Lieve mensen,

 

Inspiratie is ook een wonder, zo zei ik zondagavond in de eredienst. Zo weet je niet wat je gaat zeggen of schrijven en dan ineens is er inspiratie. Waar komt dat vandaan? Komt het zo maar uit de lucht vallen? Ja, maar het komt je niet aanwaaien! Je moet er wel wat voor doen: openstaan voor andere gedachten, stil worden, een eind wandelen met je hoofd in de wind of een goed boek lezen. Het laatste vind ik vaak wel lastig. Daar moet je echt tijd voor maken en soms ben ik er ook gewoon te moe voor. Dan pak ik te weing op en dat is niet inspirerend. Op dit moment lukt het aardig en lees ik een boek van Else-Marie van den Eerenbeemt. Het boek heeft als titel: De liefdesladder. Het gaat over relaties tussen mensen en de ondoorgrondelijke dynamiek binnen families. De (liefdes)ladder geeft de wordingsgeschiedenis weer van een mens in een wereld van relaties. In dit beeld zijn de staanders het erfgoed van de vorige generaties: ouders, grootouders maar ook meegekregen talenten, beperkingen en materieel erfgoed. De sporten van de ladder staan voor partners, vrienden, broers en zussen. Zij zorgen voor verbinding. De staanders en de sporten staan garant voor evenwicht en stabiliteit. Misschien een wat te optimistisch beeld. De ladder is vaak instabiel en de weg omhoog lastig te gaan. Maar voor mij wel goed om er weer eens wat extra over te lezen. Want het leven van ieder mens wordt getekend en gekleurd door het geven en ontvangen van liefde, zorg en betrouwbaarheid in de relaties die voorgegeven zijn (de verticale staanders) en in de zelfgekozen relaties (horizontale
sporten).

Zo zag ik afgelopen vrijdag in het programma ‘Geloof en een hoop liefde’, iets dat met die familiedynamiek te maken heeft. Een van de programmamakers had een gesprek met een broer van Henri Nouwen. Henri Nouwen heeft prachtige boeken geschreven en zijn leven als professor in de theologie opgegeven om al zijn tijd te delen met mensen met een ernstige beperking. Op Youtube zijn inspirerende toespraken van de vroeg overleden Nouwen te vinden. Welnu, tot mijn verbazing zag ik dat er nog een broer van Henri in leven is. Hij woont in Nijkerk en lijkt zowel van uiterlijk als ook in het spreken ontzettend veel op zijn broer Henri. Nagenoeg alles wat hij in dat programma zei, was inspirerend en vol passie. Hij vertelde in het programma dat hij zich altijd wat afzijdig gehouden had van het diepe geloofsleven van zijn broer Henri. Broer van een bekende Nederlander zijn, valt niet mee. Pas bij zijn plotselinge sterven heeft hij zijn hart geopend voor het gedachtegoed van zijn broer. Hij gaf zijn advocatenbestaan op en wijdde zich vanaf dat moment geheel aan vrijwilligerswerk met name onder verstandelijk beperkte mensen. Even liefdevol als zijn broer Henri gaat hij met deze mensen om. Met enige humor vertelde hij dat hij heel onze maatschappij ziet als een sociale werkplaats voor mensen met een beperking.

Ach, dat is ook weer zo. Een beetje humor kan ook inspirerend werken. Elly en Rikkert zongen het al ‘we hebben allemaal wat, we zijn allemaal een beetje raar’. Ieder mens heeft zijn beperkingen. Dat maakt het ook wel weer aardig en spannend. Stel je voor dat ieder mens volkomen volmaakt zou zijn. Lijkt me niets aan. Juist in de eigenaardigheden van mensen zien we de diversiteit en creativiteit van onze Schepper. Hoewel we soms ook wel eens zuchtend zeggen: De Heer heeft ook wel rare kostgangers. Voor een deel komen die beperkingen en eigenaardigheden voort uit de verticale staanders van de ladder en deels ook uit de verbindingen die we zelf leggen. Het helpt als je voor jezelf ook kan erkennen dat je een mens met beperkingen bent. Wij zijn niet als God. We zijn gewone mensen met gaven en ook met krassen, mensen van licht, maar ook met schaduwzijden. Om de liefdesladder in evenwicht te houden is het goed om te weten waar je kracht ligt en wat jouw meegekregen erfgoed is.

Februari is aangebroken. De dagen worden al weer wat langer. Zo af en toe valt er een bui sneeuw. Ik vind het mooi om te kijken naar dwarrelende sneeuwvlokken. Langzaam vallen ze op de grond. Sneeuw is voor mij ook een inspirerend fenomeen. Voor even bedekken ze

alle vuil en ongelijkheid. Dat heeft iets van genade. Wat is witter dan sneeuw? In een oude psalm gebruikt David het beeld van sneeuw. Het gaat dan over reiniging en vergeving. Die woorden wil ik u hieronder meegeven voor deze week. Als het sneeuwt kunt u er nog eens aan denken.

Neem mijn schuld weg,
dan kan ik weer bij U komen.
Maak mij weer schoon,
zo schoon als witte sneeuw.
Ik wens u een goede week!
ds. Wouter
Te volgen op Twitter @wouterschraven