Zon en hagelbuien wisselden elkaar af. Er stond een stevige bries uit het noorden. Ik zag een zwaan op het nest, kraaien in de bomen en jonge eendjes die dapper de kou trotseerden. Het was zondagmiddag. Een stevige wandeling richting Oudewater. Ik had me wat verkeken op de tegenwind, maar genoot toch van het prachtige polderlandschap. In de morgen hadden we een fijne dienst over Jona. De profeet van God was ernstig boos. Hij vond het niet eerlijk dat God vol liefde en genade de boze stad Ninevé spaarde. Toen was het warm, een verzengende oostenwind stak op en de zon brandde op zijn bolletje. God was ook genadig voor boze Jona en schonk een wonderboom om te schuilen tegen de hitte. Toen deze boom, waarvoor hij niets had hoeven doen, hem werd afgenomen, werd Jona opnieuw kwaad. God vroeg of zijn kwaadheid gegrond was. Is het wel terecht mensenkind dat je zo boos bent? Een mooie vraag uit de hemel. Een helpende vraag bij het tellen tot tien.
In de avond zat ik uitgeteld op de bank. Er kwam een man over de brug. Mijn vrouw zei, ‘dat is vast een dominee, doe jij maar even open.’ Ik moest de kat storen in haar vredige slaap en deponeerde haar voorzichtig op de grond. Niet begrijpend keek ze me aan en vroeg zich waarschijnlijk af wat er toch zo belangrijk kon zijn dat ik haar aan de kant zette. Toen de man aan de deur mij zag, zei hij ietwat geschrokken ‘o, ik had iets anders verwacht’. Hij mompelde over de kerkenraad die hem in de consistorie toch duidelijk had gezegd dat de dominee op 1b woonde. Ondertussen begreep ik dat deze man de voorganger was geweest in de avonddienst van de Hervormde Kerk op het dorp en dat hij wellicht een bakkie koffie of thee wenste te drinken bij zijn goede collega. Ik antwoordde hem: ‘de dominee die u zoekt, woont hiernaast op 1a. Wij wonen immers naast de dominee.’ De beste man verdween weer over het water…. Ik bleef nog wel in enige onzekerheid achter: wat bedoelde hij toch met ‘iets anders’?
Vanmorgen in de krant stond een aardig stukje over ‘geloof als ontspanning’. De columnist vertelde dat veel mensen niet alleen druk zijn met alles wat gedaan moet worden, maar dat ze ook de druk ervaren. Het moet allemaal veel zijn én snel gaan én er perfect uitzien. Daaraan valt vaak niet te ontkomen in onze veeleisende maatschappij. Een profvoetballer moet scoren, de deadline moet gehaald worden, het werk moet af, de mailtjes moeten beantwoord worden en in de vrije tijd wacht de App en nog veel meer. Ook op zondag moet veel. Zelfs de zondagse kerkdiensten ontkomen niet aan deze druk. Want je moet wel wat aan de kerkdienst hebben. We moeten de liederen wel mooi vinden, de organist kan het niet maken om onvoorbereid de gemeente te leiden in de lofzang en de koster moet gastvrij zijn en alles overzien, en de ouderling van dienst moet…, en de diakenen moeten…. en het beamerteam moet…pfff. Best veel allemaal, ook in de kerk. Het is goed om ons te realiseren dat geloof ook ontspanning geeft. Natuurlijk moeten we doen wat in ons vermogen ligt, maar het helpt om te ontspannen. In de kerk mogen we komen zoals we zijn met al onze fouten en gebreken. De druk mag even van de ketel en je mag je ontspannen, we zijn immers in het huis van de Heer.
Graag geef ik u en jou nog een tekst mee uit het bijbelboek Prediker.
“Alles wat ik vond is dit: de mens is een eenvoudig schepsel.
Zo is hij door God gemaakt, maar hij heeft talloze gedachtespinsels.” Prediker 7: 29
Ik wens u allen een goede week en een fijne (witte) Koningsdag. ds. Wouter
Recente reacties