liefde, meeleven en Alles wat u nodig heeft van Harte toe, met om u heen de mensen die u lief zijn én anderen die de juiste mensen op het juiste moment mogen zijn.
In gebed verenigd en aanbevolen,